Zaterdagmiddag had ik bij de SP bijeenkomst over prepensioen en levensloop moeten zijn. Maar ik had al een afspraak: met onze Kifaia ploeg nieuwsbrieven vouwen en plakken, en ondertussen vergaderen over wanneer we weer naar Gaza gaan. De dozen nieuwsbrieven gaan morgen op de bus.
Zoals jullie zien kunnen lijden we niet echt bij onze vergaderingen. Taart en drank, als compensatie voor een vrije zaterdagmiddag binnen zitten.
Ik dacht vroeger dat engelen van die zijige types waren in lange jurken. Niet de engelen van Huub Oosterhuis en Wouter Stips. In hun boek, Engelen en wij, heb je muggenengelen, engelen die zich als kat vermommen en engelen die brillen en horloges jatten.
Ik heb ook eens een verhaal over engelen geschreven voor Roodkoper, op verzoek van Huub.
Hier komt het:
Opvoeden, dat is net zo iets als Italië regeren. De koning van Italië werd eens gevraagd, majesteit, is het niet moeilijk om Italië te regeren? Nee, zei hij, dat is helemaal niet moeilijk, alleen, het helpt niet. Het is mij nooit gelukt mijn poezen op te voeden.
Ik hou wel van Rotterdam. Het is er zo anders dan in Amsterdam. In Rotterdam moet je beter weten waar je heen gaat, waar de leuke plekken zijn. Maar als je ze weet is het er goed toeven. Ik ervaar Rotterdammers als minder blasé dan als Amsterdammers, minder van: dat weten we allemaal al en wie ben jij dat je ons wat komt vertellen.
Gisteravond in het politieke café had ik het erg naar mijn zin. We zouden praten over feminisme. Mijn gesprekspartner was Carrie. Vind ik een tof mens. De bedoeling was dat we het met elkaar oneens zouden zijn, maar dat lukte steeds maar niet.
‘De vraag is wie we bedoelen als we wij zeggen’, zei de Amerikaanse, joodse, feministische, lesbische dichteres, moeder van vier zoons, Adrienne Rich.
We gebruiken dat woord wij zo argeloos, zonder er bij na te denken. Tegelijk is er geen ander woord met zo’n diepgaande politieke lading, want we zeggen daarmee niet alleen wie er bij ons horen, maar ook wie we uitsluiten.
Gisteren was ik als gastspreekster aanwezig bij een trainingsdag van de Novib, 350 mensen. Een van de thema’s was het wij-en-zij denken. Dit is wat ik zei.
Gistermiddag boden Harry van Bommel, Krista van Velzen en ik het resultaat van de handtekeningenactie voor Vanunu aan bij de Israëlische ambassade. Daar gind de deur wel open, hoewel dat met alle veiligheidsmaatregelen niet niets is.
Ambassadeur Margalit nam ze beleefd in ontvangst, nadat Harry ferm had gezegd waar het op stond, dat we Vanunu zien als een klokkenluider die er voor gezorgd heeft dat de kernwapens die Israël in bezit heeft bespreekbaar zijn geworden. In het belang van ons allen. We haalden bijna het NOS journaal, maar uiteindelijk werden de beelden, drie mensen die een deur doorgaan en er weer uitkomen, zonder een grote demonstratie om plaatjes te maken te mager bevonden.
Na afloop: Harry weer eens aan zijn mobiel, en Krista bij een kopje thee.
Het was actiedag gisteren. Ik ging kijken bij de demonstratie van Armeniërs die aandacht vragen voor de volkerenmoord die plaatsgevonden heeft tussen 1915 en 1923, en die internationaal gezien nauwelijks is erkend.
Voor wie het wil lezen: hier volgt de tekst van mijn bijdrage aan het debat over de begroting Sociale Zaken en Werkgelegenheid, van 19 april 2004. Voor de andere bijdragen, en voor de reacties van minister en staatssecretaris, plus de voortzetting van het debat, ga naar de website van de Eerste Kamer.
Terwijl elders de strijd nog woedt tussen kabinet en het FNV plus de vier politieke partijen over het alternatieve plan voor levensloop en prepensioen – het kabinet wil er niets van weten, debatteerden wij over het thema in de Eerste Kamer, bij de bespreking van de begroting van Sociale Zaken.
In mijn bijdrage had ik het vooral over de ouderen, en over de vraag of we willen dat mensen langer blijven werken. Ik heb daarbij veel gehad aan de reacties van jullie op de SP website. Het helpt altijd om het niet alleen over statistieken te hebben maar over echte mensen.
Vanmiddag om half vier gaan Krista van Velzen, Harry van Bommel en ik de handtekeningen van de Vanunu actie aanbieden bij de Israëlische Ambassade.
Echt feest zal het wel niet worden.
