(Ali Abunimah)
Ik kan de volgende uitnodiging van harte aanbevelen – het is interessant om Ali Abunimah een keer mee te maken. Hij hoort bij de generatie jonge Palestijnen in de diaspora, die juist omdat hij en Palestijn is, en enige afstand heeft doordat hij niet in Gaza of de Westoever woont, een scherpe en heldere visie heeft. Ik zou de gelegenheid om hem eens te horen spreken niet voorbij laten gaan. Steven Friedman ken ik nog niet, daar kijk ik dus naar uit.
Lees verder
(Voor wie de serie vanaf het begin wil volgen: hier begint het)
Low trust
Nederland is een low trust land geworden. Zowel allochtone als autochtone Nederlanders voelen zich psychologisch onveilig. Een deel van de autochtone bevolking wijt dat aan de komst van de migranten, de moslims. Waarvan zich een deel vervolgens gewantrouwd en gediscrimineerd voelt. Aan de beide polen kan dit leidt tot passiviteit, starheid en het onvermogen om de omgeving met een genuanceerde blik te bekijken. In zo’n klimaat hebben conflicten de neiging snel te escaleren, en zijn mensen vooral met zichzelf bezig, en niet meer met het algemeen belang. In de politiek mondt dit uit in een hysterisch debat, over ‘de’ Nederlandse cultuur, ‘de’ islam.
Lees verder
Marjo Buitelaar, hoofddocent antropologie van moslimsamenlevingen in Groningen, heeft een boek geschreven over de ‘verweven loyaliteiten van hoogopgeleide migrantendochters’, Van huis uit Marokkaans.
Lees verder
Vanochtend op het nieuws:
Lees verder
Op 10 mei moet hij klaar zijn, de langste open brief, geschreven op de Muur bij Ramallah, 2,6 kilometer lang. Een prachtig protest. Tekst is van Farid Esack, Zuid-Afrikaanse intellectueel en mensenrechtenactivist. (hier) Initiatiefnemer is de Nederlandse Justus van Oel. (hier)
Lees verder
De moslims: tussen participatie en radicalisme
In de meeste betogen over wat er allemaal mis zou gaan met de multiculturele samenleving en met de islamisering die volgens sommigen dreigt en volgens anderen al aan de gang is (“moskeeën rukken op”) wordt de aandacht vooral gevestigd op de moslims, op Turken en nog meer op Marokkanen. In mijn betoog, waarin ik in grote lijnen het boek van Tillie heb gevolgd begon ik voor de verandering eens met aandacht voor de ‘ontvangende samenleving’ , de ‘autochtonen’ die in een cargocult verkeren. Dat vinden die autochtonen zelf uiteraard niet prettig, want die hadden al besloten dat het probleem niet bij hen lag maar bij de migranten, de moslims. Van wederzijdse aanpassing of van zoeken naar gezamenlijkheid is wat hen betreft geen sprake: “zij hebben zich maar aan te passen en anders rotten ze maar op”. Maar uiteraard heeft het proces gevolgen aan beide kanten. Tillie besteedt een aantal hoofdstukken aan de moslims/migranten die in Nederland onder vuur liggen.
Lees verder
In het fascinerende nieuwe gebouw van de Openbare Bibliotheek van Amsterdam (vlak bij het Centraal Station) bruist het van leven. Weg is dat wat stoffige image van de bieb. Je kunt er niet alleen boeken lenen en bladen lezen, er zijn ook verdiepingen met DVD’s, muziek, zowel op CD’s als bladmuziek, er zijn exposities, op het dak een fantastisch terras en lekker te eten, er gebeurt voortdurend van alles en overal computers waar mensen achter zitten. (Website hier. Is tie altijd zo langzaam of ligt dat aan mij?)
Lees verder
Een angstige politieke elite
Onlangs sprak ik met een Marokkaanse Nederlander die het ook allemaal niet erg bevalt, de huidige toestand in Nederland. We hadden het weer eens over een oud thema: dat de linkse partijen ook niet geweldig flink zijn in hun optreden tegen Wilders, en maar niet kunnen kiezen wat beter is: zoveel mogelijk negeren, doen alsof het een gewone partij is, er stevig tegen ingaan dan wel een beetje meebuigen en wat van de Wilderiaanse thema’s overnemen.
Lees verder
Over nationalisme
Sommige politici willen graag dat de Nederlandse cargocult blijft bestaan, schrijft Tillie. Vooral de vertegenwoordigers van de huidige rechtse bewegingen, zoals TON en de PVV spinnen er garen bij. Ik denk dat er nog wel meer is waar we naar kunnen kijken: de rol van de media, die belang hebben bij reuring, en weinig bij nuance.
Lees verder
