Frantz Fanon Actueel (1)

fanon.jpg

Hoeveel mensen hebben Fanon in de boekenkast staan? Hoeveel jongere mensen weten nog wie hij was? De Nederlandse vertalingen van “De verworpenen der aarde”, uit 1962, en “Zwarte huid, blanke maskers”, uit 1952, zijn alleen nog tweedehands te krijgen. In mijn kast staan die boeken in het engels, plus A dying colonialism – doorleefde exemplaren, veel zinnen onderstreept. Black Skin, White Masks is van 1967 en kostte toen 5 gulden 25 – die tijd was dat. De tijd dat ik me bewust werd van racisme in Nederland. Vormende boeken. Een gouden greep dus van het NIP – het Nederlands Instituut van Psychologen, om een symposium te wijden aan het werk van Fanon, met de vraag hoeveel van zijn inzichten nog toepasbaar zijn op de situatie nu. En om duidelijk te maken waarom we die vraag stellen was de dag de stelling meegegeven: ‘uitsluiting maakt ziek’.
Lees verder

Achtergelaten kinderen

aa-vu-17-of-1.jpg

Hoe groot het probleem is weten we eigenlijk nog niet: migrantenkinderen die – soms met hun moeder – achtergelaten worden in een van de landen waar hun ouders eens vandaan kwamen. Soms gaat het om kinderen van remigranten, die met hun ouders die besloten hebben om terug te gaan in Marokko, Turkije of een van de andere landen die opeens moeten aarden in een land waar ze alleen door vakanties een band mee hebben. Hebben ze zich in Nederland misschien Marokkaans gevoeld, in Marokko (of in een van de andere landen waar we het over hebben) blijken ze opeens door en door Nederlands.
Lees verder

Dakira: 40 jaar geschiedenis Marokkanen in Nederland

aaaadakira-2.jpg

Alsof het zo gepland was kon ik daags na de dag-na-de-verkiezingenkater, en een erge aanval van ‘in wat voor een land zijn we toch terecht gekomen’, naar een mooie bijeenkomst als tegenwicht: Dakira (Arabisch voor geheugen of herinnering): over veertig jaar geschiedenis van Marokkanen in Nederland.
Lees verder

Europa voor joden en moslims (2)

postzegel.jpg

In het verhelderende en diepgaande artikel Is Europe good for the jews?, hier, geeft Beller een analysekader dat ons helpt te begrijpen hoe het kon gebeuren dat in een beschaafd land als Duitsland, met een rijke cultuur waarbinnen joden een prominenten plaats innamen, toch zo’n haat tegen joden kon ontstaan. Belangrijkste daarbij is dat de historische perioden in de verschillende Europese landen op een belangrijk punt verschilden: of ze gedreven werden door nationalisme, met ‘harde’ grenzen, met harde en nationalistische normen wie er bij hoorden en wie niet, en groot gewicht aan een nationale identiteit. dan wel, in andere periodes, die gekenmerkt werden door pluralisme, waar minderheden naast elkaar konden leven, met doorlaatbare grenzen aan het land.Een belangrijk kenmerk van die nationalistische variant, is dat je daarbinnen niet én jood én Duitser kon zijn, maar je was of jood óf Duitser (of andere combinaties van identiteiten).
Lees verder

Europa voor joden en moslims (1)

felix-1.jpg
(Felix Mendelssohn)

Ayaan Hirsi Ali versus Tariq Ramadan: in The First Post (5 mei 09) (hier ) legt Hirsi Ali nog eens uit wat er mis is met Europa: veel te laf en te soft tegen de islam. Want als Europa ten onder gaat, dan komt dat door de moslims. Als voorbeeld haalt ze een confrontatie aan die ze een paar jaar geleden aanging met Tariq Ramadan. Ze vroeg hem te kiezen, stel dat er oorlog komt tussen Egypte en Zwisterland, voor welk land zou je bereid zijn om te sterven? Ramadan werd kwaad, zegt Hirsi Ali, en weigerde te antwoorden. Dus geeft Hirsi Ali het antwoord maar voor hem, want het is nog erger, zegt ze. Ramadan zou, net als de meeste moslims, in de eerste plaats bereid zijn om voor de islam te sterven – en dit is dus wat er mis is met Europa, die geven staatsburgerschap aan mensen die zich niet verplicht voelen om zich op te offeren voor het land dat hen op neemt.
Lees verder

Meer over 8 maart

aafemi-2.jpg

Een tijdje geleden schreef ik voor de Opzij-nieuwe-stijl een gastcolumn, waar ik veel reacties op kreeg. (Hier). Het lijkt wel alsof feminisme alleen nog maar gaat om vrouwen aan de top, zei ik. Niks op tegen, als er mannen aan de top zitten waarom dan niet ook vrouwen, maar de top is klein. En er zijn nog massa’s vrouwen die nooit in de politiek of bedrijfsleven die top zullen halen of die andere ambities hebben in hun leven.
Lees verder