Roemer pleit voor VN-erkenning Palestina


(Emile Roemer bij een partijraad)

Ik stond net op het punt de Volkskrant nu eindelijk maar eens de deur uit te doen nadat ik gisteren het zoveelste lullige pro-Israel propagandastuk las in het hoekje van ome Henk en tante Chris, waarin ene Frans Schutt, aangekondigd als sociaal psycholoog weer eens beweerde dat Palestijnen als volk niet bestaan, maar alleen toevallig in de regio rondtrokken, en bovendien niets anders willen dan de staat Israël vernietigen. Jawel hoor.
Lees verder

Obama heeft het verbruid

Mochten er nog mensen gehoopt hebben dat Obama verschil zou maken in de Palestina/Israël kwestie, dan zijn die nu hun illusies kwijt. Obama kiest voor de bezetter Israël, en laat de Palestijnen stikken. In de Arabische wereld is hij zijn imago van een president die probeert om eerlijk te blijven, te bemiddelen, mee te helpen om een rechtvaardige oplossing te vinden nu definitief kwijt.
Lees verder

Huisbezoeken, nog eens

Om Mark die voor ons filmt de gelegenheid te geven nog wat meer van Gaza te zien, hebben we het zuid team gevraagd of we mee konden op huisbezoek in Rafah. Ze hadden een paar cases voor ons uitgezocht, een man die gewond was geraakt in een van de vele tunnelongelukken, eentje die gehandicapt was geraakt van een van de vele nieuwe verkeersongelukken die vooral worden veroorzaakt doordat Gaza tegenwoordig vergeven is van de motoren die via de smokkeltunnels binnenkomen – dat voor de mensen die zich geen auto kunnen veroorloven en zich niet voort willen bewegen op het vervoersmiddel van de armen, achter een paardje of een ezelskarretje. En een meisje van zeven dat bij de bevalling te weinig zuurstof had gekregen en spastisch was.
Lees verder

Werk gedaan

Gisteren zo’n volle dag dat ik er niet aan toegekomen ben om nog een bericht te schrijven. Huisbezoeken, bij een man die gehandicapt was geraakt door zijn werk in een tunnel, we reden naar Rafah zodat Mark ook het zuiden kon zien, de platgebombardeerde bufferzone, de ingangen naar de tunnels. Toen om weer vrolijk te worden bezoek aan een spastisch meisje van zeven, met wie het dankzij het werk van het NCCR heel goed gaat.
Lees verder

Op huisbezoek

Zo’n volle dag gisteren, waar zal ik beginnen? In de ochtend heb ik me beziggehouden met het vrouwenproject, terwijl Joes boven aan de training bezig was met de huisbezoekenteams. Gesprekken met mensen die langskwamen, met Fatma, met Ramadan, er valt nog veel over te zeggen. Eerst de huisbezoeken dan. ’s Middags stapte het Kifaia-team met het team van het NCCR in het busje, we bezochten drie patiënten in het noorden.
Lees verder

Avondje aan het strand

Kennismaking tussen het bestuur van Kifaia en dat van NCCR. Werken aan het beleidsplan. Ik ga mee met Mark die gaat filmen, Shati kamp, de oude moskee, een bakker. De journalist die met ons mee is gegaan verontschuldigt zich, het is vrijdag, dan is de markt al leeg, de winkeltjes dicht.
Veel gesprekken met iedereen, ik merk dat ik al een tijd niet ben geweest, inhalen. Er zijn nieuwe gebouwen, meestal door Hamas neergezet, er komt op de plaats van het oude historische politiebureau dat plat is gebombardeerd weer een nieuw winkelcentrum. Stom, zegt de journalist, Israël weet dat het van Hamas is, bombarderen ze dat bij de volgende gelegenheid ook weer plat.

Lees verder