Iedereen die moslim is, en iedereen die dat niet is en meeleeft en meefeest, een goede ramadan!
Sommige van jullie zal ik wel tegen komen op een van de iftarmaaltijden. Net als vorig jaar is er weer veel in de aanbieding waar ook niet-moslims aan deel kunnen nemen. Ga eens kijken. In mijn ervaring is het een ontspannen en feestelijke manier om kennis te maken. Ga bijvoorbeeld naar de website van het Ramadan Festival.
En mijn Palestijnse vrienden zijn eindelijk terug in Gaza, na weken lang in Cairo te hebben moeten bivakkeren, omdat ze de grens bij Rafah niet over mochten. Zijn ze tenminste met ramadan weer bij hun familie. Het is nog heel erg in Gaza. Feestmaaltijden zullen er voor veel mensen niet inzitten, en ook geen zaken als nieuwe kleren voor de kinderen voor het Suikerfeest. Fatma belde haar man vanuit Cairo, wat zal ik meenemen? Kaarsen, zei hij. De kaarsen in Gaza zijn ook op, en de meeste mensen zitten zonder electriciteit, en ook daar wordt het nu vroeger donker. Ik moet vandaag de nieuwsbrief voor Stichting Kifaia schrijven, we moeten weer een beetje gaan bedelen om ze wat extra’s te kunnen sturen.
Zaterdag miste ik zelf de uitzending van Museumgasten over Armando, waar ik met Huub Oosterhuis in zat. Het is te zien op Uitzending gemist, het gaat om Museumgasten van 23 september.
Ik hoop er nog op terug te komen, maar voor de belangstellenden staat er een goed artikel in de Volkskrant van vanochtend van Laila al-Zwaini, ‘Er bestaat een verlichte sharia’. Een een stuk van Yoram Stein over democratie, in Trouw van vanochtend. Heel wat meer dan alleen de helft plus een, of zelfs de dictatuur van tweederde meerderheid. Zou ik ook op terug willen komen. Alletwee alvast aanbevolen. Maar eerst moet ik het verslag schrijven over het Messiaans Beraad van gisterenmiddag. Over het asielbeleid.
En ik moet me voorbereiden op het debat morgen in de Eerste Kamer, over de gelijke behandeling. Nu eens een wet waar ik zomaar voor kan zijn, dat maken we met deze regering niet vaak mee.
Ach was ik maar twee hondjes. Dat andere hondje mocht dan weer eens de stapels knipsels en papieren in de juiste mapjes schuiven, terwijl ik dan over alles waar ik me druk over maak stukjes schrijf. Van de KORT rubriek komt ook even niet veel, terwijl er toch van alles aan zit te komen.
Twee hondjes? Zal je de poezen horen!
En een Gelukkig Rosj Hasjana voor de Joodse bevolking.
Ik heb eerder als reactie op de democratiediscussie geschreven over de idealen van vrijheid, gelijkheid en broederschap.Ik lees op het moment een boek over Sekem van Ibrahim Abouleish. Sekem is een gemeenschap in de woestijn bij Caïro. Sekem is begonnen als lanbouwprojekt maar bevat nu meerdere economische en culturele projecten. In Sekem worden de vrijheid in het culturele leven, de gelijkheid in het rechtsleven en de broederschap in het economische leven geoefend. Het culturele leven wordt vanuit het economische leven gefinancierd. Er is daar ook een school voor de kinderen van de medewerkers en daarover las ik een stukje wat ik heel leuk vind. In die school is een kapel voor de koptische kinderen en een moskee voor de islamitische kinderen. In die kapel moest nog een kruis komen. Ibrahim Abouleish vertelde aan de kinderen over het kruis, dat je dat terug vindt in de mens en in de aarde. De islamitische kinderen boden toen spontaan aan om voor de kapel een kruis uit hout te snijden. Sindsdien maken de koptische kinderen elke week de moskee schoon voor de vrijdagsdienst en zorgen de islamitische kinderen elke zondag voor verse bloemen in de kapel. Eigen initiatief.
Tegenover het prachtige initiatief van Ibrahiem Abouleish proef ik in het artikel van Yoram Stein over democratie in Trouw toch vooral wantrouwen tegenover de mens.
groet, Bert
Leuk Bert, ik heb het boek ook gelezen en heb Abouleish horen spreken. Hij haalt het positieve uit de islam door de koran op een spirituele manier te begrijpen. Ik ben i.s.m. de Vriendenkring Sekem aan het onderzoeken hoe wij de Sekemgedachte in Nederland onder jonge moslims kunnen verspreiden.
Hendrik Jan, bedankt voor je reactie. Komt er al iets uit je onderzoek met de Vriendenkring Sekem. Zelf denk ik dat het moeilijk is een gedachte, bijvoorbeeld de Sekem-gedachte via het denken (gesprek) te verspreiden. Veel makkelijker is het om het via het handelen te doen. De gedachte zweeft en is dus zweverig, het handelen heeft handen en voeten. Ik zou me kunnen voorstellen dat je met jonge moslims werkprojecten op zet, zoals Abouleish dat met Sekem begonnen is. Er zijn ook elders dergelijke projecten, zoals indiaanse koffieboeren in Mexico die biologisch dynamische koffie verbouwen en waarvoor in Europa een eerlijke prijs betaald wordt. In bijvoorbeeld Nederland en Duitsland zijn er antroposofische projecten met drugverslaafden en ex-drugsverslaafden. In Keulen hebben juristen en kunstzinnigtherapeuten vanuit hun antroposofische achtergrond projecten met gedetineerden en ex-gedetineerden opgezet, en zijn van daar uit bijvoorbeeld ex-gedetineerden een café begonnen. In de Amsterdamse Pijp worden werkplaatsen (o.a. een bakkerij) voor verstandelijk gehandicapten gecreëerd. En het werk in Gaza dat door Kifaia ondersteund wordt kan daar denk ik ook bijgenoemd worden.
Nu is het absoluut niet mijn bedoeling om jonge moslims met (ex-)gedetineerden en (ex-)verslaafden te vergelijken, maar wat ze gemeen hebben is dat ze, denk ik, in het werkleven gediscrimineerd worden. Wil je de Sekem gedachte uitdragen dan moet je werkplekken creëren met kwalitatief goed werk, met produkten of diensten waar een eerlijke prijs voor wordt betaald, opdat er ook scholings- en ontwikkelingsmogelijkheden ontstaan. We leven welliswaar in een cultuur van ieder voor zich en de supermarkt voor ons allen, maar er zijn altijd mensen die voor een goed product een eerlijke prijs willen betalen.
Je moet de juiste vraag bij de juiste persoon neerleggen. Ik zeg dit natuurlijk makkelijk vanuit de provincie, maar makkelijk is het niet.
groet,