Het is nu 63 jaar geleden, dat in het Palestijnse dorp Deir Yassin tussen de 110 en 130 inwoners in koelen bloede werden afgemaakt. Het waren voornamelijk vrouwen, ouderen en kinderen. De daders waren twee joodse terreurgroepen, de Stern Gang en de Irgun (van Menachem Begin) die hulp kregen van de Palmach, de elite van de voorloper van het Israelische leger, de Haganah.
Waarom is het belangrijk om Deir Yassin niet te vergeten? Om een paar redenen.
Wanneer ik weer eens het zionistische sprookje hoor dat de Arabieren de oorlog begonnen tegen de net opgerichte staat Israel, en dat toen de Palestijnse bevolking op de vlucht sloeg, hoef ik alleen maar te vragen: wanneer was het bloedbad in Deir Yassin, en wanneer werd de staat Israel opgericht, waarna de Arabische troepen binnenvielen? Juist. Deir Yassin was op 9 april. Voorafgaande aan het uitroepen van de staat in mei, en dus ook voorafgaande aan wat de Israel verdedigers de oorlog noemen die door de Arabieren zou zijn begonnen.
Deir Yassin was het meest bekende bloedbad – er waren journalisten die de gruwelijke resultaten waarnamen, en iedereen kan het weten: het verscheen op 10 april in een Amerikaanse krant. Maar er waren meer van dat soort ‘voorbeeld’ slachtingen, die vooral bedoeld waren om de etnische zuivering op gang te brengen door de mensen uit angst op de vlucht te jagen.
Met het bloedbad in Deir Yassin begreep de Palestijnse bevolking dat dit geen ‘gewone’ oorlog zou worden waarin gewapende mannen het met elkaar uitvechten. Hier werd met opzet een weerloze dorpsbevolking uitgemoord, om de bevolking angst aan te jagen en te laten vluchten. Het doel werd bereikt. Van de vluchtelingenstroom die rondom 1948 op gang kwam was de helft al gevlucht voor het uitroepen van de staat Israel.
Een oogetuige:
Eliahu Arbel, Haganah. Eliahu Arbel was Operations Officer B of the Haganah’s Etzioni Brigade. He was an officer in Israel’s armed forces in subsequent wars. He entered the village on Saturday, April 10. “On the following day, after the operation, I inspected the village, in accordance with the order of Colonel Shaltiel. Accompanied by an officer of the attacking unit, I saw the horrors that the fighters had created. I saw bodies of women and children, who were murdered in their houses in cold blood by gunfire, with no signs of battle and not as the result of blowing up the houses. From my experience I know well, that there is no war without killing, and that not only combatants get killed. I have seen a great deal of war, but I never saw a sight like Deir Yassin and therefore I cannot forget what happened there. “
En nog een punt wordt duidelijk: hoe onterecht het is als Palestijnen die zich verzetten ’terroristen’ worden genoemd, terwijl Israel zijn eigen terroristische geschiedenis vergeet, en hoe onterecht het is wanneer Israel zich er op beroept dat hun leger het ‘meest morele leger’ ter wereld is, die nooit met opzet burgers zou aanvallen.
Er zijn nog maar heel weinig overlevenden van Deir Yassin die het verhaal na kunnen vertellen, maar het is nu vastgelegd en gedocumenteerd – om nooit meer te vergeten.
Zie ook Kate op Mondoweiss, hier.