Zaterdags, als het even kan naar de boerenmarkt. Als je in Kosovo bent geweest, de townships van Zuid Afrika, of Gaza, dan vergeet je nooit meer in wat voor een rijk land we wonen. Wat een weelde, wat een keuze.
Langs mijn favoriete stalletjes, verse kruiden, geitenkaasjes, het lekkerste brood, meters keuze aan vis. De lekkerste eitjes, gelegd door supergelukkige kippen zijn al op. De eerste Hollandse aardbeien zijn er. Ik eet een harinkje. Koop bloemen. Kom een vriendin tegen en ga koffie drinken met appeltaart. Geluk. En even vergeten dat het met de wereld niet goed gaat.
Ik ben erg blij te lezen dat je de overvloed op de markt en je koffie met appeltaart nog als ‘geluk’ ervaart. Dat is ook geluk, heel erg veel geluk.
Mijn jongste vroeg ooit eens hoe het toch kwam dat ze hier geboren was en niet ergens anders. Kon ‘r niet eens fatsoenlijk antwoord geven. Geluk, misschien?
Hardstikke mooie reportage! En over dat geluk: mee eens. Verbleef vorig jaar twee weken in een dorp aan (de rijke!) kust van Brazilie, waar maar op twee manieren aan verse groente en vers fruit te komen was:
1: Wachten tot de zaterdagsmarkt
2: Mee met het lijndienstbootje drie keer per week naar een dorp verderop: vertrek 05.00 uur ’s morgens. Aankomst 08.00 uur. Shoppen tot stipt 12.00 uur en dan weer drie uur terug varen: je zal toch een limoentje voor over je kreeft vergeten zijn… 😉
Fijn dat er regelmatig mensen zijn die stilstaan bij de (overbodige?)luxe Die je in Nederland soms tegen kom. Ik kom zelf uit een arme land en merk, hoe ouder ik word, hoe minder mijn geloof in alles wat ik vroeger als kind leerde over rijkdom en armoede: De arme doet zijn best om rijker te worden. De rijke doet zijn best om rijk te blijven. Opzich is er hier niets mis mee; Ik besef alleen dat al mijn beste personlijke kwaliteiten en veerkracht te danken zijn aan het feit dat ik in een arm land opgegroeid ben. Nu kijk ik naar mijn kinderen, op groeiend in nederland en ik vraag me wel eens af had het niet voor hun beter(op lange termijn) geweest als ze ook in Afrika op groeien en dan net als ik na hun 18e naar Europa gaan?