What’s going on in Israel?

Een van de moeilijkst te weerleggen opvattingen, wanneer je een verhaal houdt over Israël en Palestina, is de mythe dat Israël altijd al vrede wilde met de Palestijnen, maar dat het de Palestijnen zijn die afhaken, niet willen onderhandelen, geen partner bieden om zaken mee te doen.

Wie, zoals ik, beweert dat Israël nog nooit een serieus vredesaanbod heeft gedaan – zelfs het zogenaamde genereuze aanbod van Barak was niet genereus en geen aanbod – staat meteen onder de verdenking wel erg partijdig en eenzijdig te zijn. Maar kijk naar de feiten: is er in de afgelopen geschiedenis van meer dan zestig jaar één serieus vredesaanbod gedaan? Zo ja, dan zou dat toch gedocumenteerd moeten zijn, niet?

En de Palestijnen dan? Dat is het punt: die wel. De historische concessie die Arafat namens zijn volk bereid was te doen is bekend: om af te zien van 78% van het oorspronkelijk Palestijnse land in ruil voor een Palestijnse staat op de overgebleven 22%. Hij kreeg er geen standbeeld voor, in plaats daarvan begon Israël zoveel mogelijk van die 22% te bezetten met nederzettingen en bij Israël te trekken. En er ligt het Arabische vredesvoorstel, dat nooit serieus is genomen, maar eenvoudig wordt genegeerd.

Mijn pijnlijke en moeilijk aan goedwillende mensen te verkopen stelling, mensen die niet erg de moeite hebben genomen om de feiten na te gaan, is dat alleen te begrijpen is wat Israël aan het doen is, als je het oorspronkelijke zionistische doel: zoveel mogelijk land voor Israël met zo min mogelijk Arabieren erop, bloedserieus neemt.

Inmiddels zijn er veel meer mensen die weten dat het een mythe is dat Israël bereid is om een rechtvaardige vrede te sluiten, en een van hen, bepaald geen radicale activist, is Stephen Walt, een Amerikaan die al eerder veel stof deed opwaaien door de sluier weg te trekken voor de macht van de Israël-lobby in de VS.

Voor wie Engels leest: een gedegen artikel waarin korte metten wordt gemaakt met de mythe van Israël-dat-vrede-wil.

One of the more enduring myths in the perennial debate on the Israel-Palestine conflict is the claim that Israel has always been interested in a fair and just peace, and that the only thing standing in the way of a deal is the Palestinians’ commitment to Israel’s destruction. This notion has been endlessly recycled by Israeli diplomats and by Israel’s defenders in the United States and elsewhere.

Of course, fair-minded analysts of the conflict have long known that this pernicious narrative was bogus.

Hier de gehele tekst.

En voor wie het allemaal nog eens in het Nederlands na wil lezen: mijn boek Oorlog als er vrede dreigt is inmiddels in prijs verlaagd en te krijgen via bol.com.