Dat was weer een dag Den Haag. Vind mijn collega’s in de krantenkamer, want dat hoort bij het werk. Veel kranten lezen. Ik krijg er tegenwoordig thuis vier.

Werkgroep buitenland. Agenda afgewerkt. We zijn een klein land en hebben dus veel buitenland. Pakistan. Roemenie. Kruisraketten en defensiebegroting. WTOtop in Hong Kong. Bezoek aan Mali. Globaliseringsfonds. Atoompolitiek van Iran. De Palestinanota gaat in januari in het partijbestuur besproken worden. Het bezoek van de Tunesiers. Afghanistan. De Lissabonagenda. De Papoea’s. Reis om de wereld in anderhalf uur.

Naar de overzijde. De plenaire in de Eerste Kamer. Stemmen. Tineke d’r naam onder een motie die nu eens wordt aangenomen. Maken we niet veel mee. Ik hoef vandaag niet te spreken, Ronald wel. Tiny zit in Kopenhagen vanwege de NAVO. Volgende week doet hij de Algemene Beschouwingen. Wij moeten nog commentaar leveren op zijn concept. Ik wil graag dat hij wat meer gaat zeggen over het beleid van Verdonk en de vluchtelingen. Commissie Sociale Zaken. Een paar hamerstukken. Commissie Binnenland, waar ik eigenlijk niet hoor maar even ben toegevoegd omdat ik de Rotterdamwet ga behandelen. We zijn voor spreiding, in de huisvesting, maar niet om de kansarmen nog minder kansen te geven. Wordt een belangrijk debat, ook voor de meningsvorming binnen de partij over het grotestedenbeleid en hoe je gettovorming kunt tegen gaan zonder de kansarmen nog verder buiten te sluiten. Ik lever mijn vragen voor de minister in en vraag aan Margreet van de PvdA of ze mij haar stuk alvast op kan sturen, ook zij vindt het een belangrijke wet – kijken of we op een lijn zitten en samen op kunnen treden.

Ik ben erg voor samenwerking. Hoewel dat ook niet altijd makkelijk is. Volg met grote verbazing de nieuwe gedachten van Femke Halsema, eerst over die links-liberale individualisering, en nu de nota over arbeid – en snap het niet. De WW nog verder verkorten? Omdat de mensen aan het werk moeten? Is ze nu nog geuzer dan De Geus? Denkt ze echt dat er meer mensen aan het werk komen als je de uitkeringen maar verder omlaag schroeft? En als mensen makkelijker ontslagen worden? Is het toeval dat de werkgevers spontaan achter haar ideeen staan en de vakbonden niet? Ik zal er nog op moeten studeren want eerlijk gezegd snap ik niet waar ze heen wil. Wat zijn jullie nou toch aan het doen, jongens, vraag ik aan mijn collega’s van Groen Links in de groene bankjes naast me. Het is nog maar een discussiestuk, zeggen ze, maar erg gelukkig kijken ze niet.

En dan dat gerommel in Rotterdam. PvdA lijsttrekker Van Heemst zegt dat de uitspraken van Pastors niet zo erg zijn, had hij zelf ook kunnen zeggen zegt hij, en wordt uiteraard weer terug gefloten. Ik snap wel dat de linkse partijen bang zijn om te veel te verliezen aan de Leefbaarders die met simpele slogans makkelijk in spelen op de angsten van burgers, maar dat betekent toch niet dat je daar een knieval voor moet maken? Ook al geen mooie beurt voor links.

Vraag me even af, zoals wel vaker, of ik wel geschikt ben voor de politiek. Dipje. Gaat ook weer over.

Rotteberaad. We verzamelen in het restaurant van de Tweede Kamer. Vraag Theo Cornelissen die midden in het Rotterdamse strijdperk staat of hij nog leeft. Theo blijft laconiek. Heftige discussies. Onze denkgroep wil dat de SP er ook, en meer, is voor migranten en daar moeten we nog wel wat voor doen. Maar we hebben de tijd niet mee, nu links juist zo bang is om de aanhang onder de ontevreden autochtonen in de oude wijken te verliezen. Het zou alletwee moeten kunnen: een partij zijn voor alle mensen aan de onderkant van de maatschappij, dus zowel de migranten als de autochtonen, maar gaat dat lukken? Ik vind het zorgelijk. We praten na in de kroeg. Behnam praat me moed in. Volhouden, lange adem. We hebben onze dipjes gelukkig om beurten.

Thuis, voor ik met een paar paracetamolletjes tegen de opkomende spanningshoofdpijn het bed in duik, nog even langs mijn weblog. Veel felle reacties over mijn stukje over Gretta Duisenberg, mensen die het nodig vinden om haar bij te vallen. Zie dat er weer lustig door elkaar wordt gehaald wat ik nu juist probeerde te onderscheiden: dat we opkomen voor de Palestijnse zaak, en dat ik geen verschil van mening heb over het doel staat buiten kijf, maar we hebben wel erg veel verschil van mening over de manier waarop je dat moet doen. En vind dat Gretta de zaak opnieuw niet gediend heeft met haar uitspraken. Ik lees mijn eigen stukje nog eens over. Moet ik nog iets bijstellen, rechtzetten, uitleggen, terugnemen? Ik geloof het niet. Daar staat echt wat ik meen. Ik wacht nog wat reacties af en dan zal ik er nog eens op terugkomen en dan hoop ik dat we ook dit weer achter ons kunnen laten en door kunnen gaan met ons werk.

In ieder geval een klein beetje goed nieuws: als alles gaat zoals het moet gaan is de grensovergang Rafah tussen Gaza en Egypte binnenkort weer open, alhamdullilah. Misschien gaat het ons dan eindelijk lukken om onze Palestijnse collega’s weer eens uit die gevangenis te krijgen zodat ze hier kunnen bijscholen, contacten onderhouden, met donororganisaties praten, we weer gewoon kunnen samenwerken en zij hier even op adem kunnen komen. Al twee jaar lang doen we ons best om visa voor ze te veroveren, vergunningen, en tot nu toe mislukte het elke keer. Wie weet. We kunnen best een beetje goed nieuws gebruiken.