Gaza, zondag 29 mei

Het grote festival voor gehandicapten. Iedereen van het NCCR is zenuwachtig bezig geweest met de voorbereidingen. Het is het eerste grote festival sinds de jaren voor de intifada. Alle organisaties van en voor gehandicapten zijn uitgenodigd, een paar hoogwaardigheidsbekleders, maar vooral de gehandicapten zelf. Ze komen met bussen uit het zuiden. Voor sommigen van hen is dit het enige uitje van het jaar, een manier om even naar ‘de stad’ te komen. Zo klein als de Gazastrook is, veertig kilometer in de lengte, er zijn aanzienlijke verschillen tussen stad en platteland.
Lees verder

Gaza, zondag 29 mei

Zaterdag. Op weg naar Khan Younis waar de mannen al met de training zijn begonnen van het zuid-team. Geen tijd om mijn verhaal van gisteren op mijn weblog te zetten. Ik zit met Skinny Mohammed en Abu Mohammed in de bus. Het gaat fantastisch. Een maand of zo geleden kon het nog uren duren voordat we van Gazastad naar Khan Younis kwamen, omdat de weg bij de Netzarim nederzetting was afgesloten, of omdat je uren moest wachten bij het beruchte Abu Holi checkpoint. Nu doen we de rit in drie kwartier.


Lees verder

Gaza, zaterdag 28 mei

Een slome, lome dag met een zondags gevoel was het gisteren. Ondanks het feit dat het vrijdag is en iedereen vrij heeft zitten we op kantoor, er moet nog te veel georganiseerd worden voor het festival zondag. Maar ik verdenk Fatma er ook wel eens van dat ze liever op kantoor zit dan het vrijdagse eten te moeten koken voor haar grote familie. Ze heeft weer een andere dochter bij zich, Wala’a. We halen Reem op, de secretaresse. Abu Mohammed rijdt ons langs de bakker die open is, voor warme broodjes met zatar – wilde tijm en sesamzaadjes. Ik help een beetje mee, klooi wat achter mijn laptop, neem nog wat dingen door met Khaled die in zijn vrijdagse kleren, geen pak met das, maar een spijkerbroek met Tshirtje langs is gekomen.
We eten lunch, kip met couscous en pompoen.
Lees verder

Gaza, zaterdag

Vandaag even geen lang verhaal. Ik moest vanochtend vroeg mee naar Khan Younis, en had geen tijd om op het kantoor langs te gaan.
Hier in Khan Younis valt het net steeds uit als de telefoon gaat, en als ik achter de computer ga zitten kan Ramadan zijn werk niet doen.

Alles gaat hier goed, Joes en Eelco zijn aangekomen, zijn al met de training begonnen, straks gaan we huisbezoeken doen.
Alsof we niet weggeweest zijn.

Veel groetjes aan iedereen die meeleeft, en morgen meer Insha’ Allah

Gaza, vrijdag 27 mei

Donderdag. Vandaag bijna de hele dag op kantoor, iedereen gegroet, overal een praatje gemaakt, bij het huisbezoekenteam, de administratie, de werkplaats, nauwelijks kans gehad om naar buiten te gaan. En dat terwijl het hier voor ons doen al hoogzomerweer is, de meeste scholen al vrij hebben, en er nu op het strand van Gaza duizenden kindertjes schreeuwen om door mij op de foto gezet te worden. Fida heeft ook vrij en vindt het niks. Er is niks te doen. School is veel leuker. Nu moet ze wachten tot er in augustus het summercamp begint, met gehandicapte en niet-gehandicapte kinderen, en zij leidstertje mag spelen. Tenminste, als er genoeg geld is voor het kamp, want vorig jaar was er te weinig geld om ook de rolstoelkinderen uit het zuiden te laten komen. Dit jaar kunnen we in ieder geval al de vrolijke mededeling doen dat we van de Nederlandse donaties een fikse bijdrage kunnen leveren, dat wil zeggen, als dat geld niet nog veel harder nodig is voor andere zaken.
Lees verder