Ashton aan de schandpaal

De moord op joodse kinderen in Toulouse: zonder meer verschrikkelijk. De moord op Palestijnse kinderen in Gaza: ook zonder meer verschrikkelijk. Maar mag je het hebben over die kinderen in één zin zonder dat er moord en brand wordt geschreeuwd? Is de dood van het ene kind erger dan de dood van een andere en waarom eigenlijk? Catherine Ashton, de ‘minister van buitenlandse zaken’ van de Europese Unie heeft het bij Israël heel erg verbruid, door een opmerking te maken waarin ze aandacht vroeg voor alle kinderen die de dood vonden bij treurige gebeurtenissen.
Lees verder

“Halve joden” (1)

Er gaat een grap, ik ben al weer vergeten wie hem het eerst maakte: zionisten, dat zijn joden die andere joden betalen om in Israël te gaan wonen. De Israëlische schrijver Yehoshua maakt geen grap als hij zegt dat Amerikaanse joden, joden dus die niet in Israël willen wonen, maar halve joden zijn. (Hier).
Lees verder

“Rosenthal stelt zich steeds nadrukkelijker op als bondgenoot van Israël”


(cartoon van Siegfried Woldhek)

Even dacht ik dat NRC dezelfde fout zou maken als de Volkskrant, (hier), en de Israëlische woordvoerders na zou praten dat de aanvallen op Gaza een reactie waren op de raketten, in plaats van andersom, maar ze hebben het snel hersteld. En komen met het volgende artikel:

“De Nederlandse regering sluit zich als enige niet aan bij de kritiek van EU-landen op geweld van Israëlische kolonisten. Dat schrijft NRC Handelsblad vanmiddag. Deze ongebruikelijke positie heeft tot grote ergernis geleid bij diverse Europese landen.
Lees verder

Of we in Gaza zitten. Niet dus

Vroeg iemand. We zijn niet in Gaza. Onze vrienden daar vonden het te gevaarlijk – voor ons. Voor hen is het ook te gevaarlijk, maar zij kunnen er niet uit. Dus pakten we onze koffertjes maar weer uit, met heel dubbele gevoelens. Dat wij veilig zijn en zij niet. Maar ook wetend dat wij daar niets voor ze konden doen en ze hun handen al vol hebben aan zichzelf.
Lees verder