In de HP een pleidooi voor witte scholen. Gemengde scholen zijn slecht voor blanke kindertjes, schrijft een blanke moeder van blanke kindertjes.
“Toch druist de gedachte dat segregatie op de basisschool helemaal niet zo slecht niet is, natuurlijk in tegen het hardnekkige gelijkheidsdenken dat de afgelopen dertig jaar het Nederlandse onderwijsniveau drastisch omlaag gehaald. In praktijk betekent ‘gelijke kansen voor iedereen’ namelijk: talent en voorsprong moeten worden afgezwakt naar het gemiddelde. De sterken staan in dienst van de zwakken.
Een gemiste kans, want het dalende wetenschappelijke niveau en het nijpende tekort aan ‘innovatie’ in Nederland zouden er juist voor pleiten om blanke kindertjes van hoogopgeleide ouders bij elkaar te zetten. Niks zielige allochtoontjes helpen met hun Nederlanse woordjes. In Amsterdam worden Nederlandse kinderen juist gediscrimineerd’.
Er is een probleem, zeker in de grote steden, in wijken met grote concentraties van kansarmen. Dat vraagt om spreiding, en dat is niet eenvoudig. Maar de HP, altijd op de bres om een taboe te doorbreken, heeft een simpele oplossing: maak elitescholen voor blanke kindjes – en laat de kansarme blanke kindjes, want die zijn er ook nog, het maar met die zielige allochtoontjes doen.
Dit keer zijn we het een keer eens.
Keuzevrijheid in het onderwijs is een groot goed. Dat geldt zowel voor de hoger begaafden die zich aan de middelmaat willen onttrekken als voor allochtonen met hun wens tot het stichten van meer islamitische scholen (en dat worden dus zwarte scholen, dat is de praktijk)
De keerzijde hiervan is dat we de twee- of driedeling in deze samenleving in de toekomst nog veel sterker gaan accentueren dan nu al het geval is.
Ik vind dat niet goed. Op basisschoolleeftijd moeten kinderen zoveel mogelijk gemengd samen naar school. Daarna is er een schifting op basis van talent en inzet. Het is, vind ik, niet goed als leerlingen uit achterstandsgroepen dan al bij elkaar klitten in scholen waar het niveau een stuk lager is. Leerlingen uit achterstandsgroepen moeten klimmen !, dat is emancipatie.
Daarom ben ik fel gekant tegen de oprichting van zoveel islamitische scholen, waar kinderen geleerd wordt vast te houden aan de godsdienst en cultuur van het thuisland, terwijl ze hier in Nederland een toekomst moeten opbouwen.
Kon je tegen de ouders zeggen: je bent uit vrije wil gekomen, als de gebruiken in dit land je zo tegen staan dan kun je ook weer vertrekken. Tegen kinderen kun je dit niet zeggen. Die kunnen de uiteindelijke consequenties van deze scheiding niet overzien en dáárom, liever niet dan wel, vind ik dat de overheid de taak heeft deze kinderen te beschermen tegen de funeste gevolgen van deze maatschappelijke afzondering.
En als Marcel van Dam dan zegt dat ik de keuzevrijheid van de allochtone ouder wil beperken, dan zeg ik : Jazeker Marcel, goed geraden !
Dat zet meer zoden aan de dijk dan het “doen of je neus bloedt”- houding van onze Marcel.
@Henk, Mee eens.
Vanavond B&W gezien. Mochten witte grachtengordelmamma’s uitleggen waarom hun kind – gemarteld vanaf de leeftijd dat ze konden lopen, met vioolles en creatieve expressie (vermoed ik, dat zeiden ze niet) – toch echt WEL naar een witte school moest… De arrogantie om te denken dat allochtone ouders hun kinderen ‘er maar een beetje bijdoen’, dat zij geen goede opleiding voor hun kinderen willen, geen kansen, geen goede toekomst, dat dat iets is voor een bevoorrechte elite. De arrogantie om te menen te weten dat alleen witte scholen goed zijn.
Scholen moeten qua problemen en talenten gemengd zijn… om het politiek nog maar moeilijker te maken. Zowel het kind met achterstanden als het kind met uitzonderlijke talenten (op welk gebied dan ook: het Marokkaanse meisje dat bij mij 20 jaar geleden op de lagere school het beste zong, snapte het getal 0 niet: lastig met rekenen, maar niet erg bij zingen) moet er z’n draai kunnen vinden.
Dat moet gespreid – de differentiatie vindt later wel plaats-, zodat niet de ene school alle problemen en de andere school alle getallenteerden op het dak krijgt, maar ook omdat wat minder snelle kinderen zich kunnen optrekken aan een stapje hoger en die bevoorrechte kiddies zouden kunnen leren dat niet iedereen even snel is in die geijkte vakken (maar waarom niet sneller in ander?) en dat elkaar helpen naar een hoger niveau een gave om aan te leren op zich is, iets wat niet alleen voorbestemd voor de leraar of lerares is. Of ben ik nu te idealistisch?