Zoals we konden verwachten zijn Palestijnse commentatoren niet erg positief over de speech van Bush en de beloftes dat er over een jaar wel een verdrag zal liggen – waarmee een Palestijnse staat in het verschiet zou komen.
Sam Bahour. Hier.
Mohammed Omer uit Gaza. Hier.
Saleh Al-Naami. Hier.
Khaled Amayreh schrijft over hoe het ondertussen toegaat op de Westoever, waar de politiemacht van het Palestijns Gezag hulpeloos toekijkt wanneer het Israelische leger weer een inval doet in een van de steden. Hier.
Er is ook protest, tegen het optreden van de Palestijnse politie die zich laat inzetten als verlengstuk van het israelische leger, Hier.
En zie ook Phyllis Bennis met een politieke analyse: het bezoek van Bush ging meer over Iran dan over Palestina, en ondanks zijn nieuwe taalgebruik is het onwaarschijnlijk dat er ook nieuwe daden te verwachten zijn. Hier.
Phyllis Bennis heeft m.i. een goed punt: het bezoek van Bush aan Israël gaat feitelijk veel meer over Iran dan Palestina. Het NIE-rapport is immers een streep door de rekening van Bush’s plannen.
Het volgende is vooralsnog volkomen speculatief. Ik zet vraagtekens bij de zg. provocatie van Amerikaanse oorlogsschepen in de Golf van Hormoez onlangs door Iraanse bootjes. Dit alles doet me zeer sterk denken aan het zg. incident in de Golf van Tonkin (22 augustis 1964). De toenmalige Amerikaanse president Johnson gebruikte toen de gefabriceerde “overval” van de Amerikaanse jager “Maddox” door Noorvietnamese torpedoboten als voorwendsel om een openlijke oorlog tegen Noord-Vietnam te beginnen.
De Amerikaanse neo-cons zijn werkelijk tot alles in staat.