Te gast: Jeff Halper
January 23, 2008
The people of Palestine have done it again, taking their own fate in their hands after being let down by their own “moderate” political leadership and, indeed, the entire international community in their struggle for freedom. Early this morning they simply blew up the wall separating Gaza from Egypt, breaking a siege imposed on them by an Arab government in collaboration with Israel.
Te gast: TURKSE ARBEIDERS VERENIGING IN NEDERLAND [HTIB]
Het is voor ons als Nederlandse burgers een pijnlijke constatering dat de samenleving opnieuw gegijzeld wordt door extremisten, racisten en populistische politici.
Lees verder
Mudvolle bak, in jeugdcentrum Argan. Mensen stonden tegen pilaren en muren. Veel bekende gezichten. Het werd zoenen en handen geven, Haci, Amal, Boukje, Annebregt, Nuredine, Yeter, Umar, Faisal, Samira, Esmee, Zakaria en Mohammed en Mohammed en Mohammed en nog meer. Het was wel te verwachten dat ‘iedereen’ zou komen, bij deze discussie van moslim- en migrantenorganisaties: wat te doen met Wilders. Wat als straks die aangekondigde film wordt vertoond, wat doen we als moslims, negeren of reageren? De rug toekeren of toenadering zoeken?
Lees verder
Het waren geen honderden Gazanen die de opgeblazen grens met Egypte overtrokken, maar honderdduizenden. Hele families, vrouwen met kinderen en boodschappentassen. Wat kan ik me dat voorstellen: even lucht, even vrolijke opwinding in die eindeloze zee nutteloos uitgezeten tijd, de eindeloze verveling, het eindeloos wachten op ja wat? Er is weer even cola in Gaza, de prijs van de sigaretten is even gedaald van 20 shekel naar 7 shekel per pakje. Er gingen geiten en kippen de grens over en er wordt weer even vlees gegeten. Er is genoeg meel voor brood. Even, want niemand twijfelt er aan, Egypte doet de grens weer dicht. Maar wat is het een heerlijk gezicht, die gehate metalen muur in kreukels te zien liggen en al die families die er over heen klommen als gingen ze gezellig even picknicken.
Lees verder
Bij Rafah zijn honderden mensen door de grens met Egypte heengedrongen, nadat het verzet met explosieven gaten in de muren en hekken had gemaakt. Ze kwamen terug met voedsel, sigaretten, benzine. Wat iets zegt over wat er in de toekomst kan gebeuren wanneer je denkt dat je permanent anderhalf miljoen mensen op kunt sluiten in een grote openlucht gevangenis. Vroeger of later breken die uit.
Haaretz, hier.
Haaretz Rafah hier.
Lees verder
Als we in de Nederlandse media al doden zien, dan zijn die meestal netjes dood. We worden geacht te gevoelig zijn voor het werkelijke gezicht van gewelddadige dood. In Gaza is er voor de mensen niet veel mogelijkheid om niet te zien wat er gebeurt met een mens die net nog levend was, en daarna niet meer. Het gebeurt bijna dagelijks, gewoon op straat. De liquidaties worden meestal uitgevoerd met artillerie vanuit de lucht. Dat geeft geen nette dood, maar een smerige, slordige. De beelden die wij meestal niet te zien krijgen, maar die elk Palestijns kind tot in hun nachtmerries achtervolgen. Voor wie er niet tegen kan, ga hier niet verder.
Lees verder
I write this message in English because I want our friends from Gaza to read it too. As some of you know, I live in Sakhnin, a Palestinian village in the Galilee. People here are so frustrated because they feel that they can not do anything to support the people of Gaza. But since three weeks, before this latest blockade began, in the villages around Sakhnin, Araba, Deir Hanna etc. a big campaign started to collect goods for the people of Gaza.
Lees verder
Er mogen weer wat dieselolie en hulpgoederen Gaza in. Even. Want verder gaat de belegering gewoon door. Kennelijk is de buitenlandse druk op Israel (niet die van Verhagen) toch iets te veel gebleken, of misschien was het kwartpresident Abbas die het ook niet kon maken om door te gaan met de ‘vredesonderhandelingen’ terwijl in Gaza de gehele bevolking nog verder werd getreiterd.
Lees verder
Het kerstreces is weer voorbij, en behalve een eindeloze reeks uitnodigingen voor nieuwjaarsrecepties waar ik bijna nooit naar toe ga – je kunt je halve leven wel doorbrengen staande met een glas in de rechtervoorpoot – is het nu elke avond kiezen of ik ergens heen wil.
Lees verder
(Sarraj, bij hem thuis in Gaza)
(Eyad Sarraj, die ik dertien jaar geleden voor het eerst ontmoette, was toen de enige gediplomeerde psychiater in het getraumatiseerde Gaza. Als geen ander weet hij wat de effecten zijn op de bevolking van de voortgaande belegering, de uithongering, de liquidaties en invasies van het leger. Hierbij zijn brief, gericht aan de regeringen die deel uitmaken van het ‘Kwartet’.)
Letter to the responsable people of the Quartet
Excellency,
Lees verder
