Dat was Prinsjesdag.
Op de heenweg zat ik met Anneke (Mouthaan, van Een Ander Joods Geluid) in de trein naar Den Haag. Anneke was bij Groen Links uitgenodigd, die burgers meenamen de Ridderzaal in. Anneke oefende vast, want ze wilde als demonstratie een moslim hoofddoek omdoen, én ze had het speldje op van Gush Shalom met de Palestijnse en Israëlische vlag, én ze had de grote versie van haar ridderorde mee die alleen op hoogtijdagen gedragen mag worden en er onecht uitziet alsof die in een feestwinkel gekocht is. In vol ornaat is Anneke dus een Joodse Indische moslim republikein met een ridderorde.

Anneke weer gewoon Anneke. Op z’n punks.

Ewoud Irrgang ons rekenwonder geeft de SP les in de alternatieve begroting. Zodat we straks bij de Troontelefoon tenminste antwoord op vragen kunnen geven.

Ik ben even een taartje gaan halen aan de overkant, (ik eet graag van twee walletjes) en kon het begin van de hoedjesparade aanschouwen. Wij van de SP hadden al laten weten dat we dit jaar niet bij het voorlezen van de troonrede aanwezig zouden zijn. Krista die vorig jaar deelnam met een mand met eieren op haar hoofd had zich dit keer een anti-hoedjes kapsel aangemeten.

De hele SP, eerste en tweedekamerfractie plus medewerkers achter de muziek aan.

Wij stonden op het Spuiplein met de vakbonden en de brandweer naar de vertoning te kijken. Het blijft genant hoe onze koningin zich daar nog steeds voor leent, om zo’n hypocriete tekst op te lezen. Over ‘versobering’. Dat ze nou niet één keer zegt: jongens, deze tekst krijg ik niet uit mijn strot, leen mijn hoed maar en lees het zelf even voor.
Op het plein was het dus erg veel gezelliger dan in de ridderzaal.

Toen zitten aan de Troontelefoon, mensen uit het hele land die naar de SP belden om te vertellen wat ze van het verhaal en het beleid van het kabinet vonden. Net als vorig jaar, er waren schrijnende verhalen bij. Iemand met een kapotte rug in de AOW. Hij rekende het me netjes voor, huur was verhoogd, electriciteit was duurder, niks meer over. Vrouw gelukkig een pensioentje. Maar het volkstuintje hadden ze al op moeten doeken, fysiotherapie en tandarts kon er niet meer af. Eigenlijk kon het autootje ook niet meer, maar waarmee moest hij dan met z’n rug naar de dokter? Hij zei het meer verbaasd dan kwaad: waar hadden ze dat aan te danken? Toch zijn hele leven gewerkt tot het niet meer ging?
Maar ook een meneer die boos was op zijn tweelingbroer. Terwijl hijzelf zijn studie afmaakte zat die tweelingbroer maar in de kroeg, een echte flierefluiter. Dus die verdiende minder. En dat vond hij dan nog onrechtvaardig. En werd lid van de SP en die gaven hem nog gelijk ook. Meneer stottert bijna van woede.
Nou, zei ik, meneer, wij van de SP hier flierefluiten tamelijk weinig en we zitten zelden in de kroeg hoor.
Dan in de coffeeshop, riep hij boos.
En Marijnissen is een maoist!

In de trein terug vertelde Anneke wat voor een verwarring ze had gezaaid, mensen die dachten dat ze echt een moslima was en het gezicht dat ze trokken, als ze zich voorstelde als Anneke van Een Ander Joods Geluid. Zien ze dat dan niet?
Nou ja, de ene of de andere semiet, allemaal neefjes en nichtjes toch?