Voor mensen die geïnteresseerd zijn in de ware gang van zaken rondom 1948, de etnische zuivering van Palestina die toen plaatsvond, is de getuigenis van Amnon Neumann heel interessant.
Niet omdat we de feiten niet al kennen: er zijn getuigenissen verzameld van de overlevenden en nabestaanden van de Nakba die nu oud zijn, er zijn ooggetuigeverslagen van journalisten van die tijd, een groot deel van de archieven is nu toegankelijk, er zijn historici die de bronnen na zijn gegaan, zoals Ilan Pappé met zijn klassieke boek De etnische zuivering van Palestina, maar ook de ultra-zionistische historicus Benny Morris ontkent de feiten niet – al is hij van mening dat het verdrijven van de Palestijnse bevolking noodzakelijk was en naar zijn smaak verder had moeten gaan – zoals Amerika ook niet had kunnen ontstaan zonder de uitroeiing van de Indianen, zegt hij.
Toch blijft de Israëlische propaganda nog steeds de oude sprookjes herhalen: Palestina was leeg en verwaarloosd, de Palestijnen vluchtten pas toen de Arabische troepen het land binnen vielen, daartoe opgeroepen door hun eigen leiders (nogal veel vluchtelingen voor een land dat ‘leeg’ was). In werkelijkheid was Palestina allesbehalve leeg, waren de zionistische troepen al begonnen met het aanvallen van dorpen, het deporteren of op de vlucht jagen van de inwoners, en het verwoesten van hun huizen nog voor de staat Israël was uitgeroepen, en ze gingen daar ook nog mee door nadat de wapenstilstand was uitgeroepen. De Palestijnen zelf boden weinig weerstand: er is door inwoners van de ontruimde dorpen en steden nauwelijks gevochten. En het is ook duidelijk dat de verwoesting van ruim vierhonderd dorpen de bedoeling had om het de Palestijnse vluchtelingen onmogelijk te maken terug te komen. ‘Infiltranten’, dat wil zeggen Palestijnen die probeerden terug te komen, soms om hun bezittingen te redden of hun olijfbomen te verzorgen – in de veronderstelling dat ze wel weer terug zouden komen – werden doodgeschoten.
Dat wordt nu bevestigd door Amnon Neumann, die destijds aan de etnische zuivering meewerkte als lid van de Palmach, het elite corps van de Haganah, de voorloper van het Israëlische leger. Hij praat vrij over wat hij heeft meegemaakt, hij noemt het zelfs ‘de Nakba’, de ramp, zoals de Palestijnen het noemen, en wat hij zelf heeft gedaan: de verovering, en het verjagen van de bevolking van de Palestijnse dorpen. Alleen als hem wordt gevraagd hoe het eraan toeging als er een dorp werd veroverd wil hij niet praten. De verhalen over de bloedbaden die werden aangericht onder de dorpelingen zijn ook hem te veel. Ondanks dat: zijn getuigenis is een historisch document.
Dit verhaal is voor ons, die zich er in verdiept hebben, bekend.
Maar het zou meer bekendheid moeten krijgen, juist omdat deze man zich zo nadrukkelijk afvraagt, waarom het sprookje van een leeg land nog steeds wordt verteld.
Dat zij dronken waren van hun zogenaamde heldendom, maar in feite nauwelijks tegenstand ondervonden.
Ik ben blij dat deze man, dit verhaal vertelt, ook al wil hij niet praten over zijn misdaden! Die hij in feite toe geeft, juist omdat hij zich er niet over wil en kan uitlaten.
verschillende van zijn uitspraken zijn in flagrante tegenspraak met wat Jacques de Reyniet van het internationale Rode Kruis in zijn boek schreef. Maar ja er is ook praktisch NIEMAND die buiten de 3 paginas over Deir Yassine de 200 ander gelezen heeft, want daar staan ook zeer ongename verhalen in over de “ongewapende” arabieren of het Arab Liberation Army dat reeds begin maart zwaar bewapend en met militaire voertuigen de Allenby brug overstak waarbij de britse troepen maar toekeken. Maar ja, dat is het probleem met lui die alleen maar in zwart en wit willen zien.
Je kunt Neumann er moeilijk van beschuldigen dat hij de zaken ‘zwart-wit’ ziet, Rudi. Dat het merendeel van de Palestijnse dorpelingen niet bewapend was of volstrekt verouderde wapens had is niet alleen door Neumann die het zelf meemaakte bevestigd. Dat een flink deel van de dorpelingen die zijn gedood helemaal niet vochten ook. En hij heeft het helemaal niet over de binnenvallende Arabische troepen, hij heeft het over de bevolking van Palestijnse dorpen die hij moest ‘ontruimen’. Hij heeft ook niet overal gelijk in, want veel Palestijnse dorpen hadden stenen huizen, wat zelfs een leek kan waarnemen als je de foto’s van vroeger ziet, en de laatste resten van de ruïnes bezoekt, samen met Zochrot die het verhaal heeft opgenomen. Maar dat doet niets af aan het belang van het verhaal dat Neumann vertelt.
Dat de Arabische troepen meer wapens hadden ontkent niemand, er zijn niet voor niets veel van de Israelische soldaten gesneuveld. Het aantal manschappen aan beide zijden is bekend, je kunt het zo opzoeken hoeveel er in de oorlog sneuvelden. Maar dat is niet het verhaal van de etnische zuivering, de Nakba, dat Neumann hier vertelt. Voordat je weer in verontwaardiging ontbrandt en ‘zwart-wit’ begint te roepen is het wel handig als je gewoon luistert naar wat er gezegd wordt en je feiten op een rijtje houdt.
Wat ik begrijp van het onderdeel van de Egyptische troepen is eigenlijk het zelfde als het verhaal over de Westbank en Oost Jeruzalem.
Waren die troepen in 1948 niet binnen gevallen was er nu geen gazastrook en westbank geweest om nog iets van Palestina te redden. Dan waren de Zionistische troepen gewoon doorgestoten en was al in 1948 heel historisch Palestina onder de voet gelopen. Er zou geen Green line zijn geweest…en nog minder dan nu om over te onderhandelen.
“Vanuit diverse hoeken is er scherpe kritiek op Pappé en zijn manier van werken. Zelf stelt hij dat ideologie belangrijker is dan feiten en dat het doel is zoveel mogelijk mensen ervan te overtuigen dat een bepaalde visie de juiste is ongeacht wat de feitelijkheden zijn.Pappé heeft hierop geantwoord dat zowel zijn boek als het boek van Morris fouten bevat en hij beticht op zijn beurt Morris van leugens”
1. Er is geen kritiek vanuit ‘diverse hoeken’ op Pappé, de weerstanden komen maar vanuit één hoek, namelijk uit de zionistische hoek die meer hangt aan mythen dan aan historisch onderzoek. En dat is geen kritiek, dat is gewoon ontkenning, want steekhoudende argumenten en feiten die zijn onderzoek weerleggen zijn er niet.
2. Pappé stelt helemaal niet dat ideologie belangrijker is dan feiten. En hij is ook bepaald niet bezig mensen te overtuigen ‘ongeacht de feitelijkheden’. Het zijn de boven tafel gehaalde historische feiten, met de vermelding van bronnen zodat iedereen die zelf kan controleren, die mensen overtuigen. Behalve de ideologen met de oogkleppen, natuurlijk.
3. Als Pappé fouten heeft gemaakt – wat elke historicus kan overkomen – dan herstelt hij die, neem ik aan, maar het is volstrekt onduidelijk over welke fouten jij het zou hebben want anders dan Pappé noem jij geen bronnen. En hij beticht Morris niet zozeer van leugens, de feiten die ze beiden hebben onderzocht komen namelijk heel ver overeen en laten geen enkele twijfel meer bestaan over de etnische zuivering die heeft plaatsgevonden. Pappé verschilt wel lijnrecht met Morris van mening over de conclusie: Pappé beschouwt de etnische zuivering als een misdaad, en Morris vindt dat ze nog wel een beetje verder hadden kunnen gaan met het verdrijven van Palestijnen. Pappé heeft afstand genomen van het zionisme, Morris omarmt dat nog steeds kritiekloos.
4. Als je hier serieus genomen wil worden, Koos, moet je niet maar een eind weg leuteren, maar je meningen onderbouwen en je bronnen noemen. Dat kun je niet, want wat je zegt klopt voor geen meter.
Ah, het aapje komt uit de mouw, je had je tekst gewoon overgeschreven van wikipedia, zonder dat er bij te zetten. Nou heb je kennelijk de tekst daarboven niet gelezen: “de neutraliteit van dit artikel wordt betwist”. Als je het daarbij had gelaten had ik je nog wel willen tracteren op een tweede ronde, waarin ik je had kunnen laten zien waarom er heel veel van dat stuk op Wikipedia eenvoudig niet deugt, waaronder dat de hoofdstekst zwaar verouderd is en ook nog haaks staat op de bronvermeldingen – ik heb vooral bevestigd gekregen dat Pappe nooit heeft gezegd dat ideologie belangrijker is dan feiten – en ik had er ook nog eens op gewezen dat ook dat ondeugdelijke wikipedia artikel niets afdoet aan wat Neumann zegt. Maar, je vond het nodig om nog even door te googelen en wou nu de stront van de tegenstandertjes hier even komen plaatsen, want die, wijsneus die je bent, zijn ‘objectief’, dat weet je zeker hoewel je verder nergens wat van af weet. Googelen kun je, zelfstandig en kritisch denken en feiten checken is voor jou al een stuk moeilijker. Als je er nog eens meer vanaf weet – boeken lezen, Koos, dat kost een beetje meer moeite dan er een kwartiertje op los googelen – kom dan nog eens terug.
Benny Morris is een griezel, maar zijn boek The birth of the Palestinian refugee problem is een standaardwerk. Afgezien van de conclusie die Morris’ mening over de historische feiten bevat (en dus een zionistische visie) bestaat het uit honderden pagina’s met samenvattingen van ooggetuigenverslagen van Israelische strijders en politici. Niet meer dan 60 jaar later, maar direct in 1947-49 opgetekend.Het is meer een verzameling bronteksten dan een betoog (dat is het grote verschil met Pappe die inderdaad niet alles onderbouwd met bronnen en voetnoten). Het is schokkend en ik werd af en toe misselijk tijdens het lezen; het beschrijft 1001 manieren om Palestijnen maar weg te krijgen. Geen methode werd geschuwd: deportatie, roof, intimidatie, gedwongen marsen en het instellen van getto’s. En na elke actie werd een verslagje geschreven met daarin hoeveel Palestijnen gedood of verdreven waren. Voor wie dit heeft gelezen komt deze vídeo niet als een verrassing.
Dank je, Mirjam. Ja, ik heb dat verschrikkelijke boek ook helemaal gelezen. Het is inderdaad een standaardwerk, hoewel er nog meer feiten zijn toegevoegd in latere publicaties, toen er meer archieven vrij kwamen, van zowel Morris als Pappe. Pappe heeft weer het voordeel dat hij ook Arabische bronnen heeft geraadpleegd, Morris vond dat niet nodig.
Toen ik Morris voor het eerst tegenkwam was hij net geheel omgedraaid wat betreft zijn houding, tot verbijstering van de aanwezigen begon hij te betogen dat de etnische zuivering geen opzet was geweest. Ik dacht toen, als ik niet beter wist zou ik Morris aanraden om het boek van Morris te lezen. De systematiek van verwoesting die hij beschrijft kan toch echt moeilijk zo’n beetje per ongeluk zijn gegaan.
Het grote voordeel van Morris zijn boek is dat het zo’n rechtgeaard zionist is, en dat je moeilijk kunt beweren zoals zo vaak gebeurt dat hij die verhalen alleen maar heeft opgeschreven om er Israel kwaad mee te doen.
En voor wie het interesseert, hier is het befaamde interview waarin Morris zegt dat hij een voorstander is van die etnische zuivering die plaatsvond.