Dagboek 19 september 2006

Prinsjesdag. De eerste keer vond ik dat nog wel leuk, zo van dat heb ik dan ook een keer meegemaakt. Nu niet meer. Het wordt een hangdag. En dat terwijl ik een waslijst heb van dingen die ik moet doen, en een laptop meenemen in de Ridderzaal terwijl de majesteit spreekt dat kan natuurlijk niet. Zelfs mijn camera mag niet mee, wat nog een manier zou zijn om me niet te vervelen, hoewel al die kamerleden en ministers dezelfde koppen hebben als vorige week. En dan gaat de majesteit de rede voorlezen die niet door haar is geschreven, en die dit jaar vooral zal dienen in de verkiezingscampagne van Balkenende. Er gaat dus veel zoets uitgedeeld worden en optimistische prognoses zullen de hoofdtoon voeren met hier en daar een kleine ernstige kanttekening waar we ons nog op moeten bezinnen of wie en wat we vooral niet mogen vergeten, om niet de indruk te wekken dat het geheel de diepgang heeft van een ontbijtbord. En dan kijk ik ondertussen maar zo’n beetje naar de hoeden, hoewel ik alleen oprecht geinteresseerd ben in wat Krista dit jaar op d’r hoofd heeft zitten. Vorig jaar was dat een zwaar geval van autoband versierd met drop. En het jaar daarvoor was het een nest eieren.

Maar er is troost. Onze eigen Jan deed het het beste in alle peilingen, volgens de Volkskrant, met de hoogste cijfers voor van alles, leiderschap, integriteit, betrouwbaarheid, the works. Zelfs op sex-appeal scoorde hij het hoogst, nog boven Femke Halsema. En zeker boven Bos. En helemaal boven Balkenende, die maar een tweetje kreeg voor zijn erotische uitstraling. Dat zal om de zachte glans van Jan’s schedel zijn, die niet verborgen wordt onder een hoed, en om de afwezigheid van dat phallussymbool, dat lapje middenvoor waar mannen hun gevoel voor kleur op uit mogen leven, maar wat een echte man natuurlijk niet nodig heeft. Die heeft een echte, niet zo’n slabbetje.

En we staan in de polls op 21 zetels, dat is meer dan het dubbele van nu. Hoewel we weten dat daar nog een flinke hap van af kan gaan wanneer links ‘strategisch’ gaat stemmen.

Ondertussen is het CDA zwaar aan de damage control, en wil nu vooral het sociale gezicht tonen, na enige jaren onwrikbaar meegestemd te hebben met alle harde maatregelen van het kabinet. Soms met bloedend hart, lieten ze doorschemeren, heel wat keren is Hanny van Leeuwen naar de overkant, naar ons, gestiefeld om met enige spijt te betogen dat ze er niet meer uit had kunnen halen voor de minima, de alleenopvoedende moeders, de ouderen, de gehandicapten, maar nu opeens kan het CDA toch vrede hebben met de opheffing van de no-claim in de zorg. Waarom ze nou niet een keer gewoon zei wat ze vond, zei ik een keer woedend tegen haar in de wandelgangen. Daar kon ze even slecht van slapen, zei ze in een interview in Opzij, die woede van mij, want een beetje gelijk had ik natuurlijk wel.

Hoewel het CDA al die jaren tegen de woede van chronisch zieken, felle oppositie van links en ook nogal wat stemmen van de eigen achterban in hardnekkig de no-claim hebben verdedigd, zeggen ze nu dat ze het altijd al een slecht idee vonden. Nog net even voor de verkiezingen. En spreken ook zachte woorden over de integratie – dat woord verdwijnt bijna geheel, om plaats te maken voor het vriendelijker burgerschap.

Nou ja. Zo gaat dat dus.

Ik ga naar den Haag. Zonder hoed en ook doe ik er geen zere schoenen meer voor aan.

7 gedachten over “Dagboek 19 september 2006

  1. Heerlijk, om al die doorluchtigheid, al dat staatsritueel vol hanen- en hennenvertoon even te relativeren. Omdat in een democratie de meeste stemmen tellen – dat had Donner dus blijkbaar niet mogen zeggen – probeert iedereen zich tegen verkiezingstijd zo hapklaar mogelijk uit te dossen.

    Wat het wel of niet dragen van een das betreft vind ik het altijd grappig te zien hoe juist figuren uit het aarzelende politieke midden op dat punt te keer gaan met die paar vierkante decimeter ter hoogte van hun frok. Types als André Rouvoet, die vrijwel zeker in het D66-gaatje gaat duiken, zie ik nog niet direct dasloos rondlopen – dat valt niet lekker in die op Hollandse kleigrond verkerende kringen waar hij voor gaat.
    Verhagen en Dittrich zijn echt twijfelgevallen op dit punt – die zie je, als het om mannelijk vlagvertoon gaat, op dit punt wel eens ontmand rondlopen. Maar zo zijn er nog veel uit dat politieke midden meer bij wie de ene keer een aarzelende borsthaar te zien is en de andere keer de zaak weer netjes is ingestopt…

    Maar omdat ik nu eenmaal niet op mannen val, daar kan ik ook niks aan doen, kijk ik toch vooral naar hen die als vrouw op de wereld gezet zijn en daar elk hun eigen invulling aan geven op de momenten dat het erom gaat, zoals Prinsjedag maar eigenlijk ook op al die momenten dat het kiezersvolk gepaaid of tenminste behaagd moet worden. Hele volkstuinen worden op de hoofden rondgedragen, vitragegordijntjes voor de gezichten gehangen… ongelofelijk, wat ze zichzelf allemaal aandoen!

    Ikzelf kijk altijd naar Agnes.

    Dat schattige zeehondje ziet er altijd lief uit, vind ik. Gewoon een leuke bloes met een flinke rode kraag – heerlijk! Naast de olijke kop en de wangetjes van Jan trekt ook zij vast veel aarzelende kiezers over de streep, denk ik zo…

  2. Troonrede gehoord (op de radio, dus niemand gezien). Nederland heeft op het internationale toneel grote verantwoordelijkheid. Maar niet in het Midden-Oosten, hoe heeft Bot dit in de troonrede durven zetten. Goed functionerende scholen krijgen minder bezoek van de inspectie. De school van mijn kinderen krijgt extra inspectie, heeft de VVD bedongen, omdat ze accoord gingen met islamitische scholen (als tegenprestatie krijgen bijzondere scholen extra inspectie), dat heeft tot pijnlijke besluiten geleid.
    Beatrix eindigde met democratie en vrije mensen. Daar is wel het een en ander op af te dingen, zie mijn reacties op ‘Donner en bliksem’ (waar ik helaas weinig reacties op krijg).

    groet,

  3. Weet je dat zere voeten het meest te maken heeft met te kleine schoenen, zeggen ze in het Oosterlijke buurland, en die weten het. Een goede inlegzool laten maken, en een maat groter voor je schoenen. Wat had Krista vandaag op haar hoofd. En verder, een oud verhaal: eerst afknijpen, en als de verkiezingen in zicht zijn, ruim baan voor alles wat gekort is. Mensen zijn niet gek. Ze weten inmiddels beter.

  4. Ik ben het maar even gaan vieren met een kopje koffie in het Vondelpark. Wat een dag! wat een dag! Ik vond haar wel een tikkeltje onzeker. Ze had zelfs een paar versprekingen en voor het eerst hoorde ik ook over de voorbereidingen voor een eventuele opvolging. Maar dat het zó goed gaat in ons land! Dat kwam voor mij toch wel een beetje als een verrassing! En ik maar denken dat die Balkenende zo’n sulletje was. Wat die man in zijn eentje in één jaar voor elkaar heeft gekregen, nou petje af hoor! Waar vorig jaar half allochtoon Amsterdam geen woord Nederlands sprak schijnen ze nu allemaal reuze goed te zijn ingeburgerd. Er is geen geweld meer op straat, dank zij het ‘waarden en normen’ debat. Die wachtlijsten van vorig jaar, helemaal opgelost! En dat nieuwe zorgstelsel schijnt ook een daverend succes! Het stroomt met bakken binnen dank zij al die bezuinigingen! En er zijn al stapels onnodige formulieren en procedures afgeschaft. En het mooist van alles is dat Nederland weer aan het werk is, iedereen is uit de uitkering! De rijksbegroting is in evenwicht”. Al die instellingen in de jeugdzorg gaan vanaf nu allemaal met elkaar samenwerken en als het dan nog niet wil lukken met de moeilijk opvoedbaren dan krijgen die zelfs ‘persoonlijke begeleiding.’ Wat de buitenlandse politiek betreft gaan we de wereld, samen met de VS nóg véél veiliger maken dan het nu al is met onze vredesmissies. Kortom een fijn gevoel zo’n solide brug naar de toekomst! Nou ik weet wel wat ik ga stemmen in november!!!

  5. ” Er gaat dus veel zoets uitgedeeld worden ” we lopen wel het risico om suikerziekte te krijgen van al dat gezoet, wat het kabinet indirekt dan niet goed zal uit komen wanneer we massaal beroep doen op de gezondheiszorg.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *