Veel reacties te verwerken. Kwam maar laat toe aan dit dagboek, laat staan aan het volgende deel van de propagandaoorlog. Maar die komt. Ik moet ook nog veel mail beantwoorden. Umar, Rehab, komt.
Gisteren een wake van Amnesty International op de Dam, voor een onmiddelijk staakt het vuren, voor de burgers aan beide zijden. (Helaas was ook hier Gaza vergeten) Kleine groep mensen die er stond, waaronder ik, veel pers. Speech van de directeur Bart Stapert. De wake vond tegelijkertijd plaats in vele steden, waaronder Haifa en Beiroet. Dat er zo veel pers was heeft er natuurlijk mee te maken dat een zorgvuldig neutrale organisatie als Amnesty niet dagelijks demonstreert.
De wat strenge koppen van de deelnemers hebben niet alleen te maken met de ernst van het onderwerp, maar ook met het feit dat die fakkels heet waren en we er op moesten letten dat ons haar niet in de fik ging.
Gisterochtend was ik nog even langs geweest bij een andere kleine demonstratie. ROOD staat elke eerste maandag van de maand, als het alarm afgaat, te trommelen en lawaai te maken om aandacht te vestigen op een ander acuut onderwerp: een humaner vluchtelingenbeleid. Kreeg nog een SMSje van een Zuid Afrikaanse vriendin, ‘feliciteer me, vanaf vandaag ben ik illegaal, nu weet ik eindelijk wat ik ben’. We staan haar bij.
Verhaal vanochtend in Trouw, van verslaggever Eddo Rosenthal. Een hartekreet, waarmee hij te voorschijn komt vanachter de voor journalisten gepast geachte onpartijdigheid – die toch nooit lukt, want je hoort het altijd wel in woordkeuze, lichaamstaal, toon. En zoals ik al eens zei: ik ben meer voor heldere subjectiviteit dan voor schijnonpartijdigheid. Dan weet je wie je voor je hebt.
Rosenthal is bang. ‘Niet eerder had ik zo sterk het gevoel correspondent te zijn in een land dat gedoemd is te verdwijnen’ schrijft hij. Ik kan me dat werkelijk voorstellen. Ook ik, van de andere kant afgekeken, vraag me dat voor het eerst af.
Rosenthal ziet de toenemende beschietingen vanuit Libanon en de Gazastrook, en neemt waar wat ook niet te ontkennen valt: daar kan ook een geavanceerd leger niet tegenop; ‘het oppermachtige Israelische leger met zijn moderne oorlogsmachine staat nog steeds machteloos’. En wat als ook de Westoever kassam-raketten gaat maken?
Ogenschijnlijk amateuristische Palestijnse guerillastrijders in de Gazastrook slagen er al maanden in om vrijwel dagelijks zelfgemaakte kassam-raketten af te vuren op nabijgelegen Israelische dorpen. Meestal vallen geen burgerslachtoffers. Wel wordt materiele schade aangericht, en waar het om gaat: tienduizenden Israeliers die op enkele kilometers afstand van de gazastrook wonen, hebben geen normaal leven meer. De israelische tegenterreur en de collectieve strafmaatregelen waaronder meer dan een miljoen Palestijnen in Gaza lijden, hebben geen einde kunnen maken aan de kassam-beschietingen.
De aanhoudende zware bombardementen van de Israelische luchtmacht in libanon blijken volkomen zinloos, en maken onnodig veel burgerslachtoffers. De dagelijkse regen aan katusha’s gaat onverminderd voort.
Ik denk dat Rosenthal gelijk heeft. We verschillen in visie op een belangrijk punt: een niet onbelangrijke kip-en-ei kwestie. Rosenthal wijt de bedreiging van Israel aan het fundamentalistische islamitische elan, de verschillende bewegingen als Hezbollah en Hamas, die met velen in de islamitische wereld het gemeenschappelijke streven hebben: weg met Israel. Maar je kunt ook onder ogen zien dat Hezbollah en Hamas een gevolg zijn van de bezetting, de expansionistische politiek van de staat Israel, die nog steeds denkt met militaire middelen de heerschappij over de regio te kunnen houden. Niet onbelangrijk als je wilt beslissen wat Israel kan doen om die dreiging te keren. Niet nog meer militair geweld, zou je conclusie kunnen zijn, maar die trekt Rosenthal alleen impliciet. Voor vrede, inderdaad, als dat nog kan, moet je met je vijanden praten, in plaats van op ze te schieten, zeker als ze er steeds beter in worden om terug te schieten.
Veel Israeliers zijn overlevenden of nakomelingen van overlevenden van de holocaust. De holocaust is een geslaagde poging tot de uitroeiing van het grootste gedeelte van het Europese Jodendom. Israel heeft zich tot op de tanden bewapend, opdat het niet opnieuw zal gebeuren. Het landje slaat wild om zich heen, schendt dagelijks de mensenrechten in Palestijnse gebieden, en bombardeert al wekenlang de hoofdstad van het buurland Libanon. Het zijn tekenen van onderdrukte radeloosheid, en de stille angst dat de Joodse staat het onderspit zal delven als de fundamentalistisch-islamitische tsunami aan blijft zwellen.
Ik wou dat ik met overtuiging kon zeggen; zover komt het niet. Maar de vooruitzichten zijn somber. De laatste weken bezorgt mijn Jeruzalemse correspondentschap me dan ook slapeloze nachten.
Ik betrap mezelf op gevoelens van sympathie. En niet omdat Rosenthal mijn favoriete verslaggever was, al heel lang wint Conny Mus op RTL4 het voor mij van Eddo Rosenthal van de NOS, als ik het nieuws wil zien. Maar in de eerste plaats om de eerlijkheid, Rosenthal identificeert zich sterk met Israel. Dat kon je altijd door de kieren heen al horen. Maar nu zegt hij het gewoon. En vooral om de eerlijkheid waarmee hij toegeeft bang te zijn, en woorden geeft aan de radeloosheid die we wel kunnen vermoeden achter al die brallerige spierballentaal van het leger en de regering. Toegeven dat het zo niet gaat, toegeven dat Israel bang is het zo niet te redden, toegeven dat het inzicht groeit dat je met het sterkste leger niet van gehele bevolkingen kunt winnen, het zou het begin kunnen zijn van een kentering. En wie weet is het nog niet te laat, en redt Israel het wel. Op een andere manier. Misschien.
In Tel Aviv werd weer gedemonstreerd. De groep wordt groter. Tienduizend werd er gezegd. Zie voor meer de website van het AIC en van Gush Shalom. Ik zie oude bekenden op de foto’s. Michael Warschawski onder andere. Naomi Chazzan met wie ik vele jaren geleden nog demonstreerde toen kolonisten in Silwan een Palestijnse familie uit hun huis hadden gegooid. Nog steeds in touw, de oude getrouwen.
Een 9 minuten durende donderpreek van George Galloway tegen een TV journaliste die nog denkt dat Israël zich terecht verdedigt tegen Hezbollah en dat Israël deze oorlog kan winnen:
http://video.google.co.uk/videoplay?docid=9071731896689197790
Terwijl ik hier naar jou prachtige fotos zit te kijken, van demonstraties van moedige mensen in Israel, vraagt m’n moeder mij wat ‘Judea’ betekent, ze zit namelijk te kijken naar de film Juda ben Hur te kijken. Ik antwoord haar: het land van de joden.
Het vervult me van zoveel melancholie als ik die verbanden met elkaar breng, hoe een volk dat verdreven is, na 2000 jaar nog steeds dat diepe verlangen in zich hebben naar hun eigen land. Die hele menselijke geschiedenis lijkt zich in Judea af te spelen, de vele kruistochten, de vele dromen, de illusies, en nog steeds, Judea, nog steeds. Volgend jaar in Jerusalem.
De stad van de vrede die al zo lang geen vrede heeft gekend.
Ik hoor nu Juda ben Hur zeggen : ‘I ‘m on my way to Jerusalem’
Ik hoop dat de mensheid deze weg niet alleen letterlijk neemt, maar vooral ook symbolisch, op weg gaan naar de vrede.
Anja, vergeef me deze sentimentele hersenspinsels, ik kan niet anders.
Afgelopen zaterdag in Utrecht ook een demonstratie, bij het stashuis. 50 mensen de actie werd kort van te voren bedacht door I.S en SP . 20 augustus staan we daar weer, met tientallen meer. http://utrecht.sp.nl. Op een van de borden stond de beste tekst van die dag… Israel heeft geen andere vijand dan zich zelf.
De video van George Galloway op Sky News kan men ook hier direct downloaden (handig voor mensen met geen snelle internetverbinding).
Wat jammer dat Nederland geen equivalent van George Galloway heeft. (Hoewel Mohammed Rabbae afgelopen zondag wel in de buurt kwam tijdens de manifestatie op de Dam in Amsterdam toen hij onder luid applaus verkondigde dat “Bush de grootste shit van de wereld” is.)
Maar afegezien van zijn stijl en retorische talenten, zijn de punten die George Galloway maakt zeer relevant: vooral dat de geschiedenis niet een paar weken geleden begonnen is maar decenia geleden.
Als iets heel duidelijk is geworden de afgelopen maand, dan is dat het feit dat Israel zich als een terroristische, racistische staat gedraagt, die zich volledig buiten de internationale gemeenschap heeft geplaatst.
Er is overigens geen twijfel meer mogelijk dat de twee moderne kruisvaarders Bush en Blair van Israel’s plannen m.b.t Libanon afwisten en goedkeurden, en misschien zelfs anmoedigden. Ik had vandaag opeens een vreemde gedachte: zou Nasrallah een moderne Saladin kunnen zijn?
In ieder geval moet het Westen ophouden vrede voor Israel proberen te zoeken en eindelijk de Palestijnen steunen in hun streven naar gerechtigheid. Vrede zonder gerechtigheid zal nooit een blijvende vrede zijn.
Elders hier stelde iemand bij wijze van gedachtenoefening de vraag hoe de geschiedenis verlopen zou zijn als de “oorspronkelijke bewoners van Palestina”, dus de moslims, christenen en joden die daar toen woonden, in ’47 naar hun mening was gevraagd, en als daar ook rekening mee was gehouden.
Waarschijnlijk hadden we dan geen joodse staat gehad. Misschien hadden ze ingestemd met een beperkte immigratie van joodse vluchtelingen, maar gezien het feit dat er kennelijk al in de negentiende eeuw joodse terroristen Arabieren verdreven in hun honger naar land (ik wist dat helemaal niet), lijkt het niet voor de hand liggen dat die toenmalige bewoners zouden hebben ingestemd met joodse immigratie op grote schaal, en zeker niet met een joodse staat.
Je zou je kunnen afvragen hoe Nederlanders (wijzelf dus) zouden reageren als hun nu zou worden gevraagd wat op te schuiven voor een Palestijnse staat. De Palestijnen in de Gazastrook en op de westelijke Jordaanoever zijn daar immers niet veilig en we moeten hen toch ergens een veilig nationaal tehuis bieden, waar ze zich kunnen verenigen met de Palestijnen in de Jordaanse vluchtelingenkampen en in de diaspora.
“De holocaust is een geslaagde poging tot de uitvoering van het grootste gedeelte van het Europese Jodendom”
Hoe moet ik het woordje uitvoering begrijpen?
Als export van Joden naar Israel of verschrijving van uitroeiing?
@ Salima. Judea is toch een van de 12 Semitische stammen die na de exodus uit Egypte van Pharoa het beloofde land tot de ceder bossen van de Libanon mochten verdelen?
De correcte link om George Galloway te downloaden is:
http://www.videos.informationclearinghouse.info/zichgalloway100.wmv
6.9 MB. Van harte aanbevolen!
Paul, dat was een verschrijving, het moest uiteraard uitroeiing, zijn, ik heb het verbeterd.
Hendrik Jan, ik ben het in grote lijnen met je eens, niet verrassend, natuurlijk. Maar een belangrijk punt. Uit mijn verhaal maak je op dat al in de negentiende eeuw terroristen Arabieren verdreven. Die zionistische terroristische ondergrondse groepen kwamen later. In de negentiende eeuw ging het vooral om het opkopen van land, en het verwijderen van de Arabische landarbeiders, waar vervolgens verzet op kwam. Ik vind het heel belangrijk om onze woorden zorgvuldig te kiezen. Als we alles wat we afkeurenswaardig vinden terreur gaan noemen devalueren we de woorden die we nodig hebben. Het is al erg genoeg zonder het nog erger te maken dan het was.
Maandagavond j.l. heb ik in de uitzending HardTalk van de BBC een intervieuw gezien met de Anglicaanse Bisschop van Jeruzalem.
De wijsheid van zijn repliek op de keiharde vragen van de intervieuwer èn zijn getuigenis van de wijze waarop vrede zou moeten worden bereikt hebben mij zozeer getroffen dat ik vandaag nog steeds eraan moest denken.
Ik heb de link opgezocht waar het intervieuw alsnog te bekijken is.
Het is een aanrader.
http://www.bbc.co.uk/newsa/n5ctrl/progs/06/hardtalk/elassal_08aug.ram
sorry intervieuw moet zijn interview!
@10, goed verhaal van el-Assal! Meer info over deze Anglicaanse bisschop van Jeruzalem, the Right Reverend Riah Abu el-Assal:
http://www.peacemala.org.uk/endorse/elassal.html
http://www.eo.travelwithus.com/Default.aspx?tabid=100
Een oud interview met CNN van 10-4-2002:
http://transcripts.cnn.com/TRANSCRIPTS/0204/10/lt.19.html
Idem met PBS van 23-4-2002:
http://www.pbs.org/newshour/bb/middle_east/jan-june02/perspectives_4-23.html
Het tweede deel van dit interview is met Albert Mohler, leidend figuur van de (conservatieve) USA evangelische kerk; ook interessant, vooral om te zien waar de steun voor Israël en Bush vandaan komt.
Aanbevolen!
@9 Dank je Anja, ik had niet goed begrepen hoe het zat.