Cynici, onder wie ik, geloofden er niet zo erg in dat er nu werkelijk door Israël wat gedaan zou worden aan de blokkade van Gaza. Het is al zo vaak gebeurd dat er onder druk van de buitenwereld, met name door de VS, een paar vertrouwenwekkende gebaren worden gemaakt – wij zijn echt de beroerdsten niet – die het vooral goed moeten doen bij de internationale media, en daarna is het weer business as usual.
Met het imago van Israel ging het na de oorlog tegen Gaza niet geweldig, en door de doden die er gemaakt zijn bij de Israëlische aanval op de Gaza flottielje is er een verdere deuk in geslagen. Ondanks het feit dat de hasbara, de propaganda ook bij de aanval op de flottielje meteen de volgende dag werd ingezet, en dus kennelijk was voorbereid, (blijkt uit een uitgelekt memo van de Israëlische ministeries) lijkt te imagoschade niet te stuiten. Te weinig mensen trappen in de suggestie dat er wapens werden gesmokkeld met de boten, dat de opvarenden van de Mavi Marmara banden hadden met al Qaida (alsof die op zo’n boot zouden gaan zitten!) en ook de suggestie, met veel foto’s en ander misbaar rondgestuurd op het internet als zou er in Gaza helemaal geen nood zijn door de blokkade, overtuigt alleen de al verstokte en kritiekloze aanhangers van Israël. Want zoals ik het al opsomde, (hier, deel 2 moet nog steeds komen) gaat de blokkade om heel erg veel meer dan om de invoer van voedsel. De meeste producten worden inmiddels ingevoerd via de smokkeltunnels. Maar zijn duur en dus voor het grootste deel van de bevolking onbetaalbaar. Want dit is een ander effect van de blokkade, en bepaald niet de minst belangrijke: buiten de zwarte markt die een nieuwe elite in Gaza heeft geschapen is de economie in Gaza naar de knoppen. Gewone grondstoffen voor de eigen productie via de tunnels laten komen is voor de meeste ondernemingen onbetaalbaar, en de export – aardbeien, tomaten, anjers – is lamgelegd. Dus is het fijn als er weer ketchup en scheerzeep ingevoerd mogen worden, maar daarmee is er nog in de verste verte geen einde gekomen aan de blokkade.
Maar ook met de beloftes die gedaan zijn om de blokkade te versoepelen gaat het slecht. Surprise, surprise! Zoals het ook met de belofte om de nederzettingenbouw tijdelijk te bevriezen helemaal niks werd. De hoeveelheid vrachtwagens die hun lading mogen lossen is nu van 25% naar 40% gestegen – vergeleken met het aantal van voor de blokkade – en dat was al te weinig om in de behoefte te voldoen.
Twee berichten zijn binnengekomen over die zogenaamde versoepeling van de invoer. Gisha laat weten dat er weliswaar meer grondstoffen ingevoerd mogen worden, maar dat daar in werkelijkheid weinig van komt, omdat er maar één grensovergang geopend is. Zie het artikel bij Abu Pessoptimist. Citaat:
Eénentwintig dagen na de Israëlische kabinetsbeslissing daartoe, zegt het, worden nu ook grondstoffen in Gaza binnengelaten voor de industrie, te weten textiel, lege conservenblikken en dus ook die cacao. Maar omdat alleen de Kerem Shalom doorgang volledig open is, gaat dat toelaten van grondstoffen traag. Zo traag dat veruit de meeste aanvragen voor importvergunningen door de Palestijnse coördinatie commissie die dat behandelt niet eens bij de Israëli´s kunnen worden ingediend. En volgens Gaza Gateway zal dat, als het in dit tempo doorgaat, ook nog maanden gaan duren. Terwijl het ook nog steeds de vraag is hoe Israël de economie daar, in overeenstemming met zijn belofte, weer een beetje vooruit wil helpen als personen en goederen voor export er niet uit mogen.
Voor het complete artikel: hier.
En dan een bericht van de UNRWA. John Ging laat weten dat er nog geen wezenlijke verandering is gekomen in het doorlaten van bouwmateriaal – dat beloofd was, let wel, alleen voor de VN en het Rode Kruis. De achterstand in het afwerken van al begonnen projecten is enorm, waaronder het bouwen dan wel repareren van voldoende schoollokalen om alle kinderen naar school te laten gaan. Hier. Kortom: toezeggen dat er meer spullen Gaza in mogen en dan vervolgens niet meer dan één grensovergang openen komt er wederom op neer dat Israel probeert mooi weer te spelen voor de internationale media, maar absoluut niet van plan is om de situatie in Gaza te verbeteren.