(Foto uit de Guardian, Daniel Levy, een van de oprichters van J Street. Levy is een voormalige adviseur van de Israëlische regering)
Vandaag begint in de VS een vierdaagse grote conferentie van J Street, de nieuwe joodse lobbygroep. Er worden meer dan duizend deelnemers verwacht en de lijst van sprekers is indrukwekkend. Er is een massa rabbijnen aanwezig, er zijn Israëli’s uitgenodigd, zoals Ami Ayalon, voormalig hoofd van de Shin bet en Schlomo Ben Ami, voormalig minister van Buitenlandse Zaken en ook een Palestijnse minister, Bassim Khoury zal aanwezig zijn. Hier. (English)
Tot voor kort waren er in de VS twee stromingen van Amerikaanse joden die zich bezig hielden met Israël: het was de machtige lobby AIPAC met een miljoenenbudget en vele al of niet openlijk gesponsorde afsplitsingen, die volledig en kritiekloos trouw bleven aan de door Israël voorgeschreven houdingen en meningen. Ook werd er altijd voor gezorgd dat elke spreker die het in zijn hoofd haalde om kritiek te hebben op Israël dat zou weten: ogenblikkelijk werden de smeercampagnes ingezet, verschenen belasterende artikelen in de kranten, werden universiteiten waar iemand werkte of zou gaan spreken bestookt – meerdere kritische Amerikaanse joden zijn hun universitaire baan kwijtgeraakt, onder wie Norman Finkelstein, of werden als spreker geschrapt, zoals Tony Judt.
En aan de andere kant van het spectrum verschenen de kleine, fellere, kritische joodse groepen als A Jewish Voice for Peace – vergelijkbaar met het Nederlandse Een Ander Joods Geluid. En daartussen was niets. Tot J Street begon. J Street is een organisatie die er van uitgaat dat het mogelijk is om ‘liberal’ (links) te zijn, en tegelijk pro-Israël en ‘pro-peace’ te blijven, maar niet zonder meer kritiekloos. Daarmee richten ze zich tot een grote groep jonge joodse Amerikanen die in meerderheid pro-Obama democraten zijn, die vinden dat er een twee-staatsoplossing moet komen. Ze hebben inmiddels meer dan honderdduizend leden.
(Affiche van Israëlische kolonisten)
Dat is uiteraard niet naar de smaak van de rechtse regering in Israël, die helemaal niet door Obama onder druk gezet wil worden om nu eindelijk eens op te houden met het bouwen van nederzettingen en ernst te maken met een Palestijnse staat. Vanaf het begin is er dus van alles ingezet om ook tegen J Street een ferme smeercampagne in te zetten. De Israëlische ambassadeur van Israël, Oren, mag er in ieder geval van Israël niet heen, hoewel hij als spreker was uitgenodigd.
Of er veel nieuws uit de conferentie zal komen is de vraag. Maar duidelijk is dat AIPAC hun monopoliepositie als vertegenwoordigers van het Amerikaanse jodendom kwijt is, en dat er een kloof begint te ontstaan, of liever, zichtbaar te worden, tussen de joden die wel Israël willen blijven steunen, maar niet langer kritiekloos. Dat kan dus nog interessant worden.
(English)
Artikel in The Guardian: hier.
The war on J street, hier.
Boze dichters die uit het programma weren geschrapt: hier.
Commentaar van Jerry Haber, de ‘Magnes zionist’, hier Zie ook de discussie erbij.
Tikun: commentaar op de smeercampagnes, hier
Beste Anja,
Zocht via Google naar je email adres en kwam zo terecht bij je blog. Zeer, zeer indrukwekkend, zoals je boeken over het Israelisch-Palestijnse conflict. Ontroerend zelfs – kreeg er tranen van in m’n ogen, en dat gebeurd niet snel als ik een blog lees – hoe je in heldere taal de complexiteit van de situatie onder woorden brengt. Ik werk nog steeds voor UNRWA, momenteel gestationeerd in Jeruzalem, en op mijn manier volop bezig met de zoektocht naar vrede. Zou het op prijs stellen als je me je email adres kunt laten weten, wil graag wat dingen onder je aandacht brengen.
Ga door met je belangrijke werk! En hopelijk tot spoedig schrijfs.
Lex
Hallo Lex! Wat fijn om weer van je te horen.
Voor de lezers: ik ontmoette Lex in Gaza, toen hij daar voor de UNWRA (de VN) werkte. Hij schreef een geleerd boek: The Status of Palestinian Refugees in International Law. En zoals iedereen die daar geweest is is ook zijn hart nog een beetje daar.
Ik stuur je mijn email adres, Lex.
Dank je, Anja
Net aan een tweede druk van dat boek begonnen, trouwens. Met Lena el Malek als co-auteur, een fantastische Palestijnse juriste die zelf ook net een heel mooi proefschrift over restitutie van Palestijnse eigendommen heeft geschreven. En ja, voel me nog steeds een halve Gazaan. Als je daar zo lang gewoond hebt raak je dat nooit meer kwijt.
Zie uit naar je email!