Gideon Levy: op weg naar één staat

Geweldige bijeenkomst, tussen Obama en Netanyahu. De kans dat het nog eens gaat komen tot één bi-nationale staat is er aanzienlijk door vergroot, schrijft Gideon Levy in Ha’aretz.hier. Ik vat zijn verhaal samen.

Israël mag van Obama doorgaan met alle grillen die horen bij een voortgaande bezetting. Mochten er nog mensen zijn de hun hoop op Obama gevestigd hadden, dat die eindelijk zou ingrijpen, dan is die hoop nu vervlogen. En mochten er nog mensen zijn geweest die gehoopt hadden dat Netanyahu eindelijk eens een paar beslissende stappen zou nemen, dan is die nu ook weg.

Het was een gemaskerd bal, zegt Levy. Gezellig aangekleed met de presidentiële hond Bo, en een vriendschappelijke ontmoeting tussen de presidentsvrouwen. Tijdens de persconferentie werd duidelijk waar het heengaat: nergens heen. Zelfs niet de schijn van een bevriezing van de nederzettingenbouw kon er af, hoewel het uiteindelijk niet eens gaat om bevriezing, nu er al 42% van de Westoever niet meer toegankelijk is voor Palestijnen, het gaat om het opheffen van een koloniale bezetting. Niet eens de schijn wordt opgehouden. En dat komt neer op een misdadig verlies van tijd. Anderhalf jaar zijn de beide leiders aan het werk: resultaat: niks. Een paar wegversperringen opgeruimd op de Westoever, de blokkade van Gaza een klein beetje verlicht, meer niet. Gekeutel in de marge.

Het enige doel: er moet weer gepraat worden tussen de partijen, vindt Obama. Maar aangezien niemand enig inzicht krijgt in wat Israel nu eigenlijk wil, gaan de gesprekken straks nergens over. Beide mannen zijn te bang voor hun politieke hachje, is Levy’s inschatting. Obama houdt al rekening met de aanstaande verkiezingen van het congres, en wil nu even Israël – en de Amerikaanse joden – niet kwaad maken. En Netanyahu ziet zijn mogelijke opvolger al staan te trappelen.

De kolonisten kunnen rustig hun gang gaan, sinds de Oslo-akkoorden is hun aantal verdubbeld, en dat kan nu nog verder groeien. Waar willen Obama en Netanyahu heen? Nergens heen. De Syrische president staat al een tijd aan de deur te kloppen om vrede met Israël te sluiten, Netanyahu blijft doof. Zou die man over twee jaar nog staan te wachten? Het vredesvoorstel van de Arabische Liga is nu nog geldig, terrorisme komt vrijwel niet meer voor, Hamas is bereid tot onderhandelen en biedt een wapenstilstand aan, het zou nog kunnen. Maar Netanyahu’s naam is haas, en Obama weet ook van niks. Die houden het bij mini-stapjes, en besluiten niets. De kans op een twee-staatsoplossing, nu al in blessuretijd, verdwijnt nog verder uit het zicht.

Maak je dan maar klaar voor de enige oplossing die straks nog overblijft, zegt Levy, die van één staat. En veel bloedvergieten voor het zover komt.

Dit is de werkelijkheid: zie Electronic Intifada, hier, over het meest recente rapport van B’Tselem over de bezetting van de Westoever.

En ook Abu Pessoptimist, nu even gewoon Abu Pessimist, ziet niet dat er veel van Obama te verwachten is. Hier.

6 gedachten over “Gideon Levy: op weg naar één staat

  1. Nu is het dan een ieder duidelijk. Het politieke standpunt van de V.S., (Obama) was voorspelbaar. Niet Obama bepaalt het Midden-Oosten, Israel-Palestina, gebeuren, maar de machtige Israel lobbies (AIPAC etc.) in de VS zullen de president van de VS duidelijk maken wat en hoe er gehandeld zal moeten worden.
    Mocht de president dwars liggen in deze zaak en de adviezen van deze lobbies niet opvolgen dan zal er de volgende dag misschien wel een Monica op zijn bureaublad liggen, met alle gevolgen van dien.
    Ik vraag mij af of Netanyahu naar de VS kwam om tijdens het gezellige en nuttige onderonsje advies kwam vragen of om instructies te geven. Who knows?

    Dirk Jan

  2. Het is misschien niet helemaal “eerlijk” om Obama volledig de schuld te geven van de impasse. Zie http://geopolitiek-in-perspectief.blogspot.com/2010/07/wat-levert-de-ontmoeting-obama.html. Het Amerikaanse congres staat in overgrote meerderheid pal achter Israel en wil van geen kritiek weten. Voor Obama is dat vechten tegen de bierkaai. Van hem moeten we het dus niet verwachten. Het zal van actiegroepen moeten komen, van het “middenveld”, van de pers, van bloggers, van een ombuiging van de “mentaliteit”. Een kwestie van lange adem. Als Israel zijn nederzettingenpolitiek voortzet zit een twee-staten oplossing er niet meer in en blijft een “twee-nationaliteiten” oplossing binnen één staat over. Een oplossing waar de betrokkenen faliekant tegen zijn. Nu nog wel, maar dan kan veranderen…

  3. Voor zover ik e.e.a. enigszins beoordelen kan – ik ben daar heel bescheiden in – ben ik het wel met Paul Lookman eens. Bij die “twee-nationaliteiten” oplossing zet ik echter wel vraagtekens. Er is teveel gebeurd.
    In mijn gedachtengang speelt nog steeds de mogelijkheid van een Israelische(atoom)chantage politiek – zoals verwoord door die Israelische militair-historicus waarvan ik de naam (alweer) vergeten ben – waardoor Obama wellicht politiek verlamd is in deze kwestie.

    Jan.N

  4. Ja Olav, dat is ‘m. Ik heb het altijd al moeilijk gehad met het onthouden van namen. Het is althans (nog) niet de schuld van mijn leeftijd. Maar nu ga ik deze naam opslaan. Vreselijke man die Creveld, maar om de donder niet gek.

    Hartelijk dank voor de hulp.

    Jan.N

  5. Nog even Olav. Ik vind de betiteling “Machiavellistische instelling” eigenlijk nog een beetje te mooi voor hem.

    Dag, Jan.N

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *