Gisteren doopdienst in mijn kerk, de Amsterdamse Ekklesia. Feest en een overvolle bak, want zes kindjes met veel familie extra.
Geboren zijn is een vreemd geluk, zegt Huub Oosterhuis. Dat is het geheim van geboren worden: je bestaat. Je bent niet meer weg te denken. En dan maar hopen dat andere mensen het goed vinden dat je hier bent.
Want de Ekklesia zou de Ekklesia niet zijn, wanneer we niet alleen aandacht hadden voor de kinderen van onze eigen gemeente, maar beseffen dat er meer mensen zijn in Nederland, die niet zo warm verwelkomd worden. Zo stelde Oosterhuis ons Bamba Kamara voor. In 1982 geboren in Sierra Leone waar de burgeroorlog uitbrak toen hij negen was, getraumatiseerd gevlucht toen hij twintig was, weg uit die brandende, schreeuwende stad. Hij kreeg een tijdelijke verblijfsvergunning, leerde Nederlands, werkte in de groenvoorziening en was daar gelukkig.
Toen liep zijn verblijfsvergunning af. Er volgde vier jaar zwerven, en daarmee speelde ook zijn trauma weer op – depressief, suïcidaal. Maar toch wees de IND zijn nieuwe aanvraag af. Sierra Leone is wel veilig genoeg vinden ze. En dat hij daar niet behandeld kan worden vinden ze geen bezwaar, want dat kan wel in het buurland Senegal. Ja, maar daar spreken ze Frans, en geen Engels zoals in Sierra Leone, en ook geen Nederlands. Dan moet hij maar een tolk nemen, oordeelt de IND. De Haagste rechtbank verwierp dat argument. De IND ging in hoger beroep, want ze willen Bamba Kamara er nog steeds uitzetten. Het wachten is op het oordeel van de Raad van State. Zo gaat dat in Nederland, wanneer je niet hoort bij die gelukkige kindjes die hier geboren zijn uit Nederlandse ouders, de kindjes die we mee op weg helpen in een leven zoals dat voor kinderen hoort. Dat je thuis bent, geborgen, gewenst, dat je op je omgeving rekenen kunt.
Het was een mooie dienst. Voor mij een ontroerend moment toen de kleine Imme werd gedoopt, met haar twee moeders, en de twee mannen die er mee voor hebben gezorgd dat Imme onstond – en die haar bij zullen staan in het leven. Ik kom nog uit de tijd dat het niet te geloven was dat zoiets ooit mogelijk zou zijn. En dat in een kerk. Dat we haar en haar ouders en mensen die er voor haar zijn, haar bestaan in konden zingen. Hoor het maar, herinner het je maar, je gaat ons aan, nooit zul je alleen zijn.
Anders dan Bamba Kamara, nu 28, van wie we nog niet weten of we hem voldoende bij kunnen staan. “Heb liefde tot je naaste die een mens is zoals jij.”
Wat mooi en ontroerend Anja. Wat fijn dat je dit allemaal meemaakt. Prachtige toelichting van jou. Ik denk, dat jullie op religieus gebied je tijd vooruit zijn.
“Heb liefde tot je naaste, die een mens is zoals jij”
Ja, zo is dat.
“Nu blijve Geloof, Hoop en Liefde, maar de meeste van deze is de Liefde”
Jan.N
Mooi (foto)verslag van een even mooie ochtend in De Rode Hoed!
Ik hoop dat je het niet erg vindt als ik via Flickr een paar van de foto’s download voor het fotoboek van onze kleine man?
Rob, natuurlijk vind ik het prima als je de foto’s er af plukt, ze zijn voor jullie, voor de mensen voor wie het een speciale dag was, en voor jullie jongetje, voor later.
geweldige foto’s Anja,
dank voor het maken ervan!
Hoe zeggen ze dat op z’n engels: my pleasure, mijn plezier.
Dag Anja, dank voor je mooie “doop-reportage”, ik voel me alleen zo machteloos wanneer ik het relaas over Bamba Kamara lees, ik
schaam me ook dat ik leef in een land waar de IND geen enkel
inlevings-vermogen vertoont en het overgrote deel van Ned. is het hier mee eens!! Is men bang dat nederland overspoelt wordt
door vluchtelingen die ten einde raad zijn.Ik kan mij dit voorstellen bij mensen die hier onder de bijstands-norm leven,ook voor deze mensen heeft de overheid zo goed als geen enkel begrip maar de harde opstelling naar de gevluchte buitenlander leeft ook sterk bij nederlanders die het wel heel goed hebben, dit maakt me radeloos omdat ik niet weet wat ik hieraan kan veranderen.Schaamte en schuldgevoelens zorgen ervoor
dat ik vaak moeite heb met het genieten van wat ik wel heb.
Dag Anja,dank voor dit verslag, misschien komt er een tijd dat de IND het verhaal van H. Oosterhuis leest en men daar tot inzicht komt.Veel succes met alles waar je mee bezig bent.
Met veel goede groeten van Tineke bij wie de ‘Schaamte voorbij”
een stuk gelezen boek werd.
Goed dat je deze dienst zo integer hebt weergegeven. Ik ben al jaren lid van deze ekklesia en voel bij dit soort diensten en toespraken de betekenis van een gemeenschap die zich verbonden weet met alle kwetsbare mensen, waar ook ter wereld. Ik schaam mij net als Tineke van Leeuwen dat een land als Nederland zo onzorgvuldig met asielzoekers omgaat. Er moet een menswaardiger beleid mogelijk zijn. Zet eens een aantal knappe koppen bij elkaar om daar een wereldwijde oplossing voor te bedenken. Jonge studenten zet je creativiteit eens in om dit probleem te kraken.
Dag Anja, bedankt voor je bericht.
Beste Anja,
Een mooi verslag en prachtige foto’s. Heel mooi de foto (vooraan) van mijn dochter die gedoopt wordt door H. Oosterhuis. Een schitterend document. Kan ik met jou in contact komen voor de foto’s? Ik zou ze graag willen hebben voor mijn dochter.
Groeten, Marion
Lieve Anja,
Ik wil je nog bedanken voor het verslag dat je schreef naar aanleiding van deze doopdienst, waarin onze dochter Imme gedoopt werd.
Je hebt zonder dat je het weet iets rond gemaakt voor mijn moeder die een jaar geleden overleden is, en daarmee voor mij.
Mijn moeder kwam op voor alle homo’s (en hun ouders) toen ze merkte dat de kerk minder vooruitstrevend bleek, dan ze vanuit haar maatschappelijke betrokkenheid op hoopte. Ze is als een tijger opgekomen voor haar twee zoons, waarvan ik er één was.
Ze was jarenlang actief in de werkgroep voor ouders van homosexuele kinderen. Ze volgde jou altijd in je publicaties. In jouw aanwezigheid en verslag daarvan heb je verwoord waar ook mijn moeder van genoten zou hebben. Wat fijn, dat we Immes bestaan in de kerk in mochten zingen met: “Vrede voor jou!” We zeggen het nog bijna dagelijks.
Met hartelijke groet,
Harm Wesselink
Dank je wel, Harm. Ik vond het ook een prachtig en ontroerend moment.