Ik vroeg hem naar de tijd van vroeger,
toen we nog jong waren,
naïef, gedreven, dom, onvoorbereid.

‘Van dat alles rest nog iets, alleen geen jeugd’
antwoordde hij.

Twee berichten bereikten me vandaag. De Poolse dichteres Wislawa Szymborska overleden. Die van die prachtige, simpel lijkende, zo ontzettend herkenbare en op mijn hart inwerkende gedichten, die niemand anders zo schreef. Nobelprijswinnares, maar iemand die liever in de luwte leefde. Weg.

En Peter Maissan. Ik geloof niet dat ik ooit een woord met hem heb gewisseld, maar ik kende hem van het muziekstuk Shouting Fence, over de muur, hier, en van dat andere prachtige muziekstuk, het Poverty Requiem: zingen tegen de armoede, met de tekst van Sylvia Borren, hier.

En vorige week: Doeschka Meijsing, van dat prachtige boek Over de Liefde.
(foto Karoly Effenberger)

(foto Joost van den Broek)

En Rudi van Dantzig. Kende ik ook alleen vluchtig, maar we hadden eens een kort gesprek, waarin hij vroeg waarom ik nooit had gereageerd op zijn brief. Brief? Ja, uit Rusland, zei hij, daar had hij net De schaamte voorbij gelezen en dat had hem geinspireerd om zelf zo’n persoonlijk boek te schrijven. De brief is nooit boven tafel gekomen. Ik had hem nog de boeken van Willem Arondéus willen geven, waar hij een biografie over schreef, mijn oma was de uitgever van Arondéus (hier). Te laat. En Gustav Leonard van wie ik zijn uitvoering van de Bach-partita’s op clavecimbel de laatste dagen veel op heb staan. En o de Goldberg Variationen. Oké, Leonard was echt oud. Toch. Het gaat maar dood alsof het niks is.

Dit merk ik als ik de namen noem van de mensen die ik ga missen, niet omdat het persoonlijke vrienden van me waren, maar omdat ze iets betekenden in mijn emotionele en culturele landschap – het is dat ze allemaal iets nalieten waardoor ze nog steeds in dat landschap aanwezig zijn, maar toch – er zal niets meer bijkomen van hun hand. Dit is wat ze gemeenschappelijk hadden: dat ze iets toevoegden aan schoonheid, betrokken schoonheid. Meer dan ooit nodig in deze wereld.

Dat ze rusten in vrede.