Ik ben in Gaza!
Een makkelijke reis. Op Ben Gurion vroegen ze me niet eens wat ik ging doen, bij grenspost Erez was ik er zo doorheen. De enige verandering: in plaats van door met een soldaat met het wapen in de aanslag begeleid te worden naar de “Palestijnengang” die naar de andere kant leidt werd ik nu onverschillig weggewuifd: ga maar. En nog een verrassing, er mogen weer arbeiders naar hun werk in Israel, dus met mij liepen een paar honderd mannen door de gang. Aan de Palestijnse kant twee officieren met een schriftje achter een tafeltje, die mijn naam en paspoort opschreven. Ahlan. Welkom. Of ik een sigaretje wilde terwijl ik op de taxi bleef wachten.

De eerste beelden weer van Gaza. Kinderen die buiten spelen, het is augustus, vakantie. Alsof ik nooit weg ben geweest, zo voelt het.
Onze oude flat, met uitzicht op zee. Gisteravond zat ik nog met Jan aan het strand in Bergen, verwikkeld in een intensief gesprek over Israel en Palestina met mensen die we daar tegenkwamen, nu ben ik helemaal in Gaza en lijkt Nederland al zo ver weg. Het is rustig. Geen geknal in de verte, geen gedreun van helicopters boven ons hoofd, het leger heeft zich teruggetrokken uit Beit Hanoun. Het is er erg, maar nu zijn ze weer weg. Er komt een lief briesje uit zee en bijna kun je denken dat er hier niets aan de hand is.

Khaled wachtte me op, een berg fruit op de tafel, genoeg voor een weeshuis. Hij had de cola meegebracht, ik de whisky. Zoveel om te vertellen. Yoessef uit Rafah heeft een andere baan, maar Kifaia, waar onze stichting naar heet, de vrouw zonder handen, is weer terug om het vrouwenproject te leiden.

Khaled probeert me uit te leggen hoe dat nou was met die bijna burgeroorlog die hier plaats vond. Nee, dat was niet omdat Arafat zijn neef had gestuurd om in Gaza orde te houden. Iedereen is iemands neef, en die man was een generaal of iets anders hoogs. Waar het om ging was dat Dahlan, de man die in 1993 met Arafat uit Tunis was gekomen en in Gaza hoofd was van de politie bezig was geweest om de macht over te nemen. Het kwam uit toen er een bandje opdook waarop een gesprek van Dahlan met iemand uit Europa die hem 30 miljoen aanbood om mensen om te kopen om zijn kant te kiezen tegen Arafat. Toen dat bekend werd kwamen de getuigen die konden vertellen dat Dahlan had samengezworen. Marwan Barghouti, in de gevangenis, ook iemand die erg kritisch staat tegenover de alleenheerschappij van Arafat, en vroeger een vriend van Dahlan was laaiend: zo doen we dat niet, zei hij. We hebben democratische middelen als je het niet eens bent met Arafat, we hebben de Wetgevende Raad (een voorloper van een parlement). Dahlan is uitgeschakeld en zit thuis te wachten wat er gaat gebeuren. Het zou vreselijk zijn geweest als het Dahlan was gelukt, zegt Khaled, scheuringen door alle families heen. Iedereen heeft wel mensen die voor de PA werken, en mensen die vooor Dahlan werken, hadden dan broers tegen elkaar moeten vechten?

Arafat heeft de zaak weer onder controle. En mochten er nu verkiezingen zijn dan werd hij opnieuw gekozen.

Morgen ga ik mee naar de zomerschool voor de kinderen.