´Nederlandse overheid moet zich keren tegen Israëlische inval in Gaza´
06 juli 2006
De Nederlandse regering moet stelling nemen tegen de inval van Israël in Gaza en de Israëlische regering oproepen aan de onderhandelingstafel te gaan met de democratisch gekozen Palestijnse regering. Het is de taak van de internationale gemeenschap om over te gaan tot interventie. Dat zeggen Een Ander Joods Geluid en ICCO in een gezamenlijke verklaring.
Volgens de organisaties zijn de gewelddadige acties van Israël buiten alle proporties. Israël heeft de ontvoering van een Israëlische soldaat door Palestijnse strijders aangegrepen als excuus om de Gazastrook opnieuw binnen te vallen. Het Israëlisch geweld richt zich tegen de Palestijnse bevolking, in strijd met de internationale afspraken over de bescherming van de burgerbevolking in oorlogsituaties. De Nederlandse regering heeft de plicht aan te dringen op toepassing van internationale rechtsregels door alle betrokken partijen.
Bij de inval zijn leden van de Palestijnse regering en het parlement zonder aanleiding door de Israëli’s gearresteerd. De Israëliërs hebben bruggen, waterleidingen, een energiecentrale en openbare gebouwen vernield. Hierdoor dreigt de humanitaire situatie ernstig te verslechteren. Honderdduizenden Palestijnen zijn verstoken van drinkwater en elektriciteit en ziekenhuispersoneel kan geen couveuses en nierdialyseapparaten meer gebruiken.
Het gaat Israël nu om het vrij krijgen van één gevangen genomen soldaat. Israël houdt al jaren 9.800 Palestijnen vast, waaronder 126 vrouwen en 450 minderjarigen, vaak zonder duidelijke aanklacht of proces.
´Israël kiest voor escalatie´
Israël heeft in de afgelopen maanden een harde boycot ingezet tegen de Palestijnse Autoriteit en met grote regelmaat de Gazastrook aangevallen. In de afgelopen vier weken alleen al zijn daarbij meer dan dertig Palestijnen omgekomen, onder wie zeven kinderen. Na het bombardement door Israël op het strand van Gaza op 9 juni – waarbij zeven familieleden om het leven kwamen – heeft Hamas de wapenstilstand opgezegd, die zij al meer dan een jaar in stand hield. In hun verklaring benadrukken de Nederlandse organisaties dat Israël met de inval in Gaza opnieuw heeft gekozen voor escalatie.
Hamas is gekozen via democratische verkiezingen. Deze verkiezingen zijn door het Kwartet (Verenigde Naties, USA, Rusland, Europese Unie) aan de Palestijnen opgelegd als voorwaarde voor de voortgang van het vredesproces. Hamas heeft het afgelopen jaar afgezien van geweld tegen Israël en verklaard te willen onderhandelen. Nog deze week hebben Hamas en Fatah, op initiatief van hun door Israël gevangen gehouden leiders, een akkoord gesloten dat een opening biedt voor onderhandelingen en voor een erkenning van Israël.
In hun verklaring roepen de Nederlandse organisaties op tot interventie van de internationale gemeenschap om een einde te maken aan de militaire bezetting, de boycot en de apartheid, waarin Palestijnen al decennia leven. Eerste stappen daarin zijn:
Vrijlating van alle politieke gevangen door zowel Israël als Palestina.
Vrijgave door Israël van de douaneopbrengsten, die aan de Palestijnen toebehoren.
Acceptatie door Israël van de handreiking van de huidige Palestijnse regering om weer aan de onderhandelingstafel plaats te nemen.
Alleen echte onderhandelingen tussen de Palestijnen en Israëli’s kunnen bijdragen aan een duurzame vrede en veiligheid voor beide volken. De beëindiging van de bezetting van Palestina, de terugtrekking van Israël achter de grenzen van 1967, de erkenning van Israël en een regeling voor de Palestijnse vluchtelingen zijn daarin kernelementen.
Het is prettig om te lezen, dat deze bovengenoemde organisaties ook eens de Palestijnse bevolking ondersteunen in deze zware en zeer moeilijke tijden. Laat deze organisaties, samen met soortgelijke initiatieven van anderen, de regering, het parlement en EU dwingen om sancties of andere resultaatgerichte acties tegen Israël te ondernemen. Zodoende worden ze daar ook misschien bewust, dat ze heilloze methoden hanteren.
Beste Anja,
Al een paar keer zie ik op je weblog “Een ander joods geluid” worden genoemd, als mensen die kritisch naar de zaak willen kijken. Zo is dat ook. Maar om toch maar dat “andere” joodse geluid te laten horen het volgende. Ik schreef je een week of wat geleden over Max van Weezel, politiek commentator van Vrij Nederland, die uit zijn duim zoog dat er op een feestje door Irakezen en Turken het glas zou zijn geheven op minister Rita Verdonk, omdat zij Ayaan Hirsi Ali “die de profeet had belasterd’’, over de grens had gezet. Want, zo schreef ik: ik was op dat feestje en er waren helemaal geen “ousi-drinkende” Irakezen of Turken. Mijn ingezonden brief daarover aan Vrij Nederland werd niet geplaatst. Niet geklaagd, want De Journalist, het vakblad van journalisten, deed dat deze week wel (nummer van 7 juli). Maar wat lees ik in het NIW, het weekblad voor Joods Nederland van deze week (nummer 7 juli)? Een column van Van Weezel waarin hij begint met de stelling dat “bij alle gebeurtenissen in de wereld’ zijn moeder hem vraagt: “Max, is dit goed of slecht voor de joden?”. Volgt een uitleg (nee, niet over de situatie in Israel/Gaza) maar over Verdonk en haar relatie tot de islamieten in Nederland: “De minister kan zich nauwelijks over straat begeven zonder met tomatenketchup te worden besmeurd.” Wat? Wie? Wanneer gebeurde dat? Waar hebben we het in g’dsnaam over!!!
Ik heb vele jaren bij Vrij Nederland gewerkt (met plezier). En ik heb in die jaren een reputatie opgebouwd als het gaat om de geschiedschrijving van de joden in de Tweede Wereldoorlog, de relatie met Israel enz. Dat neemt niet weg dat ik door (oud)collega’s inmiddels ben aangesproken op het feit dat ik het “nest zou bevuilen”. En dat – bewijzen heeft niemand gezien – de ”moslims” inmiddels Van Weezel met anonieme e-mails zouden bestoken en naar het leven zouden staan!!!
En daarom Anja: als ik om zo’n “incident”al zoveel gevolgen ondervind, vraag ik me af hoe het jou vergaat. Hulde om wat je doet.
Hartelijke groeten, Elma Verhey
Hoy Anja,
Gisteren, bij de demo op het Spui, bij het “lieverdje”- waren wat meer politici aanwezig, heb nog naar je uitgekeken.
Het is tenslotte een van de weinige protest-gebaren die we kunnen maken.
Groet,
Amita
Ik moest kiezen, Amita, bij UCP in Scheveningen (berichtje zet ik nog op het weblog) of op het Spui. Werd dus Scheveningen, omdat ik daar ook was besteld voor een interview voor de tv.
Over de demo op het Spui vindt je foto\’s op de weblog van Stan
De weblog van Stan? – dat zegt mij zo niets.
Is het iets exacter aan te geven?
Groet,
Amita
Dit werd ingestuurd op MoslimMedia (ik weet niet de oorspronkelijke plaats van publicatie):
Israëli’s doden niet uit veiligheid
Aangebracht door Actieplatform Palestina APP (Actieplatform Palestina)
Al de recente Israëlische aanslagen zijn niet ingegeven vanuit veiligheid en verdediging. Dat zegt Jessica Devlieghere, die voor de franstalige ngo werkt in Ramallah, op de bezette Westelijke Jordaanoever. Van op het terrein in Palestina hield ze de voorbije weken en maanden een dagboek bij van de dramatische gebeurtenissen die desondanks slechts heel fragmentair de westerse pers haalden.
Eind mei ging ik twee dagen ‘uitblazen’ in Haifa. Israëli’s leven een niet echt onaangenaam leven. Eentje zoals wij in Europa gewend zijn. Weekendje naar zee met de kinderen. Avondje uit in de discotheek. De grote snelwegen in het weekend vol wagens van en naar familie en vrienden. Restaurants en bars zitten ’s avonds vol. Gezellig. Maar ik geraak er niet in, en krijg de beelden niet gewist in mijn hoofd: barrières, soldaten, hekken, muren, miserie, geen lonen, lege restaurants, lege winkels, lege straten na de zoveelste serie martelaren die vielen, studenten die al 5 jaar hun familie niet meer zagen omdat ze van Gaza afkomstig zijn, miljoenen mensen die al jaren niet meer naar Jeruzalem mogen, kinderen van 5, 10, 15, die van hun hele leven de zee nog nooit gezien, gehoord, geroken hebben, gevangen in kooien … op 25 kilometer verwijderd van de zee.
Woensdag 24 mei, 15u., klaarlichte dag. In centrum Ramallah wordt een ‘undercover’ operatie uitgevoerd waarbij een Islamic jihad verdachte wordt gearresteerd. Dat gebeurt in een publiek koffiehuis. Andere bezoekers in het koffiehuis roeren zich en blijven, wat men kan verwachten, niet gewoon lurkend aan de waterpijp toekijken. Ook de undercovers hadden een scenario met enige reactie kunnen verwachten. Maar daar leken ze eerder op te rekenen dan voor te vrezen. De bevolking rondom het centrale plein weet niet wat er gebeurt als plots een wagen in brand gestoken wordt. Enkele Palestijnen die getipt zijn over de undercover actie, steken de wagen van de undercover eenheid in brand. Die laatsten roepen versterking in van het Israëlisch leger en binnen de kortste keren staat de massa volk op straat oog in oog met 20 legerjeeps. Mijn kantoor ligt op 100 meter van de scène en ik zie niets want een ander gebouw staat tussen ons. Wat ik wel zie is vrouwen, kinderen, mannen van alle leeftijden die rondlopen en zoeken naar een nog openstaande deur waar ze binnenglippen alvorens alle winkels de ijzeren poorten sluiten. De honderden mannen die overblijven beginnen de legerjeeps met stenen te bekogelen. De reactie vanuit de jeeps is in het rond schieten, op honderden mannen, onbewapend, in t-shirt. Als het leger zich na een uur en half uiteindelijk terugtrekt, zijn er 4 twintigers dood, en 50 gewonden. Enkele dagen later zie ik een vriend van me, met hechtingen in z’n voorhoofd. Shrapnel in z’n hoofd gekregen. Het zoveelste litteken op zijn ziel.
Zondag 4 juni ’06, 16u. Ik zit thuis te lezen . Ik hoor geroep buiten en stemmen van meer mensen dan normaal, en dan een paar schoten. Ik spring recht en voor mijn venster staat een Israëlische legerjeep. Ik loop van venster naar venster en zie meerdere legerjeeps. Plots staat er een hoop volk bij ons in de anders bijna lege straat. Ik vervoeg de medebewoners van ons gebouw beneden en hoor dat er enkele ‘verdachten’ worden gearresteerd een paar huizen verder. Ik ga terug naar boven en beweeg me een uur en half met mijn camera rond en tel uiteindelijk een 15 legerjeeps, 3 gepantserde legertanks en nog andere legervoertuigen. De enige Palestijnen die we zien zijn burgers die langs geen enkele kant van de straten naast, voor of achter ons huis nog doorkunnen. Twee jonge gastjes van rond de 16 jaar, eentje met een knalrood t-shirt, voelen zich geroepen de held uit te hangen en beginnen stenen te verzamelen voor ons huis. De moeders van ons huis proberen de gasten tot rede te overtuigen om ermee op te houden en huiswaarts te gaan. Uiteindelijk ‘luisteren ze’ maar zien we ze enkele meters verder opnieuw voorbij stuiven (mijn huisbazin blijft vol angst voor ‘abu al ahmar’ – ‘de gast in het rood’, een betere schietschijf kan je je niet inbeelden) en af en toe vliegt een jeep in de richting van de jongens, maar wordt er gelukkig enkel in de lucht geschoten. Ik zie geen Palestijns leger, tanks, jeeps, .. om de Palestijnse bevolking te beschermen en te verdedigen. De twee Palestijnse politiemannen die in de buurt waren worden gestript in het midden van de straat, en een van hen wordt gearresteerd. De Palestijnen hebben geen recht op wettelijke zelfverdediging. Ze mogen niet en ze kunnen niet. Om 18u keert de kalmte weer terug en laat ik mijn boek voor wat het is en kruip achter mijn computer.
Woensdag 13 Juni 2006. Sinds de gruwelijke dood van een volledige jonge Palestijnse familie op vrijdag 9 juni ’06 tijdens hun picknick op het strand van Gaza, schieten er al enkele dagen tientallen gedachten door mijn hoofd. 7 Palestijnse burgers zullen nooit op evenveel medeleven kunnen rekenen dan 7 Israëlische burgers die gedood worden bij een aanslag. Een aanval vanuit een clean gevechtsvliegtuig, zal nog altijd minder weerzin opwekken dan iemand die zichzelf opblaast en zal bijgevolg ergens ‘aanvaardbaarder’ lijken. Het zou al wel eens een fout kunnen zijn. Een gevechtsvliegtuig tegenover een ‘zelfmoordaanslag.’ Terrorisme is snel gecategoriseerd.
Net nu lopen de berichten binnen van een nieuwe aanslag in Gaza, vanochtend. Wederom vielen er 11 doden waarvan 3 verplegers, een vader en z’n zoontje, een ander kind van 13, 3 andere burgers en 2 militanten van Islamic Jihad. Ik weet niet welke uitleg het Israëlisch leger nu klaar had, en of ze zich al excuseerden voor vandaag? Vrijdag hebben ze dat wel netjes gedaan. Om dan enkele dagen later ook nog te beweren dat zij het niet waren die de familie gedood hebben maar dat het een bom van Hamas was. Dat zou misschien nog aanvaardbaar kunnen klinken, moest het Israëlisch leger niet al wekenlang Gaza massaal met raketaanvallen bestoken. Ondertussen heeft het bericht wel al zijn weg naar de internationale media gevonden.
Dit alles gebeurt op een moment dat de hospitalen geen medicijnen meer hebben, dokters en verplegers vaak al vier maanden geen loon meer kregen, minimale basisgezondheidszorg er niet meer is. Op 21 mei ’06, nog geen drie weken geleden, had een eender familiedrama plaats. Toen was de collatoral damage ook een hele familie uit Gaza: de 7 jaar oude zoon, de 27-jarige vrouw en de 46 jaar oude moeder van Hamdi Aman (28) werden toen vermoord. Zijn 3 en half jaar oude dochter ligt op intensive care in een Israëlisch hospitaal, voor eeuwig verlamd en aan een beademingtoestel. Hijzelf en zijn jongste zoon van 2 kregen schrapnel in hun lichaam. Zijn nonkel, 33 jaar, is volledig verlamd en ligt in kritische conditie in een hospitaal in Tel Aviv.
Deze aanslag van het Israëlisch leger gebeurde echter niet aan het strand tijdens een picknick, maar tijdens de illegale liquidatie van een islamic jihad activist, die onderweg was naar het hospitaal waar zijn vrouw net bevallen was van een zoontje, waar zij net met hun wagen voorbijkwamen. Fout moment, foute plaats. De halve familie van Hamdi is weg. Hij blijft over met een zijn zoontje van 2 en een verlamde dochter van 3 die hij niet mag bezoeken. Zijn vrouw en zoon van 7 zijn niet meer.
De Israëlische media besteedden amper aandacht aan dit ‘incident’. Bij gevolg was er hierover ook in de internationale media weinig te vinden. Een eerste reactie van de IAF (Israeli Air Forces) die verantwoordelijk zijn voor de luchtaanvallen, was “dat ze het rapport dat een familie ‘gewond’ zou zijn bij de aanslag nog moest onderzoeken. Twee weken later vertelt een woordvoerder van het Israëlisch leger aan de Israëlische krant Haaretz: ‘Tijdens het onderzoek heeft onze stafchef Dan Halutz, de pogingen benadrukt die onze troepen doen om burgerslachtoffers te vermijden’. De aanslagen in Gaza van 9 en 13 juni kunnen bij deze als perfecte illustratie dienen.
Sinds 1 januari 2006 werden er ongeveer 170 Palestijnen vermoord door het Israëlisch leger, waarvan de grote meerderheid onbewapende onschuldige burgers. In maart werden 5 kinderen gedood, in april 6. Juni doet er een goed aantal bovenop. Sinds januari 2006 zijn er ook duizenden arrestaties; duizenden invallen in dorpen, steden, huizen; tientallen kilometers muur bijgebouwd, tientallen units in nederzettingen bij gepland en bijgebouwd, 500 checkpoints en andere obstakels die dagelijks alle mobiliteit in heel de bezette gebieden een hel maken, tientallen medische oponthouden (onlangs weer een vrouw wiens kind dood geboren werd wegens geen doorgang gekregen aan een checkpoint), tientallen aanvallen op scholen en universiteiten …. Maar vanwege de dagdagelijksheid, vanwege het gebrek aan spectaculaire beelden van ‘geweld’ komen die niet aan bod in de media.
Zoals Sam Bahour, een Amerikaans-Palestijns auteur, het in zijn laatste artikel stelde: “Israeli’s doden met een doel.” Waarna hij de recente zware escalatie van geweld van het Israëlisch leger uitlegt. Je kan moeilijk negeren dat deze opeenvolging van gruwelijke aanslagen een enorme provocatie aan het adres van Hamas zijn. Hoe kan die laatste, na 16 maanden, en met de laatste maanden een opvoer van uitschakelingen en brutale moorden op Palestijnse burgers, zijn bestand blijven volhouden tegenover de Palestijnse bevolking? Israël smeekt Hamas voor het doorbreken van dit bestand. Eenmaal dat gebeurt, is het ultieme bewijs geleverd aan de hele wereld dat Hamas niet meer is dan een ’terroritische’ groepering en zal Israël enkel nog op aanmoedigingen en handgeklap kunnen rekenen wanneer het massaal de bezette gebieden binnenvalt om leider na leider van Hamas te liquideren in zijn eigen strijd tegen het terrorisme. “Collateral dammage” kan nu nog enkelen bewegen. Na een tijdje echter went dat ook weer. Of weet u nog hoeveel onschuldige burgers en kinderen in de afgelopen maanden in Irak gedood werden?
Te ver gezocht? Ik nodig u uit nog even te wachten, en de berichtgeving goed te volgen. De bevolking is hier geleerd, 39 jaar bezetting, met 39 jaar dezelfde trucs. De wereld kan misschien een kort geheugen hebben. De Palestijnse bevolking lijdt minder erg onder dat euvel, al was het maar omdat ze er elke dag onder lijden.
Jessica Devlieghere,
Solidarité Socialiste
Amita, Stan van Houcke, journalist, heeft een eigen weblog, ik verwijs daar wel vaker naar.
Hello everyone, Ramadan in particular,
Today we had a protest march in Dublin against the Iraeli invasion. Despite the bad weather (always lots of rain in Ireland), roughly 600 people showed up.
I was happy to see that it was quite a diverse crowd: Of course there were the Palestinian community, Irish Anti-War movement, The Socialist Workers, Sinn Fein (once the political branch of the IRA, now redefining itself as a more mainstream people’s party) There were also families with children, elderly Irish men and women, people in suits, people in track suits. I spotted Spanish and French teenage tourists, Africans, Indians… A very good crowd!
We had speakers from different organisations who suported the struggle for a free Palestine. Among them was the Deputy Mayor of Dublin (wearing his chain of office, which is quite special as during the Anti-apartheids demonstrations years back, wearing the chain at a manifestation was reason for lot of controversy)
An Israeli girl passed by the information stand, looked at the tracts and the flyers and was shocked. “I did not know it was this bad, I am so ashamed”, she said.
I will try and get some photos, Ramadan. Maybe you can show them to Mohammed and tell them that all these people want him and his little brother to be able to play and laugh and be happy.
Ramadan, I know our contribution is minimal and will not change anything for you in Gaza. I just want you to know that you’re not alone.
Ik ben echt helemaal stil van dat stuk dat Hendrik Jan Bakker heeft geplaatst. Ik kan er gewoon niet bij dat de Nederlandse regering dit kan goedpraten voor zichzelf. Anja ik heb echt heel veel respect voor het werk dat je doet. Dit kan gewoon allemaal niet wat ze doen met de Palestijnen.
Met kracht wil ik protesteren tegen de bombardementen van de Israeli.
Is er een lijst om te tekenen ???
Hartelijke vredesgroeten Maria Wijnen-Grol Laren