Ramsey Nasr is onze nationale volksdichter geworden. Leuk! Nasr, Nederlandse moeder, Palestijnse vader, citeerde ik in mijn boek Het beroofde land, in 2000:

Ik leef tegen een volk
Dat zebrapaden aanlegt over wonden,
Dat boven onze botten steen op steen
Bewoont, dat leven wil voor zich alleen.
Leef dan in angst. Ons bloed wordt niet geronnen.
Op hoeveel scherven vlees weerkeert het recht.

En opgeblazen domme wraak en gal
Is wat er rest, als hersenen gaan denken.
‘Men mag een mens een leven niet ontschenken.
Ik hoop dat ik geen bommen maken zal.’

Ramsey Nasr, 27 gedichten en geen lied

De foto die ik van hem maakte, nog schoongeschoren, is van 2004, toen hij deelnam aan de picketline bij het Vredespaleis in Den Haag, bij de uitspraak over de muur op de Westoever. Hier. En hij zit in het aanbevelingscomite van Stichting Kifaia. Maar dat is niet waarom hij gekozen werd. Hij werd gekozen als dichter en wij wachten met plezier af wat hij ervan gaat maken.