Israël heeft een probleem. Ze willen een joodse staat blijven. Daartoe willen ze in Israël een flinke joodse meerderheid behouden. Nu is het probleem dat er in Israël ook een niet-joodse minderheid woont, de oorspronkelijke Palestijnen en hun nazaten, en die krijgen nog steeds kinderen. En meer dan de gemiddelde joodse Israëli. Behalve dat zijn er met de geïmporteerde joodse Russen veel niet-joden meegekomen. En er is bij de joden in het Westen niet zoveel animo meer om naar Israël te emigreren – er wonen meer joden in de VS dan in Israël.
En de jongere generatie joden in Amerika heeft al veel minder de neiging om zich met Israël te identificeren dan de oudere. En hebben de neiging, bijvoorbeeld, om ‘gemengd’ te trouwen waarmee veel van hun kinderen uit het jodendom verdwijnen. En hoewel daar liever niet over gepraat wordt vertrekken er meer joden, voornamelijk jongeren, uit Israël dan er bij komen. In de VS hoef je niet drie jaar in het leger, hoef je niet te sneuvelen in Gaza, hoef je geen oude mensen tegen te houden bij checkpoints, en je verdient er meer. Waarom zou je dan in Israël blijven terwijl je net zo joods kunt zijn, als je dat wilt, in het beloofde land Amerika? (Er zitten er trouwens ook heel wat in Berlijn)
En Israël heeft nog een probleem. Vroeger waren de Palestijnen geliefde ‘gastarbeiders’. Goedkoop, ze werkten hard, de bouwvak kon niet zonder, en ze waren bereid tot bordenwassen en straatvegen. En nog eenvoudiger: je kon ze ’s avonds weer naar huis sturen, dus dat kostte niks. Maar toen besloot Israël de Gazastrook steeds verder af te grendelen, en de stroom arbeiders van de Westoever drastisch te beperken. Er komen er nog steeds wel arbeiders illegaal naar Israël, (waarmee meteen de mythe dat de muur er is om aanslagen te voorkomen kan worden ontzenuwd) maar dat is niet voldoende.
Nu is al jaren de oplossing om ‘gastarbeiders’ uit andere landen naar Israël te halen, de Filippijnen en Thailand bijvoorbeeld. Ze werken waar vroeger Palestijnen werkten, in de bouw, op het land, en veel vrouwen in de zorg. En daarnaast, uiteraard, bij mensen thuis als kindermeisjes en huishoudsters, en niet te vergeten de prostitutie. Maar die buitenlanders kun je ’s avonds niet naar huis sturen. Die wonen er. En omdat het gewone mensen zijn hebben ze de neiging om te trouwen en kinderen te krijgen en zich te willen vestigen. Dat is de bedoeling niet, want het zijn geen joden.
Daar wordt nu wat aan gedaan. Het Ministerie van Buitenlandse Zaken kan de werkvergunning afpakken van migranten die trouwen of een relatie beginnen. Vrouwen die zwanger worden moeten met kind het land uit, drie maanden na de bevalling. Of een vrouw moet – als ze haar werkvergunning wil houden – haar kind het land uitsturen.
De Commissie tegen Vrouwendiscriminatie van de VN heeft nu een rapport opgesteld over de slechte positie van migrantenvrouwen in Israël. Lage lonen, soms gedwongen om bij de werkgevers thuis te wonen, daarmee 24 uur in dienst, slechte verzekeringen, weinig toegang tot rechtsbijstand. En uiteraard is het gedwongen wegsturen van je kind tegen alle regels van de verdragen die ook door Israël zijn ondertekend.
Bron: Hier
Meer achtergrond over de positie van niet-joodse migranten in Israël, Yonatan Preminger, The strategy behind Israel’s migrant labour polecies: hier.
En een rapport: Migrant Workers in Israel – A contemprary form of slavery, hier.
In Israël is een mensenrechtenorganisatie een hotline voor migranten begonnen, Kav-Laoved, vooral om migranten op hun rechten te wijzen en ze rechtsbijstand te geven. Hier.
Ik weet niet of ik hierom nu moet lachen of huilen,maar het is wezenlijk dezelfde tegenstrijdige situatie als in Apartheid Zuid-Afrika.Aan de ene kant heb je een hekel aan een bepaald soort mensen en wil je ze niet in de buurt hebben,maar aan de andere kant wil je ze juist wèl in de buurt hebben want je hebt ze nodig als goedkope arbeidskrachten!Een oplossing zou natuurlijk zijn òf het vuile werk zelf opknappen-maar dan ben je niet meer een “Herrenvolk”(term van Amira Hass)òf je laat wel vreemdelingen toe en geeft ze gelijke rechten-maar dan wordt je positie bedreigd-alweer als “Herrenvolk”.De enige tussenoplossing is-wat je nu ziet gebeuren in Israel-een soort institutionele apartheid,maar dat wordt nu juist niet meer geaccepteerd in de moderne wereld.Ik heb gehoord dat de Israelis buitenlandse arbeiders zelfs een contract laten ondertekenen waarin ze beloven geen sex te zullen hebben met joodse Israelis.Je zou bijna medelijden krijgen met deze lui.
Ja en er zijn ook al acties geweest, onder leiding van rabbijnen, om joodse meisjes er op niet al te zachtzinnige manier van te weerhouden uit te gaan met Arabische jongens.
Je hebt gelijk dat Israel een flink probleem heeft met wat jij een soort institutionele apartheid noemt, zonder dat dat al te openlijk is, Franklin. Je ziet nergens bordjes met ‘alleen voor joden’, maar in de praktijk zijn er bijna geen plaatsen meer waar Palestijnse en joodse staatsburgers nog samen kunnen wonen. Er is nu ook al wettelijk geregeld dat in nieuwe woonwijken de bewonerscommissie het recht krijgt om mensen te weigeren die ‘niet in de cultuur passen’, drie keer raden wie dat zijn.
Israel heeft dus een groot probleem. Ze willen een zionistische staat blijven, dat wil zeggen dat het land van alle joden ter wereld is, en niet van de er wonende niet-joodse staatsburgers ook al wonen die al vele generaties lang, laat staan van de gastarbeiders, maar ze willen toch minstens voor de schijn ook geaccepteerd worden als ‘de enige democratie in het Midden Oosten”. En dat gaat niet samen, en zorgt voor veel problemen. De oplossing zou zijn om er ook formeel een apartheidsstaat van te maken, wat het in de praktijk al vergaand is, en dan een soort van democratie alleen voor joden, maar zoals je zegt, dat wordt nu juist niet meer geaccepteerd in de moderne wereld.
Wat ik interessant vind is dat veel mensen nog niet willen begrijpen dat het probleem ligt in het zionisme: het willen hebben van een staat waarin één etnisch-religieuze bevolkingsgroep de ware eigenaren zijn van het land, en de enigen met werkelijk volledige burgerrechten. Ik verdedig in mijn boek Oorlog als er vrede dreigt de stelling dat geen enkel werkelijk probleem kan worden opgelost zolang Israël niet de bocht neemt naar een normale democratie en vast blijft houden aan het zionisme als staatsideologie. Het betekent bijvoorbeeld dat de bezette gebieden niet geannexeerd worden, want dan moet je al die miljoenen Palestijnen in ieder geval voor de vorm burgerrechten en stemrecht geven, of je moet het land teruggeven, en dat willen ze ook niet. Dus vandaar dat over jarenlang uitgerekte zogenaamde vredesproces dat geen ander doel heeft dan tijd te rekken waarin de bezetting verder kan worden uitgebouwd, zonder dat iemand er bezwaar tegen maakt, want dat zou ‘het vredesproces’ verstoren. Ook de interne problemen zijn niet op te lossen, de manier waarop er met de minderheden wordt omgegaan, de vreselijke angst dat er te veel niet-joden wonen die ook maakt dat vluchtelingen meer dan honds worden behandeld, krankzinnige onderdrukkende wetten die het voor een Palestijn uit Israël onmogelijk maken om te trouwen met een Palestijn van een half uurtje rijden verderop zonder dat hij of zij met partner en al het land uit moet – er is een lange lijst van discriminerende wetten en maatregelen die niet zijn op te lossen zolang er zo’n angst is voor het verlies van de joodse meerderheid.
Met een ding dat je zegt ben ik het minder eens. Ik geloof niet dat die structurele slechte behandeling van buitenlandse gastarbeiders voortkomt uit een hekel aan die mensen: het is omgekeerd. Als je haast wel gedwongen bent om andere mensen structureel te discrimineren, en je dat voor je eigen geweten moet verantwoorden, krijg je vanzelf een vijandbeeld dat het je makkelijker maakt om te minachten en anderen als minder dan menselijk te zien. Mijn stelling is dat het zionisme niet bedoeld is als racisme, maar onvermijdelijk racisme produceert, want zonder een vijandbeeld als legitimatie kan het niet voortbestaan. Net als de Zuid Afrikaanse apartheid niet zonder een vijandbeeld ‘de zwarte’ kon.
Allemaal een beetje kort door de bocht, in mijn boek besteed ik er meer tijd aan (en bronnen om het te illustreren).
wat moeten de joden dan doen? de bezetting van de west bank opgeven en nog wat land in het zuiden aan de palestijnen geven en vervolgen alle palestijnen met een israelisch paspoort en alle andere buitenlanders het land uit zetten?
Vragen naar de bekende weg, Arjan. Westoever en Gazastrook teruggeven, Jeruzalem gedeelde hoofdstad, erkennen van vluchtelingen, en van Israel een normale democratie maken met gelijke rechten voor alle staatsburgers ongeacht etniciteit of geloof. En dan hoef je buitenlanders er ook niet uit te zetten.