Let us not sink into despair

Ekklesia 03

Dear Ramadan,

I know you go to the mosque on friday. You know I go to church on sunday. I remember you told me you where in a church once and they did a lot of singing. This is true, many of our prayers are sung, for me it is easier to remember the words, I remember them when I hear the melody. I always think I can’t sing, but on sunday I can.

This service was not an easy one. This service was about the state the world is in and this is not good news.

This is what we sang, the song is called ’this world’:
‘Our city that has become a desert, our dead unburried, Your beloved people chased and shot at like animals – this is what we have become, this world.’
(Whenever we address God the You in the text is written with a capital letter)
Lees verder

Inburgeringstest. Doen!

Examen02

Paradiso, 30 oktober. Een zaal vol Nederlanders mag proberen wat ze er van terecht zouden brengen als zij de inburgeringstest zouden doen. Harmen Siezen leidt het examen. Op de eerste rij een aantal BNers dat zich vrijwillig had opgegeven: Hilbrand Nawijn, Rob Oudkerk, Pieter Hilhorst, Henk Weltevreden (pleegvader van een kind dat dreigt uitgezet te worden, ik kom daar nog eens op terug) Hannah Belliott, Hedy D’Ancona, Abdullah Haselhoff, Dennis Rudge, Fenna Vergeer. En ik. Straks gaat dat examen, de Maatschappelijke Oriëntatietoets, werkelijk meespelen. Wie minder dan 70% van de vragen goed heeft wordt niet genaturaliseerd.
Lees verder

Arafat

Dit vroeg Lucy:
‘Leg dan nog een keer uit over Arafat voor de onnozelaars, zoals ik. Ik lees niet alles wat je schrijft (mens je bent niet bij te benen) en snap lang niet alles. Je verwacht toch hoop ik niet dat iedereen alles hierover snapt na één keer lezen?’

Nee hoor, ik verwacht niet dat iedereen ingewikkelde verhalen, want Palestina/Israël is ingewikkeld, in één keer lezen helemaal heeft. En dat ik niet ben bij te benen snap ik ook want daar heb ik zelf ook moeite mee en daarom moet ik af en toe even weg. Maar. Lees verder

Communicatiejunk

Ik was toch van plan om drie dagen niks te doen en alleen een uurtje de weblogklanten bedienen via de laptop. Laptopje in het ongerede. Toestanden over Arafat. Ik kijk tv. Bertus Hendriks en Ruud Hoff weten tenminste waar ze het over hebben. Maar Barend van Barend en van Dorp duidelijk niet, die denkt echt nog dat als Arafat dood is er een andere leider kan komen ‘waar wel mee te praten valt’. De onnozelaar. Mijn vingers jeuken om weer een stukje te tikken, hoewel ik al vaker over Arafat heb geschreven. Maar vriendin zit op me te wachten om weer te gaan dobberen (we zitten in Arcen, niet in Valkenburg en ook niet in Maastricht, tussen vele bejaarden en oudere echtparen met reumatische aandoeningen en een enkel jong stel dat meer zoent dan zwemt, voertaal duits en limburgs) want we zijn even langs de dichtstbijzijnde van der Valk gereden waar ik haastig mijn mail op kan halen en de commentaren door kan sturen en de kranten kopen. We zijn communicatiejunks geworden, ik kan geen dag meer zonder. Morgen weer naar Amsterdam. Dan hebben we gelukkig weer het gewone hectische leven met de hele dag mail, internet, mobiel, tv, kranten, radio en dan ook nog een beetje gewone post.
Dag dag

Paradoxen

Even buurten bij buurman van ‘de overzijde’ (zoals wij senatoren de Tweede Kamer aanduiden) Klaas de Vries van de PvdA heeft ook een weblog. Weer anders dan het mijne, meer een echt dagboek. En ook hij probeert de tijd en het politieke klimaat te begrijpen waar we in leven. Over paradoxen. (Dank je, Claar. Claar wordt een echte weblogmama, ik ben niet de enige die ze regelmatig van commentaar en materiaal voorziet. We hebben al de weblogstalkertjes, maar hoe noemen we iemand die uit liefhebberij bijna onzichtbaar meewerkt achter de schermen?)

Lees verder

Retraite

Ik ben drie daagjes dobberen en bijkomen in iets met een sauna en een bubbelbad in Limburg. Laptopje gaat mee. Of het me daar gaat lukken, a. om het wereldnieuws te volgen, b. om daar gedachtes over te hebben en c. om die gedachtes via laptopje, kabeltjes, aansluitingen, wachtwoorden de wereld in te sturen weet ik niet.
We zullen zien.
Zo niet, dan tot zaterdag weer, wanneer ik in de Balie mee mag doen aan de inburgeringstest. Ik vrees dat ik ga zakken en er uit wordt gezet. Behalve natuurlijk als Verdonk daar geen geld voor heeft of achteraf tot de ontdekking komt dat verplichte inburgering niet eens legaal is.

Als duif vermomd

Gisteravond zat ik aan de tv gekluisterd om te horen of het Sharon zou lukken om een meerderheid van de Knesset te krijgen voor zijn Gazaplan. Dat kreeg hij. Meteen hoorde ik vanochtend op het nieuws: Israël gaat de Gazastrook ontruimen, Sharon geeft land prijs aan de Palestijnen. Ik vreesde het al, hier hebben we het nieuwe misverstand. Want zelfs als het Sharon gaat lukken de nederzettingen in Gaza te ontruimen dan betekent dat nog in de verte niet dat Gaza vrij Palestijns gebied wordt. De omsingeling blijft, de grens, het luchtruim, de zee blijven van Israël. Je kunt het meer zien als een verbouwing binnen de openluchtgevangenis, er komt wat meer ruimte. Maar op elk moment kan het leger weer binnen komen vallen, dankzij het feit dat de ontruiming geen gevolg is van onderhandelingen met de Palestijnen, maar een eenzijdige belissing. Er ligt dus ook geen contract waarop de Palestijnen zich kunnen beroepen op het moment dat Israël weer eens de grenzen schendt en Gaza binnenvalt. En dat ze dat kunnen is de afgelopen paar weken meer dan ooit duidelijk geworden. Na de ‘actie’ in Jabalya die was ‘afgerond’ alweer een nieuwe aanval: 17 doden waaronder wederom kinderen in Khan Younis.
Lees verder

En het geschiedde..

Huub Oosterhuis

En het geschiedde dat er binnen twee weken drie nieuwe bijbelvertalingen kwamen. Dat wil zeggen, twee hele, de Naardense bijbel en de officiële nieuwe vertaling, de NBV. En dan zijn Huub Oosterhuis en Alex van Heusden ook al jaren bezig om boek voor boek de bijbel opnieuw te vertalen, Genesis, Exodus en nu Numeri. (Hierbij de foto’s, van de boekpresentatie in boekhandel Scheltema, maandagmiddag)

bijnelpresentatie 01
Lees verder

Cor

Cor

Sommige mensen denken dat Cor mijn moeder is, maar ze is mijn beschermengel. Ik kwam haar voor de eerste keer tegen toen Huub Oosterhuis me interviewde in de Rode Hoed. Ze kwam na afloop naar me toe om me te vertellen dat ze me wel een leuk mens vond. Dus toen ik later in de kerk op zondag belandde, nog erg onwennig, ging ik naast haar zitten. Daarna hield ze altijd een plaatsje voor me vrij op de achterste rij, op het verhoginkje, en wee degene die op mijn stoel wou gaan zitten. Toen kwam er een keer iemand naar haar toe, wat doe jij met die Anja Meulenbelt vroeg die. Hoezo, vroeg Cor. Nou weet je dan niet dat dat een hele erge feministe is die hele erge boeken heeft geschreven? Cor wist van niks. Cor zei ik vind het gewoon een leuk mens. Heb jij boeken geschreven, vroeg ze, waarom heb je me dat niet gezegd en mag ik die dan lezen? Ik begon voorzichtig met de minst erge. Dat voerde ik langzaam op, en uiteindelijk las ze ook De schaamte voorbij en vindt me nog steeds een leuk mens, al heeft ze niet zoveel met wat al die mensen met elkaar doen in dat boek.

Lees verder