We’re back home. Still full of thoughts about you. Always it is hard to leave, and to walk through Erez and leave you all behind. Someone asked why we come to Gaza, why we don’t stay home were it is safe and easy and comfortable. And we always have difficulty explaining why we want so much to come back to Gaza, and be with you and work with you, to get to know you better ans share with you a little bit of your life, even if it is for a few days. What we know is that we feel we are better people, for knowing you. And we come back, because we love you. But also because we feel better about ourselves for sharing with you the hard work, and share the successes.
Lees verder →

Huisbezoek. We hoorden al eerder dat er onevenredig veel nieuwe amputatiepatienten bij zijn gekomen. Vaak mensen die twee benen kwijt zijn. Het lijkt een nieuw wapen te zijn, dat in Gaza wordt uitgeprobeerd, door Israel, misschien in opdracht of in samenwerking met de VS. Hoe het exact werkt is nog niet bekend, maar wel de uitwerking. Er wordt een projectiel afgeschoten, er klinkt een knal, en dan liggen de omstanders bloedend op de grond, met een of beide benen afgesneden.
Lees verder →

Ik moet het verslagje van gisteren nog schrijven, over de man zonder benen en de training. Maar het belangrijkste is dat Khaled weer thuis is.
Lees verder →

Huisbezoek in Beit Hanoun. Mokarram Hameidan. 28 jaar. Ze ligt in een kamer, omringd door een paar vriendinnen. Het was op 3 november dat de mannen van Beit Hanoun, de verzetsstrijders, voor de tanks hun toevlucht hadden genomen in de moskee, en daar omsingeld waren. Toen besloten de vrouwen om tussen de moskee en de tanks te gaan staan, om hun mannen de gelegenheid te geven weg te komen. Dat lukte, maar een paar vrouwen werden doodgeschoten, en Mokarram heeft nog veel pijn, maar zal waarschijnlijk wel weer kunnen lopen, als haar been is geheeld. De vriendinnen, die er ook bij waren kijken stil toe als ze door Joes wordt onderzocht, en als ze piept van de pijn als ze van het bed in een rolstoel wordt gesjouwd.
Lees verder →

De twee teams bij elkaar. Veel nieuwe mensen, naast de vertrouwde gezichten. Di’a, Hiba, Raida, Asma, Sabrin, Ratiba, Wa’el, Sarhan, Asam, Samar, Ghada, Faten, Hassan, Yahya, Ramsy. Ik deel de fietslampjes uit, deels symbolisch, licht in de duisternis, en deels gewoon praktisch, met hun problemen met de elekrticiteit. We horen wie er kinderen hebben gekregen, in de maanden dat we er niet waren, en bij wie er kinderen op komst zijn. Iedereen zit met jassen aan vanwege de kou.
Lees verder →