Ik ben er

gazafebr29-13.jpg

Ik ben er weer goed doorheengekomen en in Gaza. Blij om mijn mensen weer in de armen te sluiten, maar leuk is het hier niet. Net door Erez heen hoorde ik een paar doffe dreunen, zag twee flinke zwarte rookpluimen, vuur. Er werden net weer twee auto’s – in Beit Hanoun – uit de lucht gebombardeerd. De taxi die me ophaalde deed de radio aan. Twee shahid, twee martelaars. Dat maakt de oogst van vandaag en gisteren 27 doden.

Toch een klein feestje, ik had schoenen mee voor Khaled die door zijn broer in Duitsland voor hem waren gekocht, handig dat ik ze mee kon nemen want sturen zit er niet bij. Chocola voor de jongens, contactlenzen voor Fatma die ook langs was gekomen. Kaarsen. Ondertussen de verhalen. De benzine is weer op. Dus kunnen de ambulances niet rijden. Dus kon het gebeuren dat Fatma gisteren de vader langs het NCCR zag lopen met zijn dode vijf maanden oude kind in de armen. Er zijn een stuk of vijf zes kinderen onder de doden, ook twee jongens die net uit school kwamen. Het ziekenhuis ligt weer vol met gewonden die er met de paar auto’s die nog benzine hebben en ezelskarretjes heen zijn gebracht. Ze kunnen ons niet allemaal dood maken zegt Walid. Walid is twaalf.

Weer een paar doffe dreunen. Fatma haast zich naar haar huis want ze wil haar kinderen niet alleen laten en iedereen is ongerust want je weet maar nooit, als je net achter zo’n auto rijdt die wordt gebombardeerd heb jij ook pech. Dus iedereen blijft zoveel mogelijk thuis.

Ik zit hier safe, trouwens. In de flat van Khaled wonen buitenlanders van de VN. En kapitein Levy van Erez had het ons al een keer uitgelegd, als we even onze coordinaten aan hem op wilden geven dan zorgde hij er wel voor dat op de radarschermpjes van de F16’s en de Apache helicopters aangegegeven zou worden waar er niet gebombardeerd mag worden. Dat hebben we niet gedaan. Maar we zitten wel in een flat met VN mensen die dat wel hebben gedaan.

Weer een dreun.

250gaza280208_reu.jpg

Ik heb geprobeerd naar Nederland te bellen maar het net lag er uit. Dat krijg je als iedereen wil weten of iedereen nog leeft.

En bij alle opladers en snoertjes die ik in mijn tas had gestopt zit nou net niet dat ene snoertje waarmee ik foto’s van mijn camera in mijn laptop en dan op mijn weblog kan prutsen. Dat wordt dus kale tekst tot ik weer terug ben.

Ik vind dat iedereen er doodmoe uitziet.
Vroeg naar bed.

(Foto gejat uit Haaretz. Er is gebombardeerd in de buurt van Haniye’s huis. Dat is in het Shati vluchtelingenkamp, dichtbevolkt dus. De vrouw inspeceert wat er over is van haar slaapkamer. Haartz loopt nog een beetje achter met doden tellen. Daar waren het er net nog maar 16)

4 gedachten over “Ik ben er

  1. Lieve Anja,

    Ik hoorde het eerste nieuws gisteravond pas en schrok .. Had je me gebeld of gemaild om je reis te annuleren ?
    Nee dus. Je was dus voornemens om tóch te gaan !

    En ik ben blij dat je door checkpoint Erez hebt kunnen komen. Lijkt me eigenlijk geen slecht teken dat er nu tóch nog buitenlanders toegelaten worden.
    Of vergis ik me ?

    Ik speel nog wel eens met de – onmogelijke – fantasie om kapitein Levy in tijden als deze door te geven dat we met 2.000 betrokken Nederlanders gaan komen. En dan geven we allemaal onze eigen, andere en over Gaza verspreide coördinaten op.
    Dan zijn luchtaanvallen onmogelijk … voor even …

    Laat ons weten wat er gebeurt, hoe het voor iedereen nu is; ook al kun je geen foto’s in je blog opnemen. (Is er niet een passende kaartlezer ergens op een pc te vinden ??)

    Liefs en sterkte voor iedereen !

  2. Khaled vroeg me nog of ze niet geprobeerd hadden om me tegen te houden, bij Erez. Nee, dat hadden ze niet. Dan vinden ze jou niet aardig, zei Khaled, want alle buitenlandse VN mensen was aangeraden om Gaza te verlaten zolang de Israelische aanvallen zouden duren, ik zag een auto wegrijden van de VN, de andere kant op. Er zijn heel weinig buitenlanders in Gaza op het ogenblik. Dus het is niet speciaal een goed teken als ze je binnenlaten, Helma.

    Het zou prachtig zijn, met een paar duizend mensen hier proberen de bombardementen tegen te gaan, ik zie het voor me, maar helaas, die zouden nooit worden toegelaten.

    Morgen, als het kantoor open is, zal ik Reem vragen of ze me helpt met de foto’s. Zal wel lukken. Goed idee, Halima!

    Tot gauw.

    Dank je Els.

  3. Lieve Anja,
    Alle respect voor jou dat je daar bent! Alle sterkte voor jou en de mensen daar in Gaza!
    Wij hier in Lelystad volgen de berichtgevingen vanuit Gaza nauwgezet en het maakt ons ‘gewoon’ ziek hier.
    We hadden al eerder willen reageren maar wat moet je zeggen? Wat kun je doen?
    Wat ik, angela, als schrijfster in iedergeval kan doen is de discussie in mijn nieuwste boek aanzwengelen…? Er kan nooit aandacht genoeg aan gegeven worden.
    Het is altijd ontoereikend ik weet het. Het is te erg voor woorden wat daar gebeurt is en nog gebeurt.

    In gedachten bij jullie daar.
    Liefs,
    Marion & Angela Post-Deen
    Lelystad

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *