From left to right:
Tiny Kox senator, Greta Berlin USA, Roisin Bryce Ireland, Anja Meulenbelt, Malainin Lakhai Western Sahara, Yeela Raanan Israel, Sonja Zimmerman and Ingrid Rollema, organizers of the event, Harry van Bommel Dutch parliament.
Four days full of stories, presentations, films, inspiration, art, music, wonderful food and new friendships and plans. A rich experience – it was amazing how different we all were and how fast we had the feeling of having made new friends, working in different parts of the world but sharing a vision of what this world should be like. For Palestinians first of all, who deserve justice and freedom after so many years of repression, but in the end, for everybody.
So I greet my new friends, we will get in touch and meet again. I will write more stories about the project of Cast Lead in Den Haag, and again, a huge thank you for Ingrid Rollema who made this happen, to Sonja Zimmerman who got the activists together and everybody else who participated.
Leuke foto, fijn om te zien hoe breed je je oriënteert en dat altijd maar weer met ons deelt. Ik geniet ook van de thuisverhalen over de poezen en het poezenleed. Jammer dat het met je relatie niet heeft gewerkt, want het leek me een hele fijne man.
Go girls go. Zo actief en zo “involved” als jij bent, ben je een voorbeeld voor “ons” oude vrouwen (ik ben 58 en werk full time bij een gemeente in de regio Rotterdam).
Jammer dat Opzij je niet bij de top 100 heeft gezet. Beperkt blikveld hebben die soms.
Dank je Janny.
Met de manier waarop Opzij ‘macht’ definieert hoor ik ook helemaal niet in die rijtjes thuis. Ik heb er helemaal niks tegen dat vrouwen directeuren en professoren worden, integendeel, en ook partijleider of vakbondsleider is prima, maar je slaat daarmee heel veel vrouwen uit die aan de basis werken, en vrouwen voor wie solidariteit belangrijker is dan een maatschappelijke positie. Maar met mijn gevoel van eigenwaarde is niks mis, hoor, en ik hoef ook niet te klagen over gebrek aan waardering.
Ik ben op het ogenblik een beetje ’terugkijkerig’ – krijg je als je 65 bent, mijn politieke functie zit er over een paar maanden ook op, ik moet me heroriënteren op wat ik met mijn leven ga doen, en ik moet zeggen dat ik tevreden terugkijk op een vol leven. En nu veel plezier heb met mijn ontmoetingen met andere vrouwen (en mannen) die zich ontzettend inzetten maar nooit binnen de Opzij normen van ‘macht’ zouden vallen.
Zo meteen ga ik de verhalen vertellen van die fantastische mensen hierboven.