om een vader te zijn? Vraag van Claar.
Ze zegt: die eend snap ik niet.
De rest ook niet.
Anja Meulenbelt
Weblog
om een vader te zijn? Vraag van Claar.
Ze zegt: die eend snap ik niet.
De rest ook niet.
Wat een raar plaatje. Rare vraag ook. Je kunt ook vragen ‘is het nog wel leuk een moeder te zijn’. Begrijp de bedoeling niet zo goed. Weer een nieuwe (opnieuw mislukte) aktie om vaders meer te betrekken bij gezin en huishouden?
Ik snap de vraag ook niet. “Is het NOG wel leuk” Dat suggereert dat het ooit “leuk” was en nu niet meer. Wat bedoel je precies claar?
Ikzelf denk dat het wel leuk is om een vader te zijn.
Ik ben dan wel moeder maar voor moeders is het juist prettig als een vader ook huisvader kan zijn en dit soort taken van moeder over kunnen nemen.
Ikzelf ben alleenstaand moeder en moet dus de rol van beide invullen zowel moeder en vader tegelijk zijn.
Dat vergt veel voor je, maar je krijgt ongelooflijk veel terug van je kind. Heel veel liefde, warmte en een hele hechte band met je kind als je veel met je kind bezig bent. Ik geloof dat dit ook voor vaders heel belangrijk is om een hechte band te krijgen en te hebben met hun kinderen.
Bij het plaatje van die vader met twee kinderen die hij draagt en die eend die je op de grond er vlakbij ziet zitten, daar kan je je verschillende voorstellingen van maken.
Die vader is met zijn kinderen naar een dierenpark gegaan waar eendjes in een vijver zwemmen en voert ze samen met de kinders oud brood. Tja, het kind dat de vader voorop zijn buik draagt is echt een klein kindje een baby nog.
Maar die achterste lijkt wel wat op een volwassene ik weet niet goed hoe ik dat moet zien.
Dus hoe ik het plaatje moet zien weet ik ook niet precies.
Maar ik verwacht dat het voor vaders wel fijn is om een vader te zijn. Tegenwoordig merk ik dat vaders veel meer tijd doorbrengen met hun kinderen en dat is goed.
de eend symboliseert de bijdrage van vader, zoals die in het verleden was: kwak. Maar dat is dan weer het enige dat ík snap…
Oh, dat is de filmposter van The Pacifier. Vin Diesel als oppas… de film die ik NIET hoef te zien, omdat ik Vin in films als TripleX of The Fast and the Furious vind thuishoren.
Niet in zo’n kinderachtige comedie met een stom thema als “Marinier wordt oppas… oei oei, hij moet zich wel aanpassen…”
Overigens lijkt het me bijzonder leuk om vader te zijn. Ik heb alleen nog geen moeder (of eventueel mede-vader) gevonden…
Deze site die ik gevonden heb is heel leuk voor de vaders.
Ikzelf heb hem met belangstelling bekeken omdat ik zowel moeder en vader tegelijk moet zijn.
http://www.9maand.com/vader/
Als het jongetje achterop niets mankeert snap ik niet waarom die niet gewoon aan de hand loopt maar voor de rest vind ik het wel een geinig plaatje.
Een goede vriend van me is huisvader. Hij werkt daarnaast ook nog vanuit huis en zijn vrouw werkt drie dagen per week buitenshuis. Ze hebben twee kinderen: een meisje en een jongetje. Ja, het is zwaar, maar hij vindt het ook heel leuk: de eerste stapjes, de eerste keer zelf eten, de eerste keer aangeven dat het kind op de pot wil…daarvoor: het eerste echte lachje…welke vader wil dan nu missen? En te veel vaders missen dat. Ouder zijn is voor alletwee even belangrijk. Bij mijn vrienden gaat dat dus zo.
Sonja schrijft: Ik snap de vraag ook niet. “Is het NOG wel leuk” Dat suggereert dat het ooit “leuk” was en nu niet meer. Wat bedoel je precies claar?
“Nog” was ironisch bedoeld, Sonja. Ik moest vreselijk lachen om dit plaatje. That’s all.
Pappa, kom je zaterdag op mijn kleedje zitten? Ik denk daar moet
ik met zijn moeder over spreken want ik zie hem wel eens bij de
supermarkt voetballen met wel vijf gekleurde moslim vriendjes en hij is al van de Katholieke school afgepest vanwege hun groote held Usama Benladen en het feit dat hij voor de andere kinderen vanwege mijn Poolse ex. vrouw en het jeugdjournaal een buitenlander, ja zelfs allochtoon is.
Ze werd telkens op haar werk gebeld dat hij weer was weggelopen.
Op zijn nieuwe, openbare school is wel een programma tegen pesten
Ik ben niet tegen integratie maar samen bidden op een kleedje?
Blijkt hij het kleed voor speelgoed op de koninginnedag vrijmarkt te bedoelen.
Nee Klaar, het is niet meer leuk om een vader te zijn.
Paul vd Drift geeft zélf in zijn een-na-laatste zin (“Blijkt hij het kleed voor speelgoed op de koninginnedag vrijmarkt te bedoelen”) aan hoe super-bevooroordeeld hij kennelijk is! Jammer voor hem, dat hij het niet leuk meer vindt om vader te zijn. En vooral jammer voor zijn kind!
Zelf heb ik het altijd vanzelfsprekend gevonden de verantwoordelijkheid voor, en dus ook de verzorging en opvoeding van mijn kinderen te delen met de moeder. Na een echtscheiding heb ik met de moeder -die enkele jaren geleden helaas is overleden- een co-ouderschap gehad. Ik heb daarom heel fijne ervaringen met het vaderschap gehad -naast de zorgen, die dat ook met zich meebrengt- en hoop, nu mijn kinderen al geruime tijd volwassen zijn en zelfstandig wonen, die nog te hebben in de toekomst.
Overigens, een wat vreend plaatje, vind ik ook.
10. Wat moet jij het moeilijk hebben beste Paul vd drift.
Heb je wel een omgangsregeling met je kind?
Het lijkt me vreselijk voor je om hem te moeten missen.
Ikzelf ben gescheiden en op dit moment loopt het contact tussen de vader en ons kind weer goed. Ik als moeder heb hard gevochten dat de vader van ons kind hem kan zien wanneer ons kind dat zelf wil.
Ons kind is ondertussen 11 jaar en al mondig genoeg om zelf te bepalen wanneer hij naar papa toe wil. Af en toe komt zijn vader hier ook binnen maar dat is nog maar sinds kort en dan drinkt hij een kop koffie of thee mee en praten we over de ontwikkeling van ons kind. Ons huwelijk was niet prettig dat kan ik je wel vertellen. Maar een kind hoort beide ouders te blijven kennen. Zowel vader als moeder is belangrijk in het leven van je kind.
Beste Paul mischien heb je iets aan een stichting die speciaal in het leven is geroepen voor vaders die hun kinderen te weinig zien. Ik ga zo even controleren ofdat deze stiching nog bestaat en ik hoop van harte dat je bij hun je verhaal kwijt kunt en dat ze je mischien wat tips kunnen geven betreft jouw situatie.
Ik kom zo voor je terug hier op de weblog ik heb de website gevonden van de stichting waar je, je verhaal kwijt kan en ga even controleren ofdat die nog bestaan.
10. Beste Paul vd drift, ik heb de stichting gevonden en dat is:
http://www.sos-papa.com
Ze staan nog op internet dus ik ga ervan uit dat ze nog bestaan als je hierop klikt dan vind je de site van Stichting SOS-PAPA.
Mischien ook een tip voor andere vaders die een luisterend oor nodig hebben en tips over hoe nu verder.
Het doel van Stichting SOS-PAPA =
Doelstelling van de stichting is het leveren van een bijdrage aan de fundamentele rechten van het kind, door het nastreven van het recht op goede zorg door en een onbelemmerde omgang met beide (biologische) ouders. Het kind heeft daarbij recht op een gelijke juridische en sociale positie van beide ouders.
Deze informatie heb ik gevonden uit het boekje Kinderbescherming en Valkuilen. Een ots voor jou!.
Vervolg van mijn reactie nummer 12.
Er is nog een stichting waar ouders die problemen hebben met omgang met hun kinderen terecht kunnen en dat is Stichting Kinderen Ouders Grootouders ofwel K.O.G. hun internetsite is de volgende:
http://www.stichtingkog.info/
Lieverds, dit onderwerpje over de vader met eend is als grap begonnen door Claar. Het gaat een beetje te ver om nu diep in de ouders met problemen te gaan duiken, Paula, daar is dit weblog ook niet geschikt voor. Ik kan niet nagaan welke websites werkelijk wat te bieden hebben, en ik ben er niet zo voor om kritiekloos door te gaan verwijzen. Dus daar houden we weer mee op.
Je haalt me de woorden uit de mond, Anja. Voor Paula: altijd eerst een site die je doorgeeft goed checken. SOS-papa is, zag ik, voorlopig niet bereikbaar als hulpdienst vanwege ziekte van degene die de hulpdienst bemant.
Los daarvan heb ik een andere opmerking, die net zo goed voor mezelf is bedoeld 🙂
Ik zie dit weblog van Anja als een van de plekken op internet waar ik mijn gedachten kan scherpen, gerichte info kan vinden waarvan ik weet dat die betrouwbaar is en waaraan verschillende mensen – in reactie op wat Anja schrijft – het hunne bijdragen. Zodat Anja tegelijk een platform biedt voor mensen die bijdragen aan de meningsvorming. Ik weet ook dat Anja bij het wel/niet plaatsen van reacties ondermeer selecteert op: helpt deze bijdrage de discussie verder ja/nee. De ene keer is een bijdrage dus een aanvulling, maar het kan net zo goed een zeer kritische vraag of opmerking zijn. Ik weet dat er veel mensen deze manier van selecteren ‘censuur’ noemen, maar ik vind dat een goed ding. Moest veel meer gebeuren op internet.
Dit weblog is dus in mijn beleving geen praatgroep, geen uithangbord voor eigen meningen en geen hulpgroep. Er is eigenlijk geen naam voor, maar de meningsvorming staat centraal, niet de persoonlijke mening van de mensen die reageren zelf. Ik probeer zelf me te houden aan drie criteria: 1. voegt mijn mening of bijdrage iets toe aan wat al eerder is gezegd (zo nee, dan onthoud ik me van louter bevestigend commentaar, want het is zo al leeswerk genoeg), 2. kan ik mijn bijdrage onderbouwen, hetzij door over een eigen ervaring te vertellen of door met betrouwbare informatie te komen die ik goed heb gecheckt en 3. helpt mijn bijdrage de discussie verder, hetzij omdat ik iets niet begrijp, hetzij omdat ik een andere invalshoek wil belichten.
Dat vraagt om een andere insteek dan de meeste open weblogs hebben, dat zie ik ook wel. Ik begrijp ook de protesten ertegen wel, want mensen willen nu eenmaal graag even hun kwaaie of happy ei leggen, een lekker polemiekje voeren of hun sores ergens kwijt kunnen. Maar zelf merk ik na drie jaar surfervaring dat de paar weblogs waar ik regelmatig blijf komen, allemaal deze selectie toepassen. Er is weinig geleuter, weinig ballast, soms zelfs helemaal geen reactiemogelijkheid. Voorbeelden: http://www.rebeccablood.net/, http://windsofchange.net/
Met andere woorden: ik vind dat we allemaal gerust wat kritischer kunnen zijn. Het is niet altijd nodig op elke posting meteen te reageren, je gelijk te willen krijgen of per se hier je eigen ervaringen te willen delen. Daar zijn zat andere plekken voor te vinden op internet.
Misschien moet je zo’n log van Anja een studielog noemen. Of een leerlog, maar ik vrees dat dit weer heel andere bezoekers aantrekt.
@ Claar (16):
Ach, dan plaatsen we toch een linkje naat war leather-clubs?
(Mag dit nog, Claar?). 🙂
Jammer, dat mijn reactie voor Anja en Claar samen is weggehaald.
Ik zag in ieder geval het plaatje met de vader en twee kinderen niet als een grapje. Zo werd het niet naar buiten gebracht.
Claar, je ziet de weblog van Anja als leerlog of studielog.
Ik zie de weblog van Anja toch heel anders.
Ik reageer steeds met enthousiasme en heb door deze weblog van Anja wel meer interesse gekregen in andere culturen.
Het gaat erbij mij om dat je van mens tot mens met elkaar communiceert, met elkaar praat over een onderwerp die jij interessant vind. En ik vind de meeste onderwerpen hier zeer interessant.
Maar de grappen begrijp ik niet altijd.
Gelukkig is niet ieder mens hetzelfde anders zou het leven wat saai zijn, vind je ook niet?
Ik heb denk ik zo een ander soort humor in mijn leven dan jij en Anja. Tja, ook dat kan.
Soms reageer ik wel op een grapje maar dan ook alleen als ik het als een grap zie en het leuk vind.
Hahahhahahaha, zorg jij dan dat er wat smakelijke links zijn en wil je ze wel regelamtig goed checken, Olav?
Geen misverstand: ik ga uiteraard niet over wat mag of niet mag. Ik zou niet willen, niet durven en trouwens ook niet kunnen.
Ik gaf alleen aan, waaraan ik zelf behoefte heb.
Claar, ik had veel plezier over jouw bijdrage. Dat is wat ik zelf het prettigst vind, iemand die meedenkt. En meedenken dat is niet vanzelfsprekend dezelfde mening hebben, maar wel gezamenlijk naar een doel toe denken. Ik denk nog regelmatig na over wat ik met dit weblog wil bereiken, (en wat dus per se niet) en jij hebt het prachtig verwoord. Ik begrijp heel goed dat er mensen zijn die graag steggelen, of die hun ei of hun gevoelens ergens kwijt willen, en het is prima dat er zulke plekken zijn. Maar dit blog is echt gericht op denken, elkaar informeren, het is ook bedoeld als ondersteuning voor mensen die net als ik tegen discriminatie zijn, die zich zorgen maken over de verrechtsing, de anti-moslimstemming enzovoorts. De enige manier om de ruimte daarvoor nog te waarborgen is stevig selecteren, dat is me ondertussen heel erg duidelijk geworden. En dat betekent ook dat ik ondanks veel geschetter over ‘de censuur van die stalinistische apparatsjik’ (net weer gelezen) ook niet meer terug ga naar zinloze discussies met steeds maar dezelfde clubjes mensen over hoe erg de moslims zijn en dat het toch aan de Arabieren zelf ligt dat er geen Palestijnse staat is.
Verder denk ik ook dat mensen die commentaren insturen een beetje kritischer zouden kunnen nagaan waarom ze iets er op zetten. Denk je dat andere mensen daar ook wat aan hebben? Of is het alleen uit je eigen behoefte om je te uiten? En is dit dan de plek daarvoor?
We blijven nadenken. Dank je Claar.
Tegenwoordig wordt vooral gestimuleerd om vader te zijn na de scheiding. Dat is mijn bezwaar tegen sos-papa.
Meestal wonen die mannen in een samengesteld gezin met kinderen van een ander.
Ik vind dat raar.
Ik ben wel voor het ouderschapsplan, mits opgesteld voor de conceptie.