Dagboek 18 februari 2006

De Palestijnse bevolking heeft bij een vlekkeloos verlopen democratische verkiezing voor Hamas gekozen. Als straf gaat Israel ze uithongeren.

Pas was het nog voorpagina nieuws voor het NRC: Israel heeft de gehele Jordaanvallei afgesloten voor de Palestijnen. Dat is geen nieuws voor degenen die de annexatie van een groot deel van de Palestijnse gebieden op de voet volgen; al jaren wordt er gebouwd aan de nederzettingen, de wegen alleen voor kolonisten en Israeli´s, de muur en de checkpoints waarmee de Palestijnse bevolking, met als in de Gazastrook, opgesloten kunnen worden in omsingelde enclaves. Nieuws is hoogstens dat het nu ook door begint te dringen tot de media, als feit.

Meer nieuws, even beroerd; Israel heeft aangekondigd dat ze de gebieden nog verder af zullen sluiten wanneer Hamas in de regering komt, vandaag. De arbeiders krijgen geen toestemming om in Israel te werken, het goederenverkeer, op medicijnen na, wordt afgesloten, het geld dat Israel het Palestijnse gezag verschuldigd is vanwege in- en uitvoerbelasting wordt ingehouden, en ook wordt gedreigd met de afsluiting van electriciteit en water. Dat komt dus neer op uithongering van de bevolking, en op een collectieve straf. Topadviseur Dov Weisglass zegt cynisch dat de Palestijnen op dieet gaan, ze zullen afvallen, maar niet van de honger omkomen.

Uithongeren als nieuwe oorlogsstrategie om de al beneden de armoedegrens levende bevolking op de knieen te dwingen, en de uitkomst van democratische verkiezingen te boycotten, wie zei ook weer dat Israel de enige democratie was in het Midden Oosten? Waar blijft het internationale protest tegen deze nieuwe vergaande schendingen van mensenrechten en de Conventies van Geneve? Gaat minister Bot nu eindelijk eens ondubbelzinnig stelling tegen deze barbaarse bezettingstactiek? Of kijken we met z´n allen weer de andere kant op?

6 gedachten over “Dagboek 18 februari 2006

  1. Als ik vandaag in BN/De Stem onder de kop “Israël gaat politici van Hamas dwarszitten” het verslag van “onze” correspondent Ad Bloemendaal lees is er niet veel hoop dat er in de Nederlandse politiek iets verandert.
    En een grof schandaal vind ik dat onder een grote foto van Abdel Fatah Dukhan en Mahmoud al-Zahar lees: Het portret op de achtergrond is van de OVERLEDEN Hamas-oprichter sjeik Yassin.
    Zoiets valt in Nederland waarschijnlijk onder het recht van vrije mening.

  2. En dan gaat madame Condoleeza Rice ook nog een verbod opleggen aan iran en andere Arabische staten om Hamas van geld te voorzien (zie Haaretz vandaag). Wat een arrogantie, inderdaad, dit wordt nog meer honger voor de palestijnen. Ze straffen omdat ze, als enige arabische staat (jawel) gebruik hebben gemaakt van hun democratische rechten. Ik snap steeds beter waarom de arabische wereld zo boos is. Ik ben het ook

  3. Naar aanleiding van dit artikel wil ik even opmerken dat hierin ‘vergeten’ wordt te vermelden dat Hamas NIET met Israël wenst te onderhandelen en dat ze het verzoek van president Abbas om zich aan de overeengekomen (vredes)verdragen te houden, volkomen negeren. Bovendien erkennen ze de staat Isräël niet. Sterker nog, ze willen de gewapende strijd tegen Israël niet opgeven. Reden genoeg voor bezorgdheid in Israël en de rest van de wereld. Uit deze democrtaische verkiezingen zal veel ellende voortkomen…..

  4. Loortje, je bent niet goed op de hoogte. Lees de stukken die hieraan vooraf gaan. Dan weet je dat `erkennen van de staat Israel` onzin is zolang Israel zelf niet wil zeggen waar de grenzen ervan liggen – is dat inclusief de bezette gebieden dan kun je moeilijk verwachten dat een bevolking die bezet is de eigen bezetting gaat erkennen. De gewapende strijd is een ander punt. Elk volk heeft het recht zich tegen bezetting te verweren volgens het internationale oorlogsrecht. Hamas heeft al een jaar laten zien bereid te zijn tot een staakt-het-vuren, en die voort te zetten. Maar zolang de bezetting voortduurt hebben ze geen reden om de wapens definitief neer te leggen. Dat kan alleen gelijk opgaan. En wie heeft het over de gewapende strijd die Israel voert?
    En het steekhoudende punt dat de Palestijnen hebben is dat Israel zich van geen kant aan de Road Map heeft gehouden, ook toen ze moesten dealen met de veel makkelijkere Abbas heeft Israel niets gedaan om de onderhandelingen te hervatten, behalve nieuwe eisen stellen. Zoals die van democratische verkiezingen. Het is dus echt flauwe kul om nu alle problemen op het conto te schuiven dat Hamas in de regering zit. Reden genoeg voor bezorgdheid bij Israel? Reden genoeg voor bezorgdheid zeker, maar niet alleen bij hen.
    En nog eens; de ellende komt voor uit de bezetting. De rest is allemaal afgeleid.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *