Terwijl ik met hoofd en hart in Gaza zat was Nederland opeens in Calvijn. Een beetje laat heb ik ook het testje gedaan dan iedereen al gedaan had, hoe calvinistisch ben ik eigenlijk? (Voor wie het nog doen wil: hier).
De vragen zijn zoals dat bij zulke testjes gaat nogal simpel, het is altijd of of met niks er tussen en geen enkele nuance in de trant van dat hangt er van af. Maar misschien ben ik ook gewoon niet calvinistisch genoeg voor zulke testjes, want die schijnen erg van de of of te zijn. Wel heb ik aangegeven dat ik inderdaad wel iets nuttigers met mijn tijd had kunnen doen dan zo’n testje, en dat gaf me weer wat extra c-punten, want een echte calvinist doet natuurlijk geen testjes.
Ik had mezelf calvinistischer ingeschat, want ik vind mezelf nogal een plichtdier, maar kijk, het viel mee: 53%, ik blijk nogal een losbol. Dat heeft er vooral mee te maken dat ik een nogal katholieke levensgenieter blijk, want dat is waar, als je nou toch drie keer per dag moet eten dan vooral graag lekker, en ik zie ook geen reden om op mijn leeftijd nog aan seks te doen – voor de voortplanting hoeft het niet meer – als het niet zou zijn om er van te genieten.
Ook klopt het wel dat ik een onbezorgde gelovige ben. In mijn katholiek angehauchte kerk maakt het niet uit hoe ‘vroom’ je bent, aan zelfkastijding en zelfhaat doen we ook niet. Voor de hel ben ik niet bang, tenminste niet die van later. Op de aarde al hel genoeg. En de vraag of God wel bestaat houdt me niet bezig, die vraag hoeft, in de woorden van Huub Oosterhuis, helemaal niet zo hoog op onze agenda te staan. Waar het wel om gaat is wat we doen met ons leven. Ik leef niet voor mezelf alleen, en ja, ik ben mijn broeders hoeder en heb de vreemdeling lief want ben ik zelf niet vreemdeling geweest in Egypte.
Het klopt dus allemaal wel een beetje, wat ze zeggen nadat ik het testje heb gedaan, op één ding na: ik zou niet met een calvinistisch arbeidsethos behept zijn, want ik vind dat ik niet harder hoef te werken. En een echte calvinist vindt dat het altijd nog harder kan. I beg to differ. Je kunt ook weten dat het niet harder kan. Aan zondagsrust doe ik al nauwelijks, en vakantie is als je rustig kunt werken. Ik heb in de loop van de jaren genoeg zelfkennis verzameld om te weten hoe je jezelf in een burnout kunt draaien, en dus probeer ik niet de hele dag te werken, en rust te nemen en af en toe wat te doen dat goed is voor de ziel en verder voor de mensheid geen nut heeft. En dat altijd ook nog met enig schuldgevoel, want de ellende in de wereld schreeuwt om nog meer actie. En ik heb er altijd last van dat de batterij sneller leeg is dan vroeger en ik niet meer kan doen. Maar meer kan niet. Sorry.
Ik schat mijzelf dus maar in op een calvinist met enige katholiek zelfinzicht.
C-factor 24, waarbij 0 voor geloof. Een -76 dus voor calvinisme en een +100 voor zelfbeschikking. Tenminste, als ze me de kans laten, Anja. Als ik niet van mensen hield zou het 0 0 zijn geweest, of -100 +100 natuurlijk. Is weer precies 0. Duidelijk een atheïst dus. Is niks.
Calvinisme en atheisme kunnen heel goed samengaan, Sjuul. Ik heb ze onder mijn beste vrienden zitten.
Ik had nog niet van deze test gehoord (zweef nog een beetje op een roze wolk vrees ik) dus voor mij was de test nieuw. Ik heb een score van 47%.
Bij sommige vragen had ik graag een derde mogelijkheid gehad, misschien is het calvinistisch om de dingen zo zwartwit te stellen?
Ja, je kreeg rare vragen waar ik eigenlijk geen antwoord op kon geven. Zoals dat je moest kiezen wie je belangrijker vond, jezelf of de andere mensen. Als je jezelf niet belangrijk vindt is er toch iets met je, of je liegt. Maar dat je jezelf – in je eigen leven tenslotte – belangrijk vindt hoeft toch niet te zeggen dat je andere mensen niet ziet zitten? Voor mij zou dat alleen beantwoordbaar zijn als je kon kiezen: ik vind mezelf en anderen belangrijk, of, ik geef meer om mezelf.
Zo kwam ik bij een uitslag dat ik niet werk voor anderen maar voor mezelf – alsof je dat niet alletwee zou kunnen. Dat is gezien mijn werk voor de SP en voor Gaza – daarbij gaat het altijd en per definitie om anderen – wel een beetje absurd.
Echte calvinisten doen geen ego-testen maar boodschappen voor hun buurvrouw.
Mijn testresultaten waren tot mijn grote verbazing maar 19%. En dat als helemaal door en door gevormd in een Nederlands Hervormd nest. Anja jij scoort heel gemiddeld Nederlands. Zie Trouwwebsite van 1 mei.
“De Nederlander heeft een C-factor van 56 procent. Dat blijkt uit een analyse van 60.107 ingevulde tests op trouw.nl/calvijn, uitgevoerd door VU-godsdienstpsychologe dr. Joke van Saane. Mannen zijn met 57 procent iets calvinistischer dan vrouwen (55), katholieken veel minder dan protestanten: 50 tegen maar liefst 60 procent. Opmerkelijk: topscoorders zijn de twintigers, met een C-factor van 64.”
Ik een gemiddelde Nederlander? Tsjonge. Horen julllie dat ook eens van een ander.