(Hannie van Leeuwen in de salon van de Eerste Kamer. Met het karakteristieke borreltje dat ze zichzelf na de zitting gunde.)
Ik had het er al eerder over op dit weblog. In de vorige termijn zaten wij nog samen in de Eerste Kamer, zij voor het CDA, ik voor de SP. We waren het in feite vaak met elkaar eens als het ging over de groepen in de samenleving waar ook Hannie van Leeuwen een groot sociaal hart voor had: voor alleenstaande moeders, bijvoorbeeld, voor ouderen, voor mensen met een handicap. Keer op keer moest ik meemaken dat ze vocht als een leeuwin voor haar doelen, maar toch bakzeil moest halen omdat haar partij anders besliste.
Dan kwam ze nog wel eens naar me toe, en zei: Anja, je weet wat ik vind, ik heb er echt alles uitgehaald wat ik kon, maar meer kreeg ik niet voor elkaar. Eens werd ik echt kwaad. Ik had een zwak voor haar, maar ergerde me ook verschrikkelijk dat ze toch elke keer weer meestemde met haar fractie. Ik weet niet eens de aanleiding meer, maar ze stemde mee met ‘haar’ minister terwijl ik bijna zeker wist dat ze het er niet mee eens was. Ik viel, achter de schermen, tegen haar uit: Hannie, je bent aan het eind van de politieke carrière, wat heb je nog te verliezen, kun je niet één keer gewoon zeggen wat je vindt en je daaraan houden?
Later zei ze dat ze er slecht van had geslapen. En als grap, maar met enige afgunst zei ze: ja, jij hebt er natuurlijk geen last van dat je slecht slaapt. Dat klopte, al is het duidelijk dat je het in de oppositie altijd makkelijker hebt met je geweten dan wanneer je in een spagaat terechtkomt tussen wat je vindt en je CDA minister of staatssecretaris van je wil. De partijloyaliteit woog voor Hannie altijd erg zwaar, en ze zei wel eens, half als grap, ik ben te oud om nog van partij te wisselen. Ze hield van het CDA, het was haar natuurlijke politieke omgeving als christen, en daarom is ze nu ook zo kwaad. Haar partij en haar principes worden verkwanseld.
En nu heeft Hannie van Leeuwen precies dat gedaan: haar geweten laten spreken. Voor het eerst zegt ze niet alleen achter de schermen, maar voor de camera precies wat ze vindt. Die Gerd Leers, die zich nu als minister met de integratie bezig gaat houden, en voor zijn benoeming nog even gezellig ging buurten bij Wilders, had toch eens luid en duidelijk gezegd wat hij over Wilders dacht: ‘de vleesgeworden voorman van alle ordinaire vuilspuiters op het internet’. Een draaikont, oordeelt Van Leeuwen. En wat haar betreft is de maat vol, ze legt haar functie als partijbestuurslid neer. En wil nu wel eens een echte discussie waar de C van CDA nog voor staat.
Ik denk dat Hannie van Leeuwen nu eindelijk toekomt aan een goede nachtrust. En wens dat haar van harte toe. Hulde!
Kijk zelf wat ze zei:
Ik wil niet zoveel meer op de blogs van Anja en Harry van Bommel komen. Dat heeft verschillende redenen, maar dat doet er nu niet zo toe. Het heeft in ieder geval niets te maken met de bovenvermelde personen, die ik op hun eigen merites hoog acht.
Dus nu even over Hanny van Leeuwen. Ik ben het zo van harte met Anja eens. Alleen ook ik heb tot op heden nog steeds niet begrepen waarom HvL in het CDA blijft. Wellicht nostalgie, wellicht haar trouw, wellicht haar oorlogsherinneringen. Wie zal het zeggen. Ik genoot van bedoelde uitzending. Wellicht door de ongeveer gezamenlijke leeftijd, wellicht door dat borreltje, waar ik ook zo tegen vijf uur ’s middags gek op ben.
Anja wat is het toch fijn om ook mensen van andere politieke strekking hoog te kunnen achten.
Jan.N
Hoi Jan! Ja ik vind het een prettige ervaring dat ik in de politiek mensen tegenkom die ik hoog acht, en niet alleen in mijn eigen partij. Het heeft iets met integriteit en fatsoen te maken. Hans Dijkstal was ook zo iemand. Dries van Agt die het aandurft om voor de Palestijnen en voor het internationaal recht op te komen, heb ik ook respect voor.
Ik denk dat ik wel begrijp waarom mevrouw van Leeuwen in het CDA blijft, ook al kan ik niet voor haar spreken. Ze ervaart het CDA heel erg als haar partij, waar ze jaren intensief voor gewerkt heeft, en zij vindt dat zij beter weet wat goed is voor haar partij dan Verhagen en kornuiten – ze geeft het dus gewoon nog niet op, al wil ze niet medeplichtig zijn aan wat er nu gebeurt. En ze weet ook dat ze eenderde van de leden achter zich heeft, dat is een te grote minderheid om links te laten liggen. Dikke kans dat ze nog eens terug komt als het mis gaat met deze regering. Strijdbaar mens hoor, die gaat er niet snel bij liggen.
Anja, bedankt voor je commentaar. Doet me goed.
Jan.N
Heeft u eigenlijk in uw carriere in de Eerste Kamer wel eens tegen uw opvattingen in met de partijlijn meegestemd?
Een vrouw die op haar leeftijd nog helemaal in de maatschappij staat en een borreltje lust, dat mag ik wel.
Hannie van Leeuwen is het sociale gezicht van het CDA, of je het met haar eens bent of niet, zij is een van de weinige politici die echt vanuit hun hart praten en niet gaan voor populisme en peilingen.
Toch wel goed dat ze bij het CDA blijft en niet haar lidmaatschap opzegt, die wordt wel honderd hoor.
(4) Nee, voor die keuze heb ik nooit gestaan, Koos. Wat ik wel een keer heb meegemaakt is dat het ging over de inburgering in het buitenland van mensen die hier naar toe willen komen, vaak als partner. Ik ben daar heel erg tegen, omdat ik vanuit ervaring veel te goed weet dat er mensen zijn voor wie het niet te doen is om in het land van herkomst, vaak onder vreselijke spanningen, met niemand die hen helpen kan, een beetje Nederlands te gaan leren, terwijl het zo veel makkelijker is als je eenmaal hier bent en minstens een partner hebt die je helpen kan of een cursus kunt volgen samen met anderen. Ik vind het ook oneerlijk dat het mensen die van huis uit weinig opleiding hebben moeilijker wordt gemaakt dan mensen die al een opleiding hebben gehad en bijvoorbeeld al engels hebben geleerd.
Toen we jaren geleden die wet moesten behandelen zouden wij als partij tegenstemmen, maar niet uit principe, maar omdat de wet niet goed in elkaar zat. Ik moest die wet behandelen. En ik zei: ook dat kan ik niet, ik kan niet met droge ogen gaan beweren dat ik voor inburgering in het buitenland ben als die wet maar beter in elkaar zat. Ik heb mijn opdracht dus teruggegeven aan de voorzitter van onze fractie. Voor de stemming maakte het niet uit, we waren allemaal tegen deze wet. En kijk, op het laatste partijcongres was de inburgering buitenland het enige voorstel waar een meerderheid van de leden tegen was, tegen het voorstel van de programmacommissie in. Dat deed me deugd.
Ook heb ik wel eens een verschil van mening gehad – Jan Marijnissen had in een kranteninterview gezegd dat hij het toe zou juichen als mensen een tweede paspoort weg zouden doen, en ik heb toen meteen gezegd aan een journalist dat ik het daar niet mee eens was. Best een spannend moment, want op zich is het niet leuk om het over zulke zaken in je eigen partij oneens te zijn. Maar er was toen geen sprake van een wet waar ik op had moeten stemmen, het was ook geen punt dat was vastgelegd in het verkiezingsprogramma, en Marijnissen en ik hadden dus de vrijheid om van mening te verschillen.
Natuurlijk kun je in principe in de moeilijkheden komen als je echt tegen iets bent dat al door de leden van de partij in het verkiezingsprogramma is gestemd – maar tot op heden ben ik nooit echt in een gewetensconflict terecht gekomen.
Mag ik dan vragen hoe uw bijdrage http://www.anjameulenbelt.nl/weblog/2007/11/16/gelijkwaardig-ouderschap/ op dit weblog zich verhoudt tot uw stemgedrag, destijds?
U onderkent daar dat er grote problemen voor vrouwen en kinderen zijn ontstaan door de bestaande wetgeving en u hebt ingestemd met nog scherpere wetgeving. Nu ook u aan het eind van uw carriere staat, zou het dan misschien voor u mogelijk zijn om de buitenwacht enige nadere informatie te verschaffen rond de manier waarop uw geweten in deze heeft gefunctioneerd?
Aha, Koos, je had een verborgen agenda, die je nu tevoorschijn trekt. Nou, die bijdrage die je noemt is van Nanneke Quik, en als je met haar nog iets te verhapstukken hebt moet je bij haar zijn. Ik heb niet de behoefte een kwestie uit 2007 die bovendien niet mijn kwestie was hier nu opnieuw uit te moeten gaan pluizen. Het was in ieder geval geen kwestie waarbij ik last had van mijn geweten. Het beste, Koos.
Ook ik heb genoten van de meeste recente uitspraken van Hannie van Leeuwen, zowel tijdens het partijcongres als nu. Maar ook eerder al. Juist iemand die met zoveel integriteit binnen haar partij/groep probeert te blijven strijden voor haar visie op een gezonde samenleving, en die niet direct het veld ruimt bij de eerste de beste (grote) tegenvaller, is het waard om goed naar te luisteren.