Nog even terug naar vroeger, nu ik door de vraag ‘femsoc of socfem’ weer aan het denken sloeg over hoe het begon met de vrouwenbeweging. Een terugblik. Over vrouwengroepen.
Maandelijks archief: maart 2004
Wedstrijdje verpissen
Paul Cliteur gaat zich erg inhouden, heeft hij gezegd, want hij is geschrokken van de nare dingen die er over hem worden gezegd. Nu is hij zelf een meester in het nare dingen zeggen over anderen, dus een beetje raar is het wel dat hij schrikt. Ik citeer er maar één, over Jacques Wallage: ‘Waarom nemen we iemand als Wallage überhaupt serieus? Die man had natuurlijk allang afgevoerd moeten worden.’
Afgevoerd. Hij zei het echt.
Voor altijd koningin
Nu is ze nog prinses, maar vanaf dinsdag, als de uitvaart is geweest, is ze voor altijd koningin.
.
Gisteren bij de plechtige vergadering geweest van Eerste en Tweede kamer samen. Er was met zorg gewerkt aan de speeches, er was mooie muziek. Onze voorzitter, Yvonne Timmerman-Buck, had het er over dat met Juliana een stuk van de ‘ikheid’ van Nederland verdween. Een mooi citaat. Daarna nog even wezen buurten in de SP burelen bij de Tweede Kamer. De jongeren hebben het niet zo met Juliana, die zijn groot geworden met Beatrix. De koninginnen en prinsessen van onze jeugd, altijd halve sprookjes, blijven natuurlijk voor altijd de echte.
Socfem of femsoc
Was het nou socfem of femsoc vraagt Theo Cornelissen.
In het grote gewoel van de vrouwenbeweging toen had je veel verschillende stromingen. Je had de radicaalfeministes die alleen maar fem waren – de grootste tegenstelling zagen ze tussen vrouwen en mannen. Die hadden uiteindelijk dus ook geen strategie, want wat wil je, alle mannen deporteren naar Drente en daar dan een hele hoge muur omheen bouwen?
Nieuwe stelling
Van Herman heb ik nu genoeg met mezelf zitten spelen op mijn weblog en moet ik nu weer aan de plicht. Een nieuwe stelling voor ga in discussie met kamerleden. Want er komen 8000 mensen per dag langs.
Waarom stuur je die niet door naar mijn weblog, vroeg ik.
Maar dat vindt Herman niet een goed idee.
Dus hier komt de stelling, en daarna komt Herman.
Marx en Meul
Omdat er vanwege de koningin, ik bedoel, Juliana, geen Eerste Kamer zitting is vandaag een dag thuis. Door de commotie om de dood van Sjeik Yassin kwam ik gisteren nergens toe. Ronald van Raak is een boek aan het samenstellen met klassieke socialistische teksten, What’s left? en actuele commentaren op die stukken. Ik schrijf een stukje over een artikel dat ik lang geleden zelf schreef, een marxistische analyse van de huishoudelijke arbeid, in de jaren zeventig. Er was toen veel gedoe tussen socialisten en feministen.
Harry in Nova
Vanochtend de hele tijd media aan de lijn. Iedereen die iets heeft met Palestina of Israël wordt opgetrommeld. We krijgen dus weer veel eentje-voor, eentje-tegen gesprekken op radio en tv.
Het goede nieuws is dat de liquidatie van Yassin ook voor een aantal Europese leiders een stap te ver is. Niemand is voor terreuraanslagen, maar het is duidelijk: deze moordaanslag roept alleen maar meer terreur op. Solana heeft geprotesteerd, de Franse regering, en ook de Britse minister Straw heeft de moord ‘onwettig, onacceptabel en onrechtmatig’ genoemd. Naar verluidt gaat nu ook minister Bot mee in deze veroordeling.
Winst voor Hamas
De enige die van de dood van Yassin zal profiteren is Hamas, stelt journalist en Hamas watcher Danny Rubinstein. In de interne strijd tussen Arafat’s PLO en Hamas begon de balans de laatste tijd steeds meer in de richting van Hamas over te hellen.
(massa vanochtend bij het Shifa ziekenhuis in Gaza)
Lees verder
Yassin
O shit, vanochtend hebben ze Ahmed Yassin, de leider van Hamas gedood in Gaza. Om de man zelf hoef ik geen traan te laten. Maar godallemachtig de gevolgen. In Gaza waren de frustraties en de woede al dicht bij het kookpunt. Wat gaat er nu gebeuren?
Yassin gold als een van de meer gematigde Hamasleiders. Twee keer heeft hij meegewerkt aan een wapenstilstand, die pas doorbroken werd toen Israël weer een paar Hamas leiders liet vermoorden. En daarmee heeft hij laten zien dat hij aan een politieke oplossing de voorkeur zou geven boven een gewelddadige – als dat zou kunnen. Wie moet die woedende massa nu nog tegenhouden? Hoeveel levens van Israëlische burgers gaat dit kosten?
Hoeveel olie op het vuur is dit voor de extremisten in de islamitische wereld? Waar krijgen we de volgende aanslag?
Komen en gaan
Cor, mijn beschermengel van de Ekklesia had vannacht bijna niet geslapen. Om Juliana. Cor is ouder dan ik, en als kind was het koningin Wilhelmina. Die is weg, en nu Juliana ook. En dan wel een nieuw kleinkind voor Beatrix, Claus-Casimir. Zo schuift de tijd, en wij daar in schuiven mee, tot we zelf aan de beurt zijn om over de rand van de tijd te vallen.