Palestijnse ‘Freedom Riders’ vechten apartheid aan

In de jaren vijftig en zestig was het de beweging voor burgerrechten in de VS die de segregatie tussen zwart en wit aanvocht – en uiteindelijk won. In 1961 waren het zwarte en witte Amerikanen die in de bussen stapten waar zwarten achterin moesten zitten en de boel eens even flink opschudden. Beroemd uit die tijd is een zwarte dame, Rosa Parks, die voorin ging zitten en eenvoudig weigerde om op te staan. De groepen die de bussen van hun segregatie ontdeden noemden zich de Freedom Riders.
Lees verder

“We teach life, sir!”

Prachtig. Hoe het is als Palestijnse, tijdens de gruwelijke aanval op Gaza, de pers te woord te staan, die, zoals te doen gebruikelijk, zelfs tijdens dat bloedbad beweren dat alles opgelost zou zijn wanneer ‘de Palestijnen hun kinderen maar niet leerden om joden te haten’. Hoe het is als een journalist zegt: we willen een ‘humanitair’ verhaal, geen politiek, geen woorden als apartheid en bezetting.
Lees verder

De vraag van Mohammed Obied

Zijn we het al bijna vergeten? De verschrikkelijke aanval op Gaza, in de winter van 2008/2009, meer dan 1400 doden onder wie meer dan 300 kinderen. Waarom viel Israël Gaza aan, met bombardementen en grondtroepen met tanks, die een enorme verwoesting aanrichtten in Gaza, was dat vanwege de raketten? Die bleven komen. Was dat om Hamas ten val te brengen? Hamas zit er nog steeds.
Lees verder

Bommen op Gaza

Het is weer eens zover, bombardementje op Gaza, niet de moeite voor het Nederlandse nieuws, niet genoeg doden. Claar die veel contact heeft met Gaza’s jongeren ontving de berichten via twitter, hier. Ik neem haar bericht over:

Nachtelijke noodkreet van vrienden daar via twitter: weer een zwaar Israëlisch bombardement op het noorden van Gaza, bij Omar vlogen de ramen open door het luchtdrukverschil en hij kreeg er een keihard tegen zijn hoofd. Ik vermeld het hier maar even voor het geval het morgen niet in de krant staat. Want bombardementen op Gaza zijn natuurlijk allang geen nieuws meer. Dan kun je wel aan het publiceren blijven.
Lees verder

Kristallnachtherdenking 2011 (2)

Een paar honderd mensen, net als de vorige keer op de Kristallnachtherdenking die door het Platform tegen Racisme en Uitsluiting was georganiseerd. Veel van de mensen die ik er al jaren tegenkom. Andrée van Es sprak, als wethouder van Amsterdam, Marjan Sax, haar speech hieronder, Nuri Karabulut van DIDF, de vereniging van arbeiders uit Turkije, en oud-verzetsstrijdster Mirjam Ohringer werd geinterviewd door Lonneke lemaire van het Platform. Er was kletzmermuziek, melancholieke joodse liederen, gespeeld door Michel Duivis en Hans Schnabel.
Lees verder

Kristallnachtherdenking 2011 (1)


(Marjan Sax)

Gisteravond Kristallnachtherdenking bij het mooie kleine monument voor het joods verzet bij het Stadhuis. Ik kom er nog op terug, maar eerst de speech die Marjan Sax hield.
Ik ken Marjan al heel lang, vrouwenbeweging, praatgroepen, Bloemenhovekliniekbezetting, en het doet mij plezier haar samen met andere vrouwen van toen nu actief te zien in het werk voor vluchtelingen. Net als ik is ze er na de hoogtijdagen van de vrouwenbeweging niet bij gaan zitten. In die tijd hadden we het er eigenlijk nooit over wat het voor haar betekende om kind van joodse Duitse vluchtelingen te zijn, zoals ik het er niet over had wat het was om kind te zijn van een familie die tijdens de bezetting joodse kinderen in veiligheid bracht. Maar alsof het er nu tijd voor is, juist omdat we in tijden leven waarin we opnieuw waakzaam moeten zijn, komen die verhalen weer naar boven. Nu er opnieuw vluchtelingen worden geweigerd, en opnieuw mensen nodig zijn die het daar niet bij laten. Marjan Sax was een van de spreeksters gisteren. De rest komt nog: dit was haar verhaal:
Lees verder