Vannacht gemerkt, opeens weer een piek in de bezoekers aan mijn weblog. Nieuwsgierig natuurlijk: waar nu aan te danken? Aan Bie.
Dit schreef hij op zijn weblog:
Mooi weblog
“Tussen de duizenden babbellogs, ditjesendatjeslogs, watikvandaagtochweermeemaaktelogs en mijnpoesisdeliefstepoesvandewereldlogs – leuk hoor, niets op tegen, internet is van en voor iedereen – is een hiervaltovernatedenkenlog een verademing.
Anja Meulenbelt maakt zo’n weblog. Ze is schrijfster, lid van de Eerste Kamer voor de SP, docente, deskundige in het Palestina/Israël-conflict en op al die terreinen brengt ze verslag uit. Persoonlijk, inzichtelijk, ruimte biedend voor weerwoord en discussie.
Van dit soort weblogs zouden er meer moeten zijn.”
Ik ben uiteraard hélemaal niet ijdel. Maar toch erg leuk.
Behalve dat mijn weblog wel degelijk af en toe een mijnpoesisdeliefstepoesvandewereldlog is….
Ik ga op weg naar Gaza.
Als de electriciteit het daar doet en de verbinding werkt morgen de eerste aflevering van een rapportage uit de Gazastrook.
en dankzij wim de bie nu ook een vanaf nu vaste lezer in peking, china.
Ook ik ben dank zij Bieslog hier gekomen en heb dit log gelijk, met foto, bij mijn favorieten gezet. Bij sommige onderwerpen is het probleem echter zo ingewikkeld, dat ik even comentaar geven niet juist vind.
Ben benieuwd hoe Wim de Bie zijn eigen log omschrijft…
(Eigenlijk weet ik het al: ‘een krantje’) 😉
Fijn dat Bie me opmerkzaam maakte, je staat al bij mijn favorieten.
Als ze niet over poezen gaan dwingen de lange verhalen van Anja Meulenbelt tot kritisch lezen want ze gaan vaker over vragen dan over antwoorden. Verder valt op dat het woordje DE er niet zo veel in voorkomt: ‘de’ moslims, ‘de’ joden, ‘de’ Palestijnen, ‘de’ migranten, ‘de’ Nederlanders, ‘de’ media – kortom, ‘de’ anderen.
Ga je letterlijk naar Gaza?
Ach dan zal ik eens bij de Bie gaan kijken.
Maar ik heb meneer de Bie ‘verbonden’ aan de SP, de Bie bekende onlangs spijt te hebben om op de PvdA te hebben gestemd en bij de Europese verkiezingen had hij een verhaal over misleidende beeldtaal (stemmen op een lief hondje).Ik heb hem mijn mening daarover gemaild. Sindsdien steunt hij bijv. Van Bommel.
De weblog van de heer de Bie is in mijn ogen zolang als hij bestaat de allermooiste.
Zoals altijd ligt ‘de’ waarheid ergens in het midden, laten we zeggen tussen wat mevrouw Meulenbelt schrijft en wat Arik Sharon zegt. Natuurlijk, Israel’s beleid ten aanzien van het Palestijnse volk laat veel, heel veel te wensen over. Toch dient gezegd te worden dat het hier niet om 8400 hongerstakers gaat die om puur politieke redenen gevangen zitten. Het betreft zogenaamde security prisoners, waarvan er echt niet veel enkel vanwege hun Israel onwelwillende politieke overtuiging vastzitten. Bovendien gaat het om andere aantallen dan de hier genoemde. Ha’Aretz ( verreweg de beste krant van Israel, niet voor niets werken Amira Hass en Gideon Levy voor deze krant ) schreef vandaag: “Of 4,000 security prisoners in Israel, 1,602 have thus far notified the Prisons Service of their strike.”. Wat betreft de eisen schrijft de krant: “The strikers are demanding removal of glass partitions separating them from visiting relatives, access to public phones, and an end to strip-searches.” Nu zal een aanzienlijk deel van de lezers hier waarschijnlijk zeggen “Ja, maar die Ha’Aretz is natuurlijk ook maar een spreekbuis van de Zionistische entiteit”, maar je kunt moeilijk zeggen dat alleen die stukken in een krant die met jouw ideeen overeenstemmen waar zijn, terwijl al de rest gelogen is.
De hongerstaking dient gezien te worden tegen de achtergrond van de interne machtstrijd binnen de Palestijnse maatschappij. De gevangenen – van wie een aanzienlijk deel voor diverse bloedige misdrijven jarenlang vastzit – zijn niet meer in staat om terreuracties vanuit hun cel te coordineren, en zien dus hun traditionele invloed binnen die maatschappij verminderen. Bovendien doen de verschillende organisaties ( met name de facties binnen Fatah, plus Hamas en de Islamitische Jihad ) hun best via de bij hen aangesloten gevangenen de publieke opinie voor zich te winnen. Je kunt dit zien aan de manier waarop door leiders van de diverse bewegingen besluiten genomen worden m.b.t. het al dan niet zich aansluiten van ‘hun’ gevangenen bij de staking, en aan de drie belangrijkste eisen, waarvan men weet dat Israel hen nooit zal inwilligen omdat dat de gevangenen wederom in staat zal stellen om een leidende rol in het verzet tegen Israel ( sommigen zouden dat als terreur bestempelen, maar it’s all in the eyes of the beholder ) te spelen.
Zolang activisten als Anja Meulenbelt – die in tegenstelling tot Gretta D. niet uit verveling en publiciteitsgeilheid maar voornamelijk vanuit een oprechte betrokkenheid lijkt te handelen – net als hun tegenhangers aan de pro-Israel kant zich blijven blindstaren op de schuldvraag, de meer extreme elementen binnen de door hun gesteunde nationale beweging blijven verdedigen en steunen, en blijven weigeren om meer gematigde en evenwichtige krachten onder Israeliers en Palestijnen – die weliswaar geen perfecte of volkomen rechtvaardige maar wel degelijk realistische en werkbare ‘oplossingen’ aandragen ( zie Geneve, Ayalon & Nusseibeh ) – op zijn minst serieus te nemen, hebben die meer extreme elementen ( Sharon & Arafat, Hamas & kolonisten ) het voor het zeggen, en wordt geen gematigde politicus of activist door Israeliers of Palestijnen serieus genomen. De gemiddelde Israelier en Palestijn ondervindt hiervan helaas de gevolgen, maar dat zal onze ‘sympathisanten’ worst wezen. Aan de andere kant kunnen zulke sympathisanten en activisten zoals de dames Duisenberg en Meulenbelt zo op een maatschappelijk verantwoorde, al dan niet politiek correcte en hun geweten sussende wijze bezig blijven en solidariteitsreisjes naar Gaza maken, wat een door mij overigens zeer gewaardeerde komiek, blogger en maatschappijcriticus als Wim de Bie er toe kan brengen om een van hen tot ‘deskundige in het Palestina/Israël-conflict’ ( whatever that may be ) te bombarderen.
Beste Bert,
Als de waarheid in het midden ligt zal het toch Israël zijn die naar dat midden zal moeten schuiven. Het is enkel de enige die nog in staat is te schuiven, qua geld, macht en westerse steun. Jouw waarheid is anders, anders dan die van de gemiddelde Palestijn en Israëli.
Als je ons dan ook nog het volgende gaat vertellen (“…De hongerstaking dient gezien te worden tegen de achtergrond van de interne machtsstrijd binnen de Palestijnse maatschappij. De gevangenen – van wie een aanzienlijk deel voor diverse bloedige misdrijven jarenlang vastzit – zijn niet meer in staat om terreuracties vanuit hun cel te coördineren, en zien dus hun traditionele invloed binnen die maatschappij verminderen…”) dan ben je niet op de hoogte wat een Palestijnse vrijheidsstrijd (voor nu al decennia’s lang aan de gang) met zich mee brengt.
En ben je het Israëlische antwoord op deze vrijheidsstrijd ook vergeten? Meer land weg, meer checkpoints, meer nederzettingen, meer raciale wetten etc. Het is jammerlijk te zien dat alle bagatelliserende factoren (zoals ook jouw schrijven, maar ook de dagelijkse politiek en de vele misvattingen) een werkelijk einde aan dit conflict tegenhouden.
Ook ìk heb je bij mijn favoriete logs gezet, dankzij Wim de Bie.
Misschien helpt het mij bij mijn eigen meningsvorming over het vraagstuk, want ik vind het net als een vorige schrijver vaak te complex om er iets stelligs over te durven beweren.
Beste Jan Turkenburg – neem je tijd om je mening te vormen. Ik heb er lang over gedaan, en de zaken van veel kanten bekeken en met veel mensen gesproken, gebieden bezocht, rapporten en boeken gelezen voordat ik uit al dat materiaal mijn conclusies durfde te trekken. Maar dat heb ik ondertussen wel gedaan, want het gaat om voortdurend onrecht, en ik vind dat je dan niet aan de kant kan blijven staan.
En Bert: het is duidelijk dat jij er anders over denkt dan ik. Jouw houding, de waarheid ligt in het midden, heb ik besproken in mijn serie over de ‘paradigmastrijd’, te vinden bij ‘cursus’. Het is namelijk een mooie hollandse uitspraak, maar soms ligt de waarheid helemaal niet in het midden.
Je poging om mij af te doen als iemand die politiek correcte en geweten sussende solidariteitsreisjes maakt is typisch de reactie van iemand die bij gebrek aan argumenten probeert de politieke tegenstander of anders-denker kleiner te maken. Als je even de moeite zou doen om je op de hoogte te stellen: ik werk hier in Gaza. Ik kom hier al tien jaar. Ik kom trouwens ook regelmatig in Israel. Ik heb inmiddels een fiks aantal publicaties op mijn naam staan die goed gedocumenteerd zijn. Mijn politieke tegenstanders die weinig in kunnen brengen tegen die documentatie doen dus meestal wat jij ook doet, proberen de brenger van de boodschap een maatje kleiner te maken.
Siert je niet hoor. Je kunt ook van mening verschillen zonder dat gesnier.