Peter en Jan gaven een feestje.

Het leukste: daar zaten Khaled, Palestijn, en Gil, Israeli, die we eerder ontmoetten bij Open House Jerusalem geanimeerd met elkaar te praten over hun dromen: projecten van Palestijnen en Israeli’s samen. Khaled heeft zijn droom van een vriendschappelijke wedstrijd tussen gehandicapte volleybalspelers, Israeli’s en Palestijnen die gewond geraakt zijn in de strijd, nooit opgegeven.

Weet je wel dat je tussen twee joden zit, zei Anneke van Een Ander Joods Geluid. Nou, daar zat Khaled erg naar zijn zin. Als ik me weer eens kwaad maak over een buitengewoon eenzijdige pro-Israel reactie zegt hij altijd, waarom kan ik niet even met die man praten? Ik leg het wel uit.
Die kans krijgt hij zelden.

Er werd een klein concertje gegeven: Chopin, en Jan zong Stings liedje: how fragile we are. Deed hij al eerder in Gaza, hier. Waarna ik weer eens zo in de tranen was dat het van het gevraagde speechje niet meer kwam. En ook Khaled wou niets meer zeggen.Er was een fantastische tafel met eten. Zelfs de jongens, die zich onder de volwassenen nogal eens vervelen waren niet naar huis te slaan.