Bij de beweging van Israelische dienstweigeraars heeft zich een nieuwe groep gevoegd: middelbare scholieren. Udi Nir is 19, en werd opgeroepen voor de militaire dienst. Hij weigert. Dit is de verklaring die hij aflegde bij zijn arrestatie:
Lees verder
Eindelijk lukte het om zeven studenten met een Fulbright beurs naar de VS te krijgen om daar te studeren. Dit gebeurde Fidaa Abed: toen hij aankwam in de VS kreeg hij de mededeling dat hij met het volgende vliegtuig weer terug moest. Waarom? Daarom. Security. En aangezien het om security gaat, hoeven de autoriteiten je niet te vertellen waarom je de toegang bent geweigerd en kun je niet in beroep.
Lees verder
Fijn dat iedereen zo meeleeft, maar we zijn er nog niet, dat wil zeggen, zij zijn er nog niet.
Gisteren was er vanuit Amman geen vliegtuig te vinden naar Nederland, en ze hebben een visum voor 48 uur voor Jordanie, vandaag moeten ze daar weg.
We wachten.
Gisteravond aangekomen, moe en nogal verkreukeld, en drie van ons met een virusje, schijterij enzo. Fijn dat we een dokter bij ons hadden, die zelf niks had, en die ons vol kon stoppen met pillen.
Lees verder
We gaan weer.
Lees verder
Voor ons persoonlijk heel groot nieuws. Khaled en de jongens hebben toestemming om Gaza te verlaten via Israel. Dan moeten ze eerst naar Jordanie en dan met het vliegtuig naar Schiphol, en we moeten maar hopen dat alles goed gaat, want ze moeten eerst Erez door en dan Allenby Bridge. Morgen vertrekken ze. Wij vertrekken hier ook morgenochtend, maar kunnen niet samen reizen. Maar als alles goed gaat zijn ze over een paar dagen in Amsterdam.
Lees verder
Ramadan komt langs, oude vriend, leukste seksist die ik ken. Hij werkt niet meer bij het NCCR maar bij Atfaluna. Voor oortjes. Het gaat wel goed met hem, zegt hij. Hij heeft heftige discussies met zijn vrouw, want hij kan misschien een studiebeurs krijgen voor de VS, voor twee jaar. Maar hij kan niet meteen zijn gezin, zijn drie kinderen meenemen.
Lees verder
Eerste rondje met de teams van het Home Care Program. Mohammed heeft nu drie kinderen, en dat is genoeg, dus zijn vrouw gaat naar de universiteit. Ratiba heeft na vele jaren eindelijk haar Palestijnse identiteitsbewijs, en zou Gaza uitkunnen voor bezoek aan haar familie in Jordanie – als de grens open was. Dia heef er een dochtertje bij. Wael’s vrouw is weer zwanger, en Yasmin heeft een auto-ongeluk gehad maar dat is goed afgelopen. Fatma’s neef, de man van haar zusje, is doodgeschoten door de Israeli’s. De hele familie is in de rouw en zij heeft er moeite mee om plezier te hebben. Er zijn weer nieuwe mensen bij, en Ramsey is weg, voor een baan met een hoger salaris. En verder gaat het slecht in Gaza. Met de blokkade, met de interne gevechten. Er is geen licht aan het eind van de tunnel, zegt Abdelkarim.
Lees verder
Het stond in de Volkskrant. Niet als opiniestuk maar als feitelijk bericht. Wat lezers van dit weblog al wisten: het kolonistengeweld neemt toe, zowel tegen politie als tegen Palestijnen, en ook geven de Israelische autoriteiten toe dat het maar in een minderheid van de gevallen komt tot vervolging.
Lees verder
