We hebben de originele Russische poster van Lenin van de buurvrouw verkocht voor 10 euri. Ikzelf heb 13 euri over gehouden aan de verkoop van 26 boeken. Maar niemand wou het slabestek. Niets leukers dan achter een tafeltje zitten en mensen kijken. Een amerikaanse meid was d’r vriendje kwijt. Ja, hij zit in een café op me te wachten, een café in de Jordaan, weten jullie misschien waar ik heen moet? Je komt op zo’n dag opeens met mensen in gesprek die anders straal langs je heen lopen. Eeen grote inburgeringscursus, zeg maar.

Lees verder →

Als je in de Jordaan woont ontkom je er niet aan, dan kun je alleen maar vluchten of meedoen. Al dagen lang stond op alle stoepen BEZET! Je kon je voeten niet neerzetten zonder in iemands territorium te stappen.

Dit is het uitzicht uit het raam van mijn werkkamer. Het is nu nog rustig. De zon schijnt. Als ik straks de straat op ga om ergens een broodje solidair te scoren wordt het wringen. En lekker vroeg naar bed is er ook niet bij vanwege het lawaai.
Toch vind ik het wel leuk.
Tot straks.

Een druilerige middag op het Binnenhof.

De ontmoeting met de Australische delegatie van senatoren viel reuze mee. In de middag was de bijeenkomst in de Dreeszaal nog stijfjes. Ondanks een pak papier waar alle foto’s, namen en werkzaamheden op stonden kon ik de gecolberteerde witmannen moeilijk uit elkaar houden, allemaal dezelfde middelbare leeftijd, allemaal dezelfde grauwe pakken. We stelden elkaar wat vragen, over water (hebben wij te veel van, zij te weinig), over drugs, Europa en de wetgeving, terrorisme, ik deed nog een duit in het zakje over arbeidsmigratie.

Lees verder →

Ik had zelf geen inbreng deze dinsdag, alleen wat commissievergaderingen. Dus vulde ik mijn tijd met nuttige afspraken. Maar daar ging er geen een van door. Harry was ziek, dus geen zitting over de Antillen, er moest actie gevoerd worden bij de ING bank, goed geslaagde actie trouwens, en dus geen vergadering over de Vanunu actie. Afspraak met Fenna over hoe verder met de integratie liep ook mis, ze moest Jan de Wit vervangen. Ik benijd die lui in de Tweede Kamer niet, veel hectischer dan aan onze kant, net Palestina: je weet nooit of een checkpoint dicht is en of je afspraken wel door kunnen gaan. Toen ik tegen zessen weg ging om naar een bijeenkomst te gaan over de islam in Europa moest Ronald nog uren na blijven om zijn inbreng te leveren bij het debat over de begrotingsstaat van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer dat tot middernacht zou gaan duren. Mijn eigen schuld, zei Ronald, had ik mijn grote bek maar moeten houden.

Lees verder →