Te gast: Claar. Een nieuwe brief.
Bijeenkomsten, Dialoog, “Wij-Zij”, Debat, Discussie, Ontmoetingen, Integratie, Vrije Mening, Oranje Polsbandjes, Rode Polsbandjes, Zo Gaan We In Dit Land Niet Met Elkaar Om, Gemeenschapszin, Wetswijzigingen, enzovoorts. De woorden betekenen steeds minder, er zijn steeds heviger beelden nodig om ze nog van betekenis te voorzien.
Ik weet niet hoe het met jou is, Anja, maar ik leef vandaag in twee werelden. In de ene wereld reis ik met de overvolle trein, de stampvolle bus, loop door eivolle winkelstraten in Utrecht, in Brabant, ga naar mijn werk, geef les, heb vergaderingen, spreek vrienden en voel om me heen dat de mensen net als ik rustig zijn – een beetje moe misschien van alles, maar toch gewoon rustig. Ik merk om me heen, dat wildvreemde mensen gewoon beleefd doen tegen elkaar, misschien zelfs wel een beetje vriendelijker en geduldiger zijn dan anders. Voorzichtig met elkaar, tolerant, en niet uit op moeilijkheden. De buschauffeur, die ik vroeg of hij veranderingen merkt, bevestigt wat ik zie. De treinconducteur die ik vroeg of hij veranderingen merkt, bevestigt wat ik zie. De mensen zijn moe, rustig en iets fatsoenlijker dan normaal.
Lees verder →