Alsof het een presidentsverkiezing is, van nationaal belang. Of de Idols verkiezing. In plaats van dat een van onze partijen en niet eens de grootste, een lijsttrekker kiest. Het gaat mij feitelijk dus niet eens aan, want ik ben niet van de VVD. Affijn, het zal Verdonk wel worden en de VVD heeft dan een probleem dat ze zo’n botsautootje als aanvoerder hebben die goed aankomt bij de achterban van de leden, maar helemaal niet bij de mensen die ze met elkaar in verbinding moet houden en nog veel minder bij de partijen met wie ze in principe samen zou moeten werken. Maar de VVD had al een probleem dat nu een beetje verscholen wordt achter dit circus. We zullen wel zien.
Ergernis over een xenofoob stukje van Martin Bril in de Volkskrant, die suggereert dat het met Nederland gruwelijk gaat worden als er straks zoveel Marokkanen zijn. Heb ik overgeslagen. Je kunt je wel blijven ergeren. En al opgepikt door Herman Franke, die laat zien wat er eigenlijk staat.
Ergernis over een artikel in Trouw van Yoram Stein, over de rechtse, islamofobe, pro-Israel lobbyiste Bat Ye’or, die niet alleen de ondergang van Nederland voorspelt door al die nare Marokkanen, maar de ondergang van de wereld door al die geweldadige islamieten. Tja, Trouw. Wisten we al. Wie zich vandaag nog actief wil ergeren moet daarvoor maar even naar Stan van Houcke, die heeft over die twee stukken nog wat zinnigs geschreven. Ga maar naar Stan.
Veel leuker: ik zit met kind op fotocursus. Ga ik het nu eens echt leren, inclusief al dat digichinees over pixels, diafragma’s, scherptediepte, JPEG enzo. Tjee. Kind is daar sneller in dan ik maar kind is jonger. Daarna in de kroeg een beetje oefenen, met 800 aso, iso, asa, nou ja 800. Oefenen hoever je in een ruimte met heel weinig licht kunt komen zonder flits. Kind heet trouwens Armin. Voor wie wel eens een boek leest en denkt, hee, die naam ken ik als de hoofdpersoon van dat boek van Karel Glastra van Loon: geen toeval. Karel zat bij kind in de klas. Dan kijk ik naar kind, even oud als Karel die nu dood is en denk goddank.
Gisteren de sloomste dag in de Eerste Kamer ever. Stemming werd uitgesteld, mijn commissievergadering duurde vijf minuten.
Intens gesprek met vriendin. Die maakt mee dat een vriendin van vroeger haar zwart maakt en belastert. Ze vraagt zich af hoe iemand dat kan doen, zo vilein. Ik heb daar geen verweer tegen, zegt ze. Waar ze het meest mee in zit is dat zo iemand niet meer bereikbaar voor haar is. Het is tegen haar sterke ethiek om iemand op te geven. Maar er is een grens bereikt.
Ik heb het over de pure kwaadaardigheid die ik tegenkom. Hoe het is om als haatobject gebruikt te worden door mensen die me niet kennen en die zichzelf verschuilen. De projecties. Je kunt de pathologie ruiken, je kunt de beschadigde kinderen vermoeden die miskend zijn, niet gezien, vernederd, en nog steeds met de psychologie van een kind proberen voor anderen stuk te maken wat ze zelf niet kunnen krijgen. Aandacht willen, goedschiks of kwaadschiks, desnoods negatieve aandacht. Ook voor mij een grens bereikt. Moeilijk om toe te geven dat ik niets anders meer weet te doen dan zo iemand echt weg te zetten, me af te sluiten, een muur op te trekken.
Vroeger, toen ik nog dichterbij de hulpverlening zat, hoorde het bij mijn ethische code om nooit iemand op te geven. Om het in het jargon van toen te zeggen: altijd de persoon achter het patroon te blijven zien. Die persoon proberen te bereiken, om het patroon heen. Zoals in het werken met daders. Rotzakken, die het liefste dat ze hebben dwangmatig kapot maken. Tot ze vroeger of later verlaten worden, en dan nog gevaarlijker worden. De meeste moorden op vrouwen, en dat heeft nog niks met eerwraak te maken, vinden plaats als een vrouw dreigt die man te verlaten of dat net heeft gedaan. De psychologie van een miskend kind in het lichaam van een man, gevaarlijker heb je ze niet. Maar ik heb ook zo’n boom van een man tranen met tuiten zien huilen toen het echt tot hem doordrong dat hij niet alleen zijn vrouw kwijt was, maar dat zijn kinderen bang voor hem waren – en hij zich realiseerde dat hij aan het herhalen was wat hij in zijn jeugd zelf had meegemaakt en dat die agressie voortkwam uit angst om opnieuw verlaten te worden – en dat gebeurde dan ook feilloos. Zelfs zo’n rotzak was nog wel bereikbaar.
Maar op het internet, waar mannen met de psychologie van een beschadigd kind maar tekeer kunnen gaan zonder ooit contact te hoeven maken en zonder ooit gecorrigeerd te worden bereik je iemand niet achter de facade die ze op hebben getrokken. Die laten zich letterlijk niet kennen, onbereikbaar. Het voelt als een zwaktebod, als een nederlaag om dat te moeten erkennen: daar kan ik dus niets aan doen en ik probeer het ook niet meer. Grens bereikt.
Vriendin en leven met elkaar mee en geven toe, ja, het is erg als je het opgeeft, eigenlijk willen we de hele wereld redden. Alleen kunnen we dat niet. Die almachtsfantasie kun je maar beter opgeven.
Ik zit er in de trein nog lang over na te denken.
Een kind blijft altijd “kind”, hoe volwassen ze ook worden, hè? Leuk, een foto cursus. Zou ook wat meer met mijn camera moeten gaan doen. Werk je met een digitale of een “ouderwetse” spiegelreflex?
Enne, bedankt voor het laatste deel… 😉
Erger, Lydia, met een digitale spiegelreflex. Blinkend nieuw en bij de tijd. Was ik net afgewend om door dat zoekertje te kijken, en keek als alle nieuwerwetse types met digitale toestellen op het display, zo met gestrekte arm wat ik er eerst heel raar uit vond zien, en nu moet ik opnieuw kijken door dat zoekertje. Het is effe wennen.
Ik vind het wel mooi dat jij het hebt over ‘werken met’, want ik vind het nog geen werk, ik blijf geloof ik maar amateur.
Nieuwtje, Jaffe Vink, die er voor zorgde dat de Letter en Geest bijlage van Trouw al gezien werd als een papieren dependance van de Ayaanfanclub gaat weg. Wegens ‘reorganisatie’. Misschien komt het nog goed met Trouw. Beetje meer evenwicht. Verder vond ik het geen slechte krant., maar die eindeloze lange lappen anti- islam daar had ik ruimschoots genoeg van.
Volkskrant daarentegen is dalende in mijn achting.
NRC houdt stand.
Hoi Anja,
even een Trouw roddeltje: Jaffe Vink verlaat de krant vanwege een inhoudelijk verschil van mening. Waarover werd er niet bijgezegd, maar ik heb mijn …(hoop/vermoeden/ideeën).
En ik herken van andere fora de haat die over je uitgestort kan worden. Als je links bent – hoei. (Meestal gelardeerd met opmerkingen als “Sinds Pim F. mag je eindelijk voor je mening uitkomen” – almachtige pappie die je toestaat net als pappie fijn tegen links te trappen.)
En dat het internet werkt als een perfect scherm. Iemand hoeft zich niet bloot te geven.
Ik heb vorige week (of wat was het) vreselijk gelachen om je corrigerende postings: “Nee, we gaan niet weer het debat heropenen over die hoofddoeken: moet moeder boos worden? Wil je zonder eten naar bed?”
Maar behalve vermakelijk (in mijn ogen:);)) ook heel to the point.
Veel groeten,
Jolande
Jolande, dat Vink niet alleen vertrekt wegens reorganisatie en ‘boventalligheid’ kon ik ook wel vermoeden. Ik denk dat de hoofdredacteur heeft gemerkt dat hij bezig was om te veel trouwe abonnees kwijt te raken, en ik weet zeker dat hij van veel verschillende kanten te horen gekregen heeft dat de manier waarop Vink steeds maar zijn eigen vriendjes pagina’s vol liet schrijven niet leuk meer was en het image van een krant, die toch enig evenwicht in voors en tegens moet zoeken geen goed deed. Maar we blijven gissen, tot Vink zijn boze memoires schrijft.
Ik kan je vertellen dat sommige van die jongens, die zich weer eens helemaal breed op gingen stellen om ons nog maar weer eens uit te leggen wat wij al die tijd maar niet wensen te snappen – dat al die vrouwen die een hoofddoek dragen achterlijk, cq onderdrukt zijn – het niet leuk vonden dat ze de kans niet kregen en reageerden alsof ik echt hun verschrikkelijke moeder was die ze zonder eten naar bed stuurde. Ik bedoel maar, we noemen dit wel een virtuele ruimte, waar niemand van afhankelijk is tenslotte, en iedereen toch echt vrijwilig komt en ook niet hoeft te komen als ze het niet leuk vinden, maar sommige mensen reageren echt furieus alsof ik ze wat aan doe als ze hier hun gang niet kunnen gaan en ik regels en grenzen stel. Alsof ik ze echt ergens uit heb getrapt. En ze nu boos op de gang staan. Zonder eten. Boehoe. Rotwijf! En dan rennen ze naar hun virtuele hangplek en roepen: ze doet ut weer! Als daar niet tegelijk een enorme agressie van uitging kon je er wel om lachen.
1.Tja Anja, die Martin Bril viel voor mij ook als een ijdele meezinger in een helaas groot koor door de mand; ik verdacht hem toch van een meer constructieve visie…helaas, ook hij dus.
2.Dat jongetjes moeilijker op een aanvaardbare manier volwassen worden dan meisjes, en na het tiende jaar, nadat ze direct enkele jaren op achterstand zijn gezet, soms wel heel erg lang nodig hebben om tot evenwichtige, redelijk denkende wezens uit te groeien is bekend; hebben ze dan ook nog eens een zgn. ‘moeilijke start’ gehad, flinke kans dat dan de rapen gaar zijn en ze in het kader van op hun alsnog op te bouwen ego rare bokkesprongen maken, vaak ten koste van hun vrouw die Hem eens – voor korte tijd – kon behagen, maar die, Hij bij ontbreken van kameraadschap en onderling vertrouwen, als pispaal gebruikt en als object gaat gebruiken om zijn persoonlijke Wille zur Macht op bot te vieren.
In een schaamte/trotscultuur waar ook nog eens geen open gesprekscultuur heerst kunnen de resultaten hiervan extra pijnlijk zijn – deze kringen bestaan dus ook bij ‘ons’, dit voor alle duidelijkheid, niet lang geleden was zelfs vrij algemeen zwijgen op dit punt ook bij ons nog goud.
3. Wat ik als (heel afgezaagd op vrouwen vallende) man me vaak afgevraagd heb: kan je als man feminist zijn? ik heb nl. grote sympathie voor deze belangrijke stroming – vooral ook in kringen van allochtonen uiterst actueel en broodnodig om te komen tot de nodige verbeteringen in de verhouding tussen mannen en vrouwen – zoals o.a. door Salima en Amal treffend onder woorden werd gebracht in je dagboek van 16 april.
Als je af en toe reageert op nieuwsonderwerpen in het AD (www -ad dus) dan zie je dat ook. Er wordt niet eens meer gelezen. Zodra ze iets zien in de kop of op een foto trekken ze al van leer. Internet is “anoniem” en dan denken mensen dat ze zich meer kunnen permitteren dan wanneer ze zichzelf bekend zouden maken. Ik hoorde deze week dat knallende ruzies op weblogs en fora “normaal” zijn. Als ik dat leg naast de pogingen om kinderen het pesten via internet en sms af te leren, dan geven veel volwassenen maar een bedroevend slecht voorbeeld. Soms wordt het ook echt eng.
Ik ben in het bezit van twee “ouderwetse” spiegelreflex camera’s. Zwaar zijn ze. Ik wil proberen een nieuwe lichtmeter in mijn Minolta te laten plaatsen, want de andere, een Olympus, ligt niet echt lekker in mijn handen. Die heb ik gekregen van familie. Gek eigenlijk dat ik geen foto’s meer maak. Nouja, foto’s… ik was destijds wel het stadium van kiekjes voorbij, maar ik heb meer dan 20 jaar niet meer gefotografeerd. Je hebt een jeukend plekje bereikt bij me, Anja. Ik moet echt weer wat gaan doen daarmee, maar ik zal wel de kosten in de hand moeten blijven houden. Met digitaal kan je mislukkingen deleten… En alles gelijk zien. Ik zie nog steeds foto’s: een kindje dat zich in de tram omdraait naar me toe en me toelacht of een ekster die zich vergist heeft in een glimmend ding dat te zwaar was voor hem. De capriolen van dat beest! Wie weet…. Bedankt voor je tip! 😀
Beste Bernard,
Ik vind jou analyse zo ontzettend goed. Het klopt helemaal, alsof je psycholgie gestudeerd hebt.
Petje af.
Graag zou ik willen dat er wat meer mannen uit mijn eigen cultuur tot dezelfde conclusie zouden komen. Ik kom ze helaas haast niet tegen.
Hoi Anja, Je bent de eerste vandaag die over het idiote media circus rond de VVD wat schrijft, het is niet uit te staan wat ik vandaag in alle media gehoord en gezien heb. Daar ben ik je dankbaar voor. Want wat hoor ik op de radio Bij Hilversum 1 van een politiek commetator: Kijk, Rita Verdonk is een populist net zoals
Jan Marijnnissen. In Nova vandaag was zelfs Rutte idioot dankbaar voor alle aandacht. Nog gekker werd het op de radio nachts: vroeg een journalist, aan iemand die verslag deed uit het buitenland OF HET DAAR OOK ZO GROOT NIEUWS WAS RUTTE OF VERDONK, nou vraag ik je. Ongelooflijk dat ie dat denkt zo een Radio journalist. Onzer Journalisten hoort men nooit over oppurtunisme, daar was vooral Balkeneinde goed in tijdens Fortuin. Zal wel verkeerd gespeld zijn, ik bedoel het schaamteloos misbruik maken van een politieke situatie. Daar geeft Stan gelukkig verklaringen voor.
Jammer, juist nu had eigenlijk de VPRO die docs moeten herhalen over Amaas in kampen, compleet mislukt die kampen van Verdonk .
Daar waren ook veel directeuren te zien, bellend naar het ministerie met handen in het haar . Maakt haar niet uit. Of de spaanse doc waarbij een van de moeders van de omgekomen zoon, bij de trein aanslag, spreektijd heeft gevraagd in het parlament en gekregen. De Emails daarop zijn verschrikkelijk
Je fotoos kijk ik graag naar. Ach en wat heb je veel te kiezen.
Was ook eens in een sprookjes huisje op de Veluwe waar een bejaarde woonde . Op vijf minuten afstand maakt hij dan ook zo een onzettend moooi portret van de boeren.Daar. Topfotograaf, Gaat de deur uit en vind al het moois net als jij
En Het was o
Bernard, waarom zouden mannen geen feminist kunnen zijn? Ik ben vanaf mijn schooltijd (Vrijeschool) op voet van gelijkheid met vrouwen omgegaan. Toen ik nog twee jaar naar een (op papier) katholieke HAVO ging heb ik mij verbaasd over de seksistische cultuur die daar heerste. Normaal praten met een meisje kon daar niet, er werd altijd iets achter gezocht, zowel door ‘collega’ jongens als door de meisjes zelf. Toen ik de islam leerde kennen ben ik ook door een proces van segregatie heen gegaan, waar ik moeite mee had. Sinds ik de feministische theologen heb ontdekt kan ik weer opgelucht ademhalen. Dat heeft mij ertoe gezet ook mijn steentje bij te dragen door eerst het recht (niet de plicht) van vrouwen om een hoofddoek te dragen te verdedigen en vervolgens een overzicht op te stellen van alle initiatieven in Nederland en enkele daarbuiten die de gelijkwaardigheid van vrouwen en mannen bevorderen. Ik was onaangenaam verrast dat ik van enkele moslimvrouwen te horen kreeg “waar bemoeit die man zich mee?”.
@bernard,
6:2
Dat jongetjes moeilijker op een aanvaardbare manier volwassen worden dan meisjes, en (…) soms wel heel erg lang nodig hebben om tot evenwichtige, redelijk denkende wezens uit te groeien is bekend;
Ik vind dit een hele rare constatering uit de mond van meen man. Bedoel je niet gewoon sommige jongetjes?
6:3
Wat ik als (heel afgezaagd op vrouwen vallende) man
Ik heb al veel meegemaakt, maar daar ben ik nou heel erg benieuwd naar. Hoe het is als een afgezaagde man op je valt.
Leuke frisse kop heeft Armin, past goed op een foto!
Trouw heeft wel meer problemen dan alleen Jaffe Vink. Heel Letter en Geest is wel aan een inhoudelijke restyling toe. Ik hoop dat het er nu van komt…
1.@Hendrik Jan. In de uitspraak ‘Lezen is denken met het hoofd van een ander’ (Schopenhauer) zit naar mijn idee wel iets – maar net niet alles: daarvoor is het een aforisme, dat vooral tot nadenken wil aanzetten.
Iemand als ik die voortkomt uit een best idealistisch, links, humanistisch nest zal op zijn levenspad wellicht toch andere waarnemingen doen en andere keuzes maken dan iemand als jij, die uit de katholieke traditie voortkomt met de daarbij aanwezige (overigens ook voor kritische moslims als Salima herkenbare) sexuele frustraties die vaak leiden tot seksisme en een verwrongen beeld van het boeiende wezen dat vrouw heet.
Dat feministische theologen je hebben geinspireerd is interessant – maar het zal toch niet zo zijn, dat die theologen naar jou toegekomen zijn – jij hebt iets in die richting gezocht en bent bij hen uitgekomen, en zo ben je ook op je positieve, door jou ‘feministisch’ genoemde instelling t.o.v. vrouwen terecht gekomen. Ik denk toch dat zoiets toch vooral uit jezelf, van binnenuit komt. Verwijzend naar Schopenhauers aforisme zou ik zeggen: je zult wel vooral eerst zelf hebben gedacht, en er daarna van alles over gelezen hebben, en niet andersom.
(Bij je laatste zin, over de moslima’s die vonden dat je je niet met hun zaken moest bemoeien, schoot ik wel even in de lach! Een lach van herkenning, dat wel…sommige van onze eigen ‘feministen’ keken je ook wel eens woedend aan als je een deur voor ze openhield…
Ik kan zo’n afhoudende reactie van moslimvrouwen trouwens best begrijpen; ze zijn niet gewend dat mannen zich zonder bijbedoelingen voor hen interesseren…
2.@Salima. Ik ben juist degene die elke keer met bewondering, en instemming, kennis neemt van jouw analyses, die je duidelijk recht uit het hart komen; ik realiseer me dat het voor mij, in libertijnse traditie grootgebracht, heel wat makkelijker is om over van alles het ventiel open te zetten dan voor jou, levend in verschillende culturen en wortelend in verschillende grondsoorten.
Voor een eigenwijs type als ik erg inspirerend hoor, hoe je je geloof een centrale plaats geeft in je, ik zou bijna zeggen: in effect humanistische benadering van wat wij mensen er op deze aardkloot van maken, resp. van zouden moeten maken.
Wel jammer dat niet meer mannen geneigd zijn een handje te helpen bij het verwijderen van de oude blokkades die het voor vrouwen nu nog moeilijk of zelfs onmogelijk maken hun eigen weg te kiezen naar een voor hen beter leven en een meer open, kameraadschappelijke relatie met hun eigen vriend of man.
Bernard, ik zie nu dat je vraag over feminisme hier zit, ik had er bij Voltaire op geantwoord, en neem mijn tekst van daar dus even over:
Ik vind zeker dat mannen feministisch kunnen zijn, omdat ik er van uitga dat er ook mannen zijn die inzien dat het in hun eigen belang is om gelijkwaardigheid tussen vrouwen en mannen te willen. Zoals ik dat als niet-moslim en blanke ook kan vinden over gelijkwaardigheid tussen mensen met verschillende etnische achtergronden en religies.
Ik heb een periode gehad, niet zo gek als je weet wat ik mee heb gemaakt, dat ik mannen niet erg vertrouwde. Maar ik heb ook mannen leren kennen die echte bondgenoten waren en zijn voor vrouwen. En niet om aardig te zijn, gewoon omdat ze dat van binnenuit willen.
Ik vind wel dat het verschil maakt of je als man of als vrouw feministisch bent, omdat je uitgangspositie verschilt. Ik kende dus ook mannen die zeiden, nee, ik ben geen feministe, want ik ben geen vrouw, maar ik ben wel een pro-feministische man. Een paar daarvan kwamen uit de VS waar dat een tijd lang echt een beweging is geweest. Nooit zo groot als de vrouwenbeweging, maar toch.
Ik heb zelf jaren geleden een boek samengesteld met artikelen die door mannen waren geschreven, die ook voor gelijkwaardigheid waren, en ook bereid waren naar de positie en problemen van mannen zelf te kijken. Het boek heette De eerste sekse, en is niet meer in de handel.
Misschien is het een leuk idee om daar eens een serietje aan te wijden, als jij dat ook interessant vindt dan doe ik dat. Ik denk dat dat ook wel goed is omdat er veel paralellen in zitten om over andere ‘verschillen’ te praten en over hoe we bondgenootschappen kunnen sluiten.
Idee?
PS. Overigens was ik destijds ook een van die feministes die het niet op prijs stelden dat de deur voor ze werd opengehouden. Dat had een goede reden. Die traditionele hoofsheid ging bijna altijd gepaard met opvattingen over zwakke vrouwtjes die het niet zonder mannen konden redden. En dat ging weer gepaard met de vanzelfsprekendheid dat die zwakke vrouwtjes op andere terreinen, thuis en op kantoor, vooral dienstbaar hoorden te zijn. Ik zei dus: ik heb liever dat je niet de deur voor me openhoudt, maar ik hetzelfde kan verdienen als jij en jij ondertussen minstens de helft van de boodschappen naar huis sleept. Ik heb ook wel eens geheel per ongeluk bijna een man een blauw oog gestompt toen ik mijn jas aan wilde trekken en ik dacht dat die vast zat. Was een vriendelijke man me in mijn jas aan het helpen zonder dat ik het merkte. Ik heb toen een tijdje mannen in hun jas geholpen. Daar keken ze erg van op. Ik geloof niet dat ze het leuk vonden. Toen ik een keer in een kroeg een man openlijk versierde verdween die geschrokken – met zijn pilsje – naar de WC waar hij een hele tijd niet meer van af durfde. Niet dat ik tegenwoordig nog tegen attent gedrag ben, maar waarom zou ik niet de deur voor een man openhouden als ik toevallig voorop loop? Sinds ik van hoge hakken zere voeten krijg en die dus niet meer draag hoef ik bij het lopen ook niet meer door een man overeind gehouden te worden.
Ik bedoel maar, in dat soort gewoontes zat een boel ideologie verpakt, en het kon geen kwaad om daar eens over na te denken.
@Clara. Dat ikzelf toevallig man ben, staat los van het simpoele feit dat (o.k.. niet alle, maar wel heel veel) jongetjes, nadat ze in de puberteit eerst enkele jaren op achterstand hebben gestaan wel heel lang het ondernemende, lees: wat ondeugende jochie in zichzelf willen blijven vasthouden, en – vaak ten koste van b.v. een stabiele verhouding met hun eigen vrouw – om het zo maar eens te zeggen, ‘verkennertje’ willen blijven spelen. Dat er ook keurige jongetjes zijn die zich tot keurige, vrouwvriendelike mannetjes ontwikkelen is duidelijk. Ik zie overigens niet in waarom je ‘als man’ niet iets van mannen zou kunnen vinden. Vrouwen kunnen ook best iets vinden van vrouwen, lijkt me.
Het andere puntje, over dat zal je als aardigheidje bedoeld hebben. Om het kort te houden: hier wordt niet gezegd dat de man zelf is afgezaagd – dat zou een pijnlijke vertoning zijn; wel wordt, op licht ironiserende wijze gezegd dat hij – heel saai eigenlijk (‘afgezaagd’) – op vrouwen valt – dit tegen de achtergrond van al die andere mogelijkheden die er zijn, en die hier niet benoemd hoeven te worden. Maar ik denk niet dat dit soort futiliteiten als object van taalstudie op deze site zouden moeten worden uitgebeend, nog afgezien daarvan dat ik mijn studie-activiteiten op dit punt niet nog eens over wil gaan doen.
@Anja: glashelder allemaal. Of mannen – a fortiori in macho-culturen – zullen inzien dat het in feite ook hun belang is als hunvrouwen dezelfde rechten krijgen als ze ichzelf hebben toegeeigend, vaak op basis van een selectie van teksten uit Oude Boeken, blijft voor mij de vrag; m.a.w.: Salima en de haren hebben nog heel wat werk aan de winkel.
Zelf heb ik een godsgruwelijke hekel aan ijdele, gelikte, hun snor bijpuntende mannetjes die heel goed voor zichzelf zorgen, daarin vaak langdurig bijgestaan door hun moeder – volgens Italiaans systeem – maar hun vrouw zien als huissloof, terwijl ze zelf een dubbelleven leiden…dat bedoelde ik dus ook met dat gemankeerde groeiproces, dat ‘verkennertje willen blijve spelen’
Om je hilarisch neergezette belevenissen in en rond WC en kroeg tussen jou als assertief wezen en allerlei manvolk kon ik een begrijpende glimlach niet onderdrukken. Je hebt groot gelijk: ertegenaan! Hanelellen prima, maar eenblauw oog daar vlak onder staat ook leuk! Heerlijk kost, Anja!
@bernhard
Het andere puntje, over dat zal je als aardigheidje bedoeld hebben.
Het eerste ook.
nog afgezien daarvan dat ik mijn studie-activiteiten op dit punt niet nog eens over wil gaan doen.
Klinkt spannend! Vertel ‘s? Diploma gehaald?
p.s. ik plaag je, bernard, sorry.
Ik heb ook een verzoekje aan je: probeer eens iets kortere zinnen te schrijven? Ik raak als bezoeker met niet zo heel veel tijd om te lezen/schrijven in je postings soms een beetje de weg naar je hoofdzin kwijt.
Bernard, ik deel je analyse dat niet de feministische theologen bij mij kwamen, maar ik bij hen nadat etc., maar wil graag het etiket van katholiek + sexuele frustraties even verwijderen. Ook mijn achtergrond is links humanistisch, aangevuld met antroposofie (waar je in politiek opzicht alle kanten mee uit kan). Die katholieke school was het enige dichtbijzijnde alternatief naast een ballenschool. Het was overigens een school waar alleen nog de kruizen aan de muur herinnerden aan een reeds lang vergeten identiteit. En ik maar denken dat ik daar wat bijbelkennis kon opdoen (later begreep ik dat kahtolieken niet geacht werden de bijbel te kennen). Tijdens de godsdienstlessen keken we tekenfilms, maar ik was te braaf om gewoon weg te blijven.
Beste Clara, ook ik ben beperkt in mijn tijd, en ik neem/heb niet altijd tijd m’n bescheiden reactie na te lopen; maar ik ga ervan uit, dat de goede verstaanders, en dat zijn er veel in deze door Anja van een positieve nestgeur voorziene site, een heel eind komen. Er blijven allerlei ongerechtigheden hangen, soms een anacolouth inderdaad; maar zeker met al onze vrienden die hun wortels elders hebben moeten we maar niet te vaak de taalstofzuiger aanzetten; de taal is hier geen object, evenmin als allerlei andere personalia, maar slechts voertuig van onze gedachten; naar die gedachten, en de werelden die achter andermans gedachten liggen gaat mijn belangstelling uit.
Dat de samengestelde zin op de terugtocht is, is me in dit tijdperk van ontlezing bekend; helaas laten dingen die samenhangen zich soms het beste vatten in een zin met eveneens samenhangende delen. Ieder vogeltje zingt natuurlijk zoals het gebekt is, verschil moet er zijn, enz. (Als er op belangrijke punten onduidelijkheid is, kan daarover natuurlijk altijd opheldering worden gegeven.)
Groetjes, bernard.
Hendrik Jan, uit je tweede zin in post in (10) meende ik iets van dien aard af te leiden:
(“Toen ik (..) naar een (op papier) katholieke HAVO ging heb ik mij verbaasd over de seksistische cultuur die daar heerste. Normaal praten met een meisje kon daar niet; er werd altijd iets achter gezocht, zowel door ‘collega’-jongens als door de meisjes zelf.”
Op die school hangt toch wel veel frustratie; goed dat jij, komend uit een andere, vrijere hoek, je daar niet door hebt laten beinvloeden…je bent de dans dus mooi ontsprongen! Overigens weet zelf ik als zachtmoedig atheist – o.a. van mijn kennissen en vrienden – dat katholieken meestal niks met de bijbel hebben, al dat ‘gezever met woorden en teksten’, daar hebben ze de pest aan…vormen en kleuren, en soms ook geuren, dat is wat ze willen daar.
@Anja, (14) Het in je 5e alinea geopperde idee lijkt me prima: niet alleen interessant voor zich bij van alles en nog wat betrokken voelende ‘jongere ouderen'(!) als ikzelf – maar van belang voor iedereen.
Het heeft ook interessante haakjes naar de wellicht minder rooskleurige situatie in andere culturen in ‘zuideljker culturen’ (NB: in Frankrijk en Italie begint het gedonder al, daar wordt soms (nog) heel anders gedacht dan bij ‘ons’, zoals bekend. Bij onze oudere Franse vrienden, een gezin van wijnboeren in de Minervois (tussen Béziers en Carcassonne) wordt om 1 minuut voor twaalf door de (heel aardige!) vigneron-in-ruste het servet omgeknoopt, in afwachting van het heerlijks dat zijn schattige vrouw, met twee kunstheupen de hele dag voor hem in de weer, voor hem heeft bereid.
Een beetje off-topic, hoewel…. , maar zeer zeker humoristisch. Denk ik…. komt-ie:
Aan mijn lieve vrouw,
1. Van 9 Juni t/m 9 juli 2006, is het de bedoeling dat je de sportsecties van de kranten leest, zodat je op de hoogte bent van wat er gebeurt met betrekking tot de World Cup 2006, zodat je kan meepraten in een discussie. Als je dit niet doet, bestaat de kans dat je kwaad wordt aangekeken, of totaal wordt genegeerd. AUB niet klagen als je geen aandacht krijgt.
2. Tijdens de World Cup is de televisie van mij, de hele tijd, zonder uitzonderingen. Als je ook maar naar de afstandsbediening kijkt, ben je een oog kwijt !!!!!
3. Mocht je tijdens een wedstrijd voor de tv langs willen, dan mag dat, mits je dit kruipend over de vloer doet, zonder mij te storen. Wanneer je besluit om naakt voor de tv te gaan staan, zorg dan dat je daarna gelijk weer je kleren aandoet, want als je een koutje vat, heb ik geen tijd om je naar een dokter te brengen of je te verzorgen tijdens de World Cup.
4.Tijdens de wedstrijden ben ik doofstom en blind, behalve als ik iets te drinken of te eten nodig heb. Je bent gek als je denkt dat ik naar je luister, de deur open ga doen, de telefoon opneem, of, indien aanwezig, de baby opraap als die op de grond is gevallen…..Dat gebeurt niet !!!
5. Het is belangrijk dat je er te allen tijde voor zorgt dat er minimaal 2 sixpacks bier in de koelkast staan, er voldoende chips in de kast ligt en dat je je gedraagt als er vrienden van mij voetbal komen kijken. Als tegenprestatie mag jij dan de tv gebruiken tussen 00.00 uur en 06.00 uur, behalve als er een herhaling van een goede wedstrijd is…..
6. AUB !!! Als ik boos of verdrietig ben, omdat mijn favoriete land aan het verliezen is/ verloren heeft zeg dan NOOIT : Het is maar een spelletje, of : geen zorgen, de volgende wedstrijd winnen ze. Wanneer je dit soort dingen zegt, maak je mij alleen maar bozer en ga ik minder van je houden. Bedenk dat je nooit meer van voetbal zult weten als mij en je troostende woorden dus alleen maar averechts zullen werken en leiden tot een scheiding…..
7. Je bent welkom om 1 wedstrijd samen met mij te bekijken en je mag in de rust tegen me praten, maar alleen tijdens de reclame en als de score gunstig is. Ik benadruk dat dit voor 1 wedstrijd is….Je kan de World cup dus niet gebruiken als excuus om meer tijd samen door te brengen.
8. De herhalingen van de doelpunten zijn erg belangrijk. Het kan mij niet schelen dat ik ze al gezien heb, ik wil ze weer zien. Heel vaak..
9. Vertel je vrienden geen baby’s te krijgen, of kinderfeestjes te geven of andere bezigheden die mijn aanwezigheid vereisen te organiseren, want :
a) Ik kom niet
b) Ik kom niet
c) Ik kom niet
10. Mocht 1 van mijn vrienden bellen om op zondag voetbal bij hem thuis te kijken, dan gaan we gelijk. !
11. De dagelijkse hoogtepunten uitzendingen op tv elke avond, is net zo belangrijk als de wedstrijden zelf. Durf niet te zeggen ” maar dit heb je toch al gezien…laten we overschakelen op 1 van mijn favoriete uitzendingen” want het antwoord zal zijn :” Kijk bij regel 2 van deze lijst ”
12. En als laatste : Houd opmerkingen als “Gelukkig is het WK maar 1 keer in de 4 jaar”voor je. Ik trek mij toch niets aan van deze opmerking, want na het WK beginnen De Eredivisie, de Serie A, de Primera Division, de Premier League etc, etc, etc. toch weer
Bedankt voor de medewerking, je liefhebbende man
Brief terug aan man:
Je koffers staan in de hal, de taxi staat voor de deur.