Op het Alfrink College in Zoetermeer doen ze een Midden Oosten project. De leerlingen gaan zich daar op voorbereiden door zich in te leven in een van de posities in het Palestina/Israël conflict, en er dan een debat over voeren. Ik ga daar dan een keer college geven.
Op dit track kunnen leerlingen aan mij vragen stellen, die ik dan beantwoord (voor zover ik kan) of door verwijs.
DEZE TRACK IS DUS GERESERVEERD VOOR LEERLINGEN VAN HET ALFRINK COLLEGE.
Alle anderen, even niet mee bemoeien.
Het grote privilege van een weblog is dat je zelf uit mag maken waar je het wel en niet over wilt hebben. Ik hoef dus niet, zoals de dagbladen en tv programma’s achter elke hype en provocatie aan om ‘de boot niet gemist te hebben.’ Dus had ik zo te zien als zowat de enige Nederlander even géén commentaar op het programma met Ayaan Hirsi Ali.
Niet dat de emancipatie van moslimvrouwen me niet aan het hart gaat, integendeel. Maar ik denk dat die niet gediend is met one-liners, simplisme en geschreeuw van voor of tegen. Wat daar voor nodig is zijn geen meningen maar inzicht, kontakt met de mensen waar het om gaat, strategisch denken. Weten dat emancipatie met stappen gaat en niet van boven naar beneden georganiseerd kan worden. Meer weten over de oorzaken van geweld en wat je daar aan kunt doen.
Lees verder
Ahlan, Khaled, welcome on my weblog. I saw you put a message on this weblog on August 23. So I thought, let’s introduce you to our ‘loggers’. I put the speech on it that you held on 21 march 2003, when you where in Amsterdam and spoke in De Rode Hoed.
May-be some people want to say something to you or ask you.
Terwijl de tweede kamer fractie en medewerkers zich in Oldambt zaten te bezinnen, deed Rood ROOD hun eerste ledendag. Doel: meedenken over de toekomst van RoodROOD, wat worden de speerpunten, hoe wordt de onderlinge communicatie beter, hoe die naar potentiële nieuwe leden, hoe bereik je scholieren.
Lees verder
Nog even mooi weer. Dus buiten. Dus wel nadenken maar niks opschrijven. Je weet maar nooit of dit niet de laatste mooie dag is voordat hier de winter valt die een half jaar duurt. Ik heb nogal bezwaar tegen het design van de seizoenen hier. We doen net alsof de winter maar drie maanden is. Maar als hier de boel eenmaal grijs en kaal is dan gaat het maar door, dan hebben we de gezellige tijd gehad als iedereen de kachel weer aan doet, en dan krijg je nog januari, en februari en maart. Met niks geen groen behalve bij de groenteboer. Ik vind dat dus te lang maar weet niet waar ik mijn beklag moet doen. God luistert alweer niet. Die zegt: jullie verprutsen zelf het milieu, moet ik het dan weer opknappen?
Affijn.
Misschien laatste aflevering van ‘vakantie in eigen land’.
Uitzicht vanaf een terras in Bergen aan Zee tegen zonsondergang.
Morgen weer wat verstandigs.
(Arun Ghandi met Ahmed Qureia)
Al zolang als de intifada duurt is er onder de Palestijnen een heftige discussie gaande wat de beste strategie is om het verzet tegen de bezetting vorm te geven, moet het geweldloos verzet zijn, of gewapend verzet maar dan alleen tegen de bezetting zelf, het leger en de nederzettingen, of zijn ook aanslagen in Israël zelf geoorloofd –gezien het feit, zegt de minderheid die de aanslagen niet afkeurt, dat Israël zelf ook burgers doodt? Lees verder
Tussen geweld en geweldloosheid
door Amira Hass (vertaling Anja Meulenbelt)
De kleinzoon van Mahatma Ghandi bezoekt dit land deze week op uitnodiging van de Palestijnen die de volksopstand tegen de Israëlische bezetting een nieuwe impuls willen geven. Ghandi is uitgenodigd om de Palestijnen toe te spreken over geweldloos verzet. Maar het is een discussie die wij Israëli’s ook zouden moeten voeren. Als bezetters.
Lees verder
Laat ik het maar gewoon toegeven: ik ben een onverbeterlijke wereldverbeteraar. Geitenharen sokken heb ik nooit gedragen, een roze tuinbroek ook niet. Maar ik heb wel zolang als ik het me kan herinneren in de voorhoede van sociale bewegingen meegelopen en heb zelf veel initiatieven genomen. Ik ben nooit opgehouden een wereldverbeteraar te zijn, ook niet toen het ernstig uit de mode raakte en een soort scheldwoord werd.
Lees verder
Voor wie dit weblog al langer volgt, of mijn boeken kent, is het allang duidelijk dat ik een tegenstander ben van de Palestijnse aanslagen op burgers in Israël. Persoonlijk ken ik niemand in mijn uitgebreide netwerk van mensen die op komen voor de rechten van Palestijnen die daar wel voor zijn. Toch kun je er gif op in nemen: zogauw ik het heb over de onderdrukking van de Palestijnen komt er wel weer iemand langs die mij en de mijnen er van beschuldigt voor zelfmoordaanslagen te zijn. Zo ook op dit weblog.
Dat gebeurt dus met iedereen die een einde wil maken aan het onrecht dat de Palestijnen wordt aangedaan, en daarmee, uiteindelijk, toe wil werken aan een verzoening en vrede en veiligheid voor beide volken.
Ran HaCohen is een Israëli van Nederlandse afkomst. Hij staat uitermate kritisch tegen de bezettingspolitiek van de staat Israël. Dus krijgt ook hij om de haverklap te horen dat hij het nooit heeft over het terrorisme van de Palestijnen. Dit is zijn antwoord:
Lees verder
Ik sta weer met een nieuwe stelling op de SP website, waar mensen in discussie kunnen met de leden van de eerste en tweede kamer.
Dit is mijn stelling:
“Het lijkt ondertussen zo’n oud thema: hoe combineer je werk en zorg. Vroeger waren de christelijke partijen geen voorstander van ‘werkende vrouwen’, als die ook nog kinderen hadden. Nu wil het kabinet meer vrouwen de arbeidsmarkt op. Tegelijk wordt de kinderopvang weer behoorlijk afgebroken. Moet er niet weer eens wat ‘vrouwenactie’ komen? En met wat voor punten?”
Lees verder
