Gaza vandaag

gaza11.jpg

Bij Rafah zijn honderden mensen door de grens met Egypte heengedrongen, nadat het verzet met explosieven gaten in de muren en hekken had gemaakt. Ze kwamen terug met voedsel, sigaretten, benzine. Wat iets zegt over wat er in de toekomst kan gebeuren wanneer je denkt dat je permanent anderhalf miljoen mensen op kunt sluiten in een grote openlucht gevangenis. Vroeger of later breken die uit.
Haaretz, hier.
Haaretz Rafah hier.

Er is weer een lading dieselolie de grens over gelaten, het licht kan weer even aan.

En terwijl de blik gericht is op Gaza gaat het ook steeds slechter in de Westoever. Het excuus van het Israelische leger en van Olmert om in Gaza huis te houden is dat er nog steeds kassamraketten worden afgeschoten. Wat klopt. Gisteren weer twintig. Vanuit de Westoever worden geen kassamraketten afgeschoten. Het verschil: dat de belegering daar gewoon doorgaat zonder dat de media er op letten.

Elke keer wanneer Abbas en Olmert met elkaar hebben gepraat belooft de laatste dat het aantal blokkades op de Westoever zal worden verminderd, om de Palestijnen daar meer lucht te geven, en te laten zien dat ‘Fatahland’ beter is dan ‘Hamasland’. Alleen: het gebeurt niet. Integendeel: het aantal blokkades (in de vorm van bemande checkpoints of algehele afsluitingen) is gegroeid van 528 tot 563.

Van de Palestijnen op de Westoever leeft nu 49% in armoede, in Gaza is dat 79%. Eenderde van de Palestijnen leeft ondanks de voedselhulp van de VN in ‘food insecurity’, dat wil zeggen: er is nog wel wat te eten, maar zeer eenzijdig. Da betekent dus dat er veel babies en zwangere vrouwen bloedarmoede hebben. Op de Westoever 37% van de babies en 31,15% van de moeders, in Gaza is dat 57,5% en 44,9%.

De hoeveelheid water die de Palestijnen per hoofd van de bevolking tot hun beschikking hebben is de helft van wat de internationale norm als minimum voorschrijft.

Op de Westoever leven ca. 10.000 Palestijnen in een isolement, waarbij ze geen toegang hebben tot gezondheidszorg, onderwijs, en hun familie niet kunnen bezoeken.

Veel Palestijnen zijn afgesloten van hun akkers en boomgaarden, en hebben een ‘bezoekers visum’ nodig om naar hun land te mogen. Slechts 20% van de boeren krijgt zo’n visum.

Steeds meer kinderen gaan niet langer naar school. Als ze naar school gaan hebben ze vaak concentratiemoeilijkheden.
Ook is het huiselijk geweld toegenomen.

Rapportage is van de VN, afgelopen dinsdag verschenen, en al weer achterhaald. De situatie is inmiddels verergerd.

Akiva Eldar, hier

De huidige minister van defensie, Barak, vindt de acties van het leger een groot succes. Je ziet het toch: na de blokkade nam het aantal kassamraketten (even) af, en nu ze in Gaza weer benzine krijgen neemt die weer (even) toe. Vergeten ze gemakshalve even dat die lading raketten kwam nadat het leger twintig liquidaties had uitgevoerd, schrijft Amira Hass. Het ‘security establishment’ denkt dat het goed gaat wanneer ze huilende kinderen op de tv zien en woedende Palestijnse leiders. Wat ze niet waarnemen is hoe vastbesloten de Palestijnse bevolking is om zich te verzetten, ze zien niet dat de Arabische landen die via de tv toekijken steeds meer symphatie voor de Palestijnen krijgen – Egypte heeft er steeds minder zin in om voor Israel politieagent te spelen en de grens dicht te houden – en ze vergeten waarom de Palestijnen in opstand zijn.

Al jaren nu is de ‘groene lijn’ een grens die Palestijnen opsluit en Israeli’s vrije doorgang geeft, die steeds meer Palestijns land rooft voor de bouw van nederzettingen, en het leven steeds verder onmogelijk maakt, met bijna dagelijks doden. En dit was allang aan het gebeuren voor de kassamraketten begonnen, zegt Hass.

Het security establishment denkt nog steeds dat ze Hamas op deze manier op de knieen kunnen dwingen. Ze vergeten dat elke Palestijn kan zien dat ook Abbas geheel machteloos is om iets aan de situatie van de bevolking te doen.

De voorstanders van de escalatie vergeten het feit dat de hermetische afsluiting van Gaza de wereld er aan herinnert wat ze het liefst niet zouden willen zien: Israel is de bezetter. Israel is de agressor, schrijft Hass. Het establishment is niet in staat om van de eigen fouten te leren, en ze zien het falen niet, het morele falen, en het falen als het gaat om veiligheid, van de escalatiepolitiek. Maar andere mensen zien dat wel.

Amira Hass over de Israelische strategie van escalatie, hier

7 gedachten over “Gaza vandaag

  1. Ik hoop dat dit laat zien aan andere palestijnen op de westbank dat je muren altijd af kan breken. Toen ik dit vanochtend las, kreeg ik even een gevoel van triomf over me. je kan mensen niet opsluiten en uithongeren en dan ook nog verwachten dat ze zich daarbij neerleggen. Hoe je het ook wend of keert, verzet zal er altijd zijn, en het is volstrekt geoorloofd dat men uit een gevangenis probeert te breken als men je laat verhongeren. Op beelden van Al jazeera zag ik dat de Egyptiche soldaten erbij
    stonden en niet ingrepen, en zo hoort het ook, ondanks nationale verdragen die zeggen dat Egypte de grens dicht moet houden. gelukkig nemen deze soldaten hun eigen verantwoordelijkheid en verschuilen ze zich niet achter wat hen opgedragen is nml. politieagent spelen voor Israel. Hulde.

  2. Ik kan me niet voorstellen dat een bevolking die zo is vernederd, getreiterd, beschoten, uitgehongerd, vertrapt, gebuldozerd, afgesloten, verlaten, geminacht en ontheemd ooit nog in vrede kan leven met een natie die dit volk dat aandoet. Vrede begint een onmogelijkheid te worden. De oorlogsarrogantie aan de kant van Israël is te groot om vrede een kans te geven. Ze vinden die verdeeldheid van de Palestijnen wel goed zo. Straks gebruiken ze als argument dat vrede met Palestijnen niet mogelijk is omdat Hamas niet meedoet.

  3. Vrede blijft een mogelijkheid, maar daarvoor moet Israel de bezetting opgeven.
    Het is ook weer goed gekomen tussen Israel en Duitsland. Maar daar is wel het een en ander voor gedaan waar Israel nog lang niet aan toe is.

  4. Nooit geweten dat er ook een muur tussen Gaza en Egypte stond. Waarom hebben onze media ons daar nooit over voorgelicht?
    Paste het niet zo goed in een zekere strategie of zo?

  5. Dear Anja

    Although I haven’t been acquainted with the article’s language , still I could absolutely understand its picture ; therefore , I’d like to say that those women have never endangered themselves in such difficulties and risks without all being motivated by real reasons .

    Actually , they have patients among their sons, who urgently need treatment abroad in order to restore their health . There may also are many college students who couldn’t reach their universities or some close relatives who have intended to just make a visit in Gaza , but they become restrained here and as a result they couldn’t go back to perform in their own works outside Gaza.

    I still think about many actual reasons for those women’s venture and mental pressure at least is one motive according to such a closure to all crossings over different scenes of life .

    At last , Anja , we highly appreciate your enduring respected work in an effort to shed light on our pains and sufferings in Gaza , so you really deserve to be the representative diplomat of humanity ….

    Fatma

  6. Dear Fatma, today i feel good, and proud of all of you. This act means that walls can be demolished, and I hope that this act become a symbol for all palestinians and all opressed people around the world. You palestinians again showed your defiance by just to do some “shopping”, isn’t it remarkable. I hope that this will give the people of Gaza but also from the westbank some courage and some hope. I know that they will rebuild the wall again, and lock you up again, I don’t think that Israel can stand to see that you people took your fate into your own hands and walk freely, but as we saw yesterday, walls can be demolished again. Instead of us giving you some courage, you people gave us some hope and courage and I would like to thank you for that.

  7. I am stunned about the resilience of your people and about the possibility that they still think there can be peace. I have seen the same thing among Rwandese people in 1994 when they claimed that they could forgive and live on together, as neighbours and brothers. Personally, I do not believe that my people would be able to do this. I wish you well en I hope things will be better in the (near) future. Occupation and repression NEVER work. Nowhere. It will hold for many years, but one day the bubble WILL burst. I wish you wisdom en strength too.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *