Citaat in Trouw van zaterdag: “Anja Meulenbelt heeft nog steeds gelijk: het vrouwelijke geslachtsorgaan is nog altijd de witte vlek op de landkaart van het vrouwenlichaam.”
Lees verder →

In 1912 staakten de vrouwen uit de textielindustrie in Massachusetts – de slogan die ze meedroegen was: Give us bread and give us roses!
Lees verder →

Op de eerste dag zijn meteen een aantal zaken duidelijk: dat we ons geheel thuis voelen bij de werkwijze en de filosofie van het PMRS, en dat het niveau van de mensen die er werken een stuk hoger is dan we gewend zijn. De vraag gaat worden wat wij hen te bieden hebben, behalve fondsenwerven, en daar zullen we later over in gesprek gaan.
Lees verder →

Dit was de bedoeling van onze reis naar Gaza, om uit te zoeken of wij, van Stichting Kifaia, met een nieuwe partner aan het werk konden, nadat we de samenwerking met onze langjarige partner hadden stopgezet (zie daarover hier). Dat was spannend, want er hing veel van af. Door een paar tips van een vriendin die lang in Gaza had gewerkt en het terrein goed kende raakten we in contact met de Palestinian Medical Relief Society, een in 1979 opgerichte organisatie die vooral gericht is op het leveren van toegankelijke en basale medische zorg voor de bevolking van Gaza. Vanzelf werken ze dus ook voor gehandicapten. Dat klonk sympathiek, de contacten via mail en skype waren ook veelbelovend, maar waar het echt op aan kwam is dat we het zelf konden zien, of we ons konden aansluiten bij hun werk, en even belangrijk, of zij ons als partner konden gebruiken.
Lees verder →

Voor Helma: vijf poezen en een konijn als bonus. Ik gooide wat restjes van onze vis naar beneden, daar waren ze als de kippen bij. Behalve de kippen, die hoeven geen vis. Het konijn ook niet, maar die huppelt overal heen waar de poezen zijn, want daar is het feest.
Lees verder →