Onderweg

Lees in een boek van Koos van Zomeren, dat geheel bestaat uit losse zinnen en korte citaten:

Beschaving. Ik heb nooit de pijn van een varken gevoeld, nooit de pijn van een snoek aan de haak of van een kievietskuiken in de cyclomaaier. Maar ik heb ook nooit de pijn van een Armenier of de pijn van een vrouw gevoeld en toch denk ik dat al die vormen van pijn bestaan. Misschien is dit wel het begin van alle beschaving: de erkenning van andersmans pijn.

Ik ga de taxi bellen. Als alles goed is kan ik morgenochtend op het kantoor in Gaza de berichten verwerken en een berichtje schrijven, insha’Allah.

Stunning Gaza

Eyad al Sarraj
(Sarraj, bij hem thuis in Gaza)

Eyad El Sarraj was tien jaar geleden, toen ik hem leerde kennen, de enige gediplomeerde psychiater op meer dan een miljoen behoorlijk getraumatiseerde Palestijnen. Als geen ander richtte hij de aandacht op de psychische schade die de Israelische bezetting aanricht. Hij heeft internationale faam, reisde veel en hield lezingen over de hele wereld, maar verkoos om in Gaza zelf te blijven wonen. Hij is de oprichter van het Gaza Mental Health Care Program, dat probeert om professionals op te leiden en te ondersteunen om de bevolking te helpen bij de gevolgen van traumatisering, ouders te helpen met hun bedplassende en onhandelbare kinderen, te helpen bij depressies en de voordurende angst en het verlies van dierbaren. In het artikel dat hij schreef voor Electronic Intifada signaleert hij een nieuwe methode in de psychologische oorlogsvoering van het Israelische leger: het gebruik van geluidsgranaten en straaljagers die boven de Gazastrook de geluidsbarriere te doorbreken. Het enige doel is om mensen, en met name uiteraard de kinderen, angst aan te jagen. De enige reden dat deze methode tot nu toe niet gebruikt werd, stelt Sarraj, is dat er in de Gazastrook kolonisten leefden, en hun kinderen uiteraard ontzien moesten worden. Leve de ontruiming.
Lees verder

E-Quality

E-Quality, kenniscentrum voor emancipatie in de multiculturele samenleving, organiseerde op women Inc. afgelopen zondag een discussie over moslimfeminisme, en nodigde mij uit om een aftrap te komen geven met een inleiding van een kwartier. Waarop een hele reeks jongere vrouwen in zou gaan. Erg leuk dat ik daarvoor gevraagd was, en dat troostte me dat ik daarvoor de discussie met Manji en al Sadaawi moest verlaten.
Lees verder

De stroppenpot van het CDA

Toen ik gisterochtend de Volkskrant las kon ik al weten hoe het dinsdags in de Eerste kamer zou gaan, met het debat over de uitvoering van de zorgverzekeringswet. Twee artikelen. Een uitstekend artikel van vijf van mijn collega’s uit de Eerste Kamer, tegelijk een voorproefje op de mogelijke linkse samenwerking: door Jan Hamel en Kim Putters (PvdA), Jos van der Lans en Tof Thissen (GroenLinks) en Tineke Slagter (SP)
het is hier te vinden, op de SP website. Lees verder

Welk vredesproces?

Vandaag een naar bericht in de Volkskrant: Hamas vermoordt ontvoerde Israeli na arrestatiegolf. Het nieuws in de media van afgelopen dagen: na een ontplofte bom die veel doden veroorzaakte in Gaza schoot Hamas raketten af op Sderot, aan de andere kant van de grens. Vervolgens voerde het Israelische leger dagenlang een vergeldingsactie uit, bombardementen op de Gazastrook, een paar gerichte liquidaties. Zo klinkt het dus door in de Nederlandse media: de Palestijnen doorbraken de wapenstilstand, en Israel reageerde met een vergeldingsactie.
Lees verder

Irshad Manji

Na de waterscheiding, waarmee de mensheid verdeeld lijkt te zijn in moslimbashers, die zichzelf graag islamcritici noemen, versus de moslimknuffelaars, die zichzelf liever zien als voorstanders van een multi-etnische en multireligieuze niet-gepolariseerde samenleving, is elke nieuwe naam die zich in het slagveld begeeft meteen prooi – hoort ze bij ons kamp of bij dat andere? Irshad Manji, Canadese, lesbische moslim met wortels in Iran, schrijfster van het uitdagende The Trouble with Islam, werd onmiddelijk geclaimd door het andere kamp.
Lees verder

Women Inc

Eerlijk, ik had er niet veel zin in. Misschien dat ik gewoon mijn portie aan veel-vrouwen-bij-elkaar er ruimschoots op heb zitten. Misschien omdat ik het zo inhoudsloos vond – zet maar driehonderd vrouwen bij elkaar die volgens de organisatoren vooral met elkaar gemeenschappelijk hebben dat ze ‘lef’ hebben, tja, wie niet, tegenwoordig, en dan moet dat een stimulans zijn voor het nieuwe feminisme, o nee, feminisme was van vroeger, voor, nou ja dat werd ook niet zo duidelijk. Ik was gevraagd om als ‘wijze vrouw’, (wie, ikke?) te komen praten en deel te nemen aan de discussie over de vraag wat er zou veranderen wanneer er meer vrouwen in de politiek zouden komen. Daar had ik een simpel antwoord op: Verdonk. Met andere woorden: het hangt er maar van af wat die vrouwen gaan doen. Er zit een hoog percentage vrouwen in de VVD. Is de VVD goed voor vrouwen? Dacht ik niet. Of je moet het thema verengen tot ‘vrouwen aan de top’. Dus die discussie sloeg ik over, ik was zaterdag liever in den Haag. Ik hoorde een dag later dat mijn collega Femke Halsema, die zich wel had laten verleiden tot deze discussie ongeveer hetzelfde zei.
Lees verder

Omsingeling, vooral foto’s

Op zaterdag naar Den Haag, om bij de omsingeling van het gebouw te zijn waar ik nu niet in zit omdat het zaterdag is. Ik begrijp dat het niet op een doordeweekse dag kon, omdat dan iedereen die wel werk heeft niet had kunnen komen, maar het gevolg was wel dat er geen kabinet was en geen parlement, behalve de parlementariers die deel namen aan de demonstratie.
Lees verder