Bij elke lezing of bijeenkomst die gaat over het Palestijns-Israëlische conflict komt er een keer de vraag uit de zaal: maar hoe kan Israël zich dan verdedigen tegen de zelfmoordaanslagen?
Een Palestijn gaf eens een keer antwoord op die vraag. Hij zei: er zijn twee manieren om een einde te maken aan de aanslagen.
De eerste: geef ons een leger. Als wij ons kunnen verdedigen, als wij met een gevechtshelicopter Jeruzalem kunnen bombarderen, zoals zij met Ramallah doen, en als wij met een paar tanks Tel Aviv binnen kunnen rijden en daar een paar honderd mannen gevangen nemen, zoals zij doen in Gaza, denk je dan dat nog één tiener bereid zou zijn om zich op te blazen?
De tweede: neem de oorzaken voor ons verzet weg. Geef ons de Westoever en de Gazastrook terug. Zorg dat wij weer een normaal leven kunnen leiden. Ook dan zal niemand meer bereid zijn om zijn leven te offeren.
Zolang de Palestijnen geen leven hebben is er geen enkele methode voor de Israëli’s om zich te beschermen tegen de aanvallen. Geen muur zal hoog genoeg zijn. Geen leger heeft het ooit gewonnen van een in het nauw gedreven bevolking die bijna niets meer te verliezen heeft. Alleen als de Palestijnen een normaal en een veilig leven hebben is er ook veiligheid mogelijk voor de Israëli’s.
Bij elke gelegenheid moet ik het opnieuw zeggen: ik ben tegen aanslagen op burgers. Ik vind dat ook de Palestijnen zich moeten houden aan de conventies van Geneve die bepalen dat de burgerbevolking altijd beschermd moet worden. Dat neemt niet weg dat ik ondertussen heel goed begrijp waarom die aanslagen plaats vinden. Ook dit moet worden gezegd: begrijpen is niet hetzelfde als excuseren. Maar wanneer je iets wilt bestrijden moet je de oorzaken onder ogen zien.
Er zijn veel misverstanden over Hamas, en de aanslagen. Ik lees ze ook in het weblog van Paul Freriks.
Citaat:
“Hamas houdt de nieuwe leider geheim uit angst voor aanslag. Op zich is dit een kromme redenering van Hamas: Tenslotte moedigen ze mensen aan tot zelfmoordaanslagen onder het motto: Wat is mooier dan martelaar te worden en het betekent een enkele reis paradijs.
Blijkbaar vinden de Hamasleiders het martelaarsidee wat minder. Martelaar worden laten ze graag over aan de onderkant van hun organisatie. Zoals de generaal nooit te vinden is op het slachtveld van eer.”
Het lijkt me nogal onzin om te beweren dat Hamasleiders niet op het slachtveld te vinden zijn nadat er binnen een maand twee zijn vermoord. En de gedachte dat Hamas aanslagen zouden plegen omdat ze denken in het paradijs te komen komt regelrecht uit de koker van Sharon. De aanslagen hebben praktisch niets met godsdienst te maken en alles met een onverdragelijke militaire bezetting. Hamas hoeft niet te werven om mensen bereid te vinden om aanslagen te plegen, die staan ondertussen in de rij. Zoveel Gazanen, religieus of niet, hebben inmiddels het gevoel dat hun leven niets meer waard is. De aanhang voor Hamas is de laatste tijd enorm gestegen, en er is inmiddels een nauwe samenwerking met de niet religieuze Al-Aksa Brigade. Elke Hamas leider weet dat zijn leven kort is. En elke Hamasleider weet ook dat er massa’s mensen zijn om zijn plaats in te nemen als hij wordt gedood.
De grote vergissing is dat je het terrorisme uit zou kunnen schakelen als je de leiding maar uitschakelt. Maar die groeit sneller dan je hem uit kunt schakelen als het enige antwoord op de gerechtvaardigde vraag van de Palestijnen om een onafhankelijk en veilig bestaan is gelegen in staatsterreur. Sharon (en Bush) voeren geen oorlog tegen terreur maar tegen de gehele Palestijnse bevolking – zo wordt dat door de Palestijnen zelf ervaren. Dat de hele wereld toekijkt en niet meer doet dan af en toe wat zwak protest helpt natuurlijk ook niet. Alleen maar roepen dat de Palestijnen op moeten houden met geweld helpt ook niet. Ook in tijden dat de Palestijnen zich hielden aan een wapenstilstand en geen aanslagen hebben gepleegd ging de bezetting, en de bouw van de nederzettingen gewoon door, evenals de liquidaties van leiders.
Wanneer de internationale wereld niet ingrijpt, en druk uitoefent op Sharon, staan de Palestijnen er alleen voor. En veel Palestijnen denken: we gaan er toch aan. Dan maar met een klap, en niet als makke schapen. Zo maak je de terreur die je zegt te willen bestrijden.
Nog benieuwder ben ik naar het antwoord op de vraag wat de Palestijnen met de zelfmoordaanslagen denken te bereiken ?
Het radicaleseert de situatie steeds verder en geeft de Palestijnse kinderen bijna de garantie dat ook zij een leven vol geweld en onderdrukking te wachten staat. Een sterke politieke Palestijnse leiding zou wellicht iets kunnen betekenen.
Ik begrijp echt niet waarom de Palestijnen het vredesproces niet instappen met gematigde en haalbare eisen; dat leidt op termijn tot groeiende internationale politieke steun en uiteindelijk, maar dat is wel een lange weg, tot een zelfstandige Palestijnse staat met open grenzen en vrij personenverkeer.
Na alles wat er gebeurd is, is het niet reëel te verwachten dat Israel onmiddellijk met inwilliging van alle Palestijnse eisen accoord zal gaan.
De Palestijnen kunnen zich beter niet laten gijzelen door die vreselijke Hamas; die willen helemaal geen vrede en jagen met gemak de ene na de andere Palestijn de dood in.
Als de Palestijne dan vinden dat hun eigen leven geen waarde heeft, laten ze dan zorgen voor een menswaardig bestaan voor hun kinderen en stoppen met het geweld. Wedden dat dat op termijn meer gaat bieden dan al die zelfmoordaanslagen, die niet alleen weerzinwekkend zijn, maar ook vanuit Palestijns perspectief volslagen zinloos.
Maar iedere keer weer geven ze Israel nieuwe redenen om de Palestijnen verder te isoleren.
Anja; soms denk ik wel eens, dat je zelf er teveel emotioneel bij betrokken bent, door de wijze waarop je dit soort zaken omschrijft. Desondanks ben ik je erkentelijk, dat er al enige objectiviteit doorklinkt als je schrijft, dat je geweld wat in strijd is met de conventies van Geneve afkeurd.
Anja, ik denk niet, dat het erg doordacht is, wat die palestijn tijdens die lezing zei. Ook al zouden de palestijnen grof geschut hebben, dan zou het IDF hier zeer snel korte metten mee maken. Het zou zelfs een wens zijn van het IDF, want dan zouden de doelwitten makkelijk te vinden zijn en niet verborgen; zoals nu. Niet voor niets heeft Israel bewezen in diverse oorlogen; waarin ze van verschillende kanten werd aangevallen, hoe vaardig men is. Als een palestijn in een tank zou kruipen, dan staat dit al bijna gelijk aan zelfmoord. Ik denk dus niet, dat palestijnen in een partij aangeboden tanks zouden kruipen.
Ik denk, dat het heel naief is om te zeggen, dat het geweld zal ophouden, zodra de gebieden weer in hun handen zijn. Want ik denk van niet. Daarvoor zijn er in mijn ogen al teveel bestanden geschonden door de extremisten zelf. Het palestijnse kamp laat zich niet vangen onder één bestuur. Er is teveel haat. En er is wel degelijk religie in het spel. Weliswaar worden de meest ziekelijke componenten van zo’n religie naar voren gebracht door de uitzichtloosheid van de palestijnen, maar religie is de factor, die alle palestijnen en arabieren bindt. Vroeger had je kruistochten; waarom? In naam van het geloof! En nu heb je een intifada met een religeuze bijsmaak.
Anja, ik meende, dat de Al Aqsa brigades juist zijn ontstaan door het tumult rond de Al Aqsa moskee door IDF soldaten een aantal jaren geleden. Is dit een religeus component of niet?
Verder kan ik meegaan met het verhaal van Henk in de weet, dat geweld op geweld tot niets kan leiden en daarbij houd ik de herinnering maar weer eens hoog aan mensen als Ghandi, M.L. King en Anwar Sadat. Zij zouden je dit haarfijn uit kunnen leggen Anja; als ze nog leefden….
De wereld lijkt toe te kijken, maar dit zal ook heus wel eens veranderen, als het tij gaat keren in de democratieen van de toekomst.
Roerend met je eens, Anja!