Dagboek 20 september

060919prinsjes-047.jpg

Zo. Dat hebben we weer gehad. De troonrede was dit jaar aangenaam kort. Met veel mooi nieuws hoe goed het nu in Nederland gaat. En een prachtige begroting. Feest. Maar natuurlijk valt er nog wel het een en ander op af te dingen. Bijvoorbeeld dat het toch niet echt alleen maar aan de regering te danken is dat de economie weer aantrekt. Zoals de haan ’s ochtends kraait en denkt dat hij de zon op laat gaan, zei Jan.

060919prinsjes-040.jpg

060919prinsjes-046.jpg

060919prinsjes-048.jpg

060919prinsjes-050.jpg

060919prinsjes-055.jpg

060919prinsjes-065.jpg

060919prinsjes-073.jpg

060919prinsjes-083.jpg

060919prinsjes-090.jpg

060919prinsjes-092.jpg

060919prinsjes-101.jpg

060919prinsjes-106.jpg

060919prinsjes-110.jpg

060919prinsjes-088.jpg

En dat de compensatie die mensen wordt beloofd bepaald nog niet alle schade dekt die een deel van de burgers in de afgelopen jaren is opgelopen. De reeele armoede is wel degelijk gestegen, en de mensen onderaan de ladder krijgen wel een paar cadeautjes, maar van structurele armoedebestrijding is nog geen sprake, daar zullen we toch echt een andere regering voor moeten kiezen.

Neem zo’n zin als er in de troonrede stond. Het aantal mensen dat recht heeft op een uitkering is afgenomen. Maar wat er niet bijgezegd wordt is waar al die mensen zijn gebleven. Hebben ze allemaal werk, en is dat de reden waarom ze geen uitkering meer nodig hebben? Niet bepaald. Het is goed dat er mensen aan werk geholpen zijn, want dat werk beter is dan een uitkering, daar zijn we het over eens. Maar hoeveel mensen zijn er tussen het wal en het schip terecht gekomen? Geen uitkering meer, (of een lagere uitkering) maar ook geen werk? Daar krijgen we nog geen cijfers over.

060919prinsjes-133.jpg

060919prinsjes-134.jpg

060919prinsjes-136.jpg

Die middag kon ik aan de troontelefoon van de SP een aantal mensen horen om wie het ging. Het was minder druk dan vorig jaar, toen veel mensen ontzettend bezorgd waren over de nieuwe zorgverzekering. Maar ook nu konden we nog genoeg te horen krijgen van mensen die flink achteruit zijn gegaan. Zoals Jan Marijnissen dat ook aan de orde stelde in Nova: met de nieuwe verscherpte WAO keuringen zijn mensen uit de uitkering gezet – die geacht werden nu zelf weer aan het werk te gaan. Maar was er werk voor ze? Voor veel mensen niet.

Een vrouw belde om te vertellen dat ze kwaad was. Haar man die in de WAO zat was opnieuw gekeurd, en er was besloten dat hij wel weer aan het werk kon. Maar hoe hij ook solliciteerde, hij kreeg geen baan. Hij werd er neerslachtig en ziek van, en voelde zich waardeloos. Maar hij was al vijf en veertig, en dat vinden de meeste werkgevers te oud, en bovendien was het feit dat hij een paar jaar in de WAO had gezeten geen aanbeveling. Nu heeft hij werk, op een contract voor een jaar. Ze denken er liever nog maar niet aan wat er moet gebeuren als dat jaar om is. Ondertussen leefden ze van het salaris van de vrouw. Ze gingen er dus behoorlijk op achteruit. Toen die vrouw zelf ziek werd was ze bang. Wat moet er gebeuren wanneer ik ook nog uitval, zei ze. Het is een angstig bestaan geworden. En ze kent er meer zo, in haar omgeving. Vooral ouderen die geen kans meer maken op de arbedismarkt. En wat doet de regering voor die mensen? Ja, een sollicitatiecursus kun je volgen. Maar wat heb je daaraan wanneer er geen enkele druk op de werkgevers wordt gezet om voormalig WAOers aan te nemen? En dan de zorgverzekering. Die kostte ondertussen wel twee keer zoveel als voorheen.

060919prinsjes-139.jpg

060919prinsjes-141.jpg

060919prinsjes-142.jpg

Een man die me belde was nog kwaaier. Na twaalf jaar WAO was hij weer goedgekeurd. Geen sprake van werkelijke begeleiding om werk te krijgen. En ook nog negenenveertig. Te oud. Tot dan toe hadden ze de hypotheek van hun huis kunnen betalen van het salaris van zijn vrouw en zijn WAO. Dat kon dus niet meer. Het werd gedwongen verkoop van hun huis. Op huursubsidie hebben ze geen recht, want zijn vrouw verdient. Op bijstand dus ook niet. Nu hebben ze fikse schulden, en kunnen het schoolgeld van de kinderen niet meer betalen. En hebben een huurachterstand. Wat moet je dan doen, vraagt de man. Worden we straks ook nog op straat gezet? Waarom wordt er niets gedaan aan de werkgevers? Waarom worden mensen uit hun uitkering gezet voordat er werkelijk is geprobeerd ze aan het werk te krijgen? Kijk, zegt de man, en dan gaan ze wel buitenlanders aannemen, die jonger zijn. En wij hebben het toekijken. Kun je je dan voorstellen dat er mensen zijn die racistisch worden – waarom krijgen zij wel werk en wij niet? Hebben we iets verkeerd gedaan dan? Zijn wij niks waard?

In Nova stelde Jan Marijnissen dit soort zaken aan de orde. Ik zal niet geheel onpartijdig zijn geweest, maar ik vond het ruimschoots een-nul voor Marijnissen, Verhagen zat maar te stotteren wanneer hij werkelijk antwoord moest geven. Komt er honderd procent compensatie? Wat gebeurt er met mensen die uit de WAO zijn gezet, en die geen werk krijgen? Geen antwoord. Ja, er zijn mensen, met werk, met voldoende inkomen, die nu opgelucht ademhalen, het ergste hebben we gehad. Ik had nog een man aan de lijn die het nodig vond even te bellen met de mededeling, wat zeuren jullie toch bij de SP, de regering heeft het toch prima gedaan, het is nu toch allemaal in orde? Maar er zijn er ook die nauwelijks kunnen profiteren van het aantrekken van de economie. En daar is geen antwoord op te verwachten van deze regering, die het zo makkelijk had over ‘eigen verantwoordelijkheid’. Het gaat nog een interessante verkiezingscampagne worden.

060919prinsjes-086.jpg

060919prinsjes-129.jpg

060919prinsjes-112.jpg

060919prinsjes-121.jpg

060919prinsjes-063.jpg

En verder was het nog best gezellig. Veel senatoren nemen familie mee om eens een kijkje te nemen. Er waren taartjes. Hoeden kijken. Familie die in de wandelgangen zaten te wachten op de gouden koets en wat voor jurk de koningin aan zou hebben, en Maxima natuurlijk. Krista met haar jaarlijkse themahoed, fijn voor de fotografen. Blauwe veertjes en vlieguigjes, vanwege de regering die ze ziet vliegen. Kleppen met iedereen. Verloofdes en mannen die worden voorgesteld. Tineke had behalve een hoed en een dochter nog een overdosis broer meegenomen. Wel vier. Leuke. Voor een keer per jaar is er best doorheen te komen. Al voelde ik me weer veel meer op mijn plek daarna, aan de troontelefoon. Niet vergeten waar het ook weer over ging.

En daarna, met kind, aan een verjaardagsetentje aan het IJ. Hij had een cadeautje voor me meegenomen, omdat hij jarig was. Een CD. Wende.

060919prinsjes-155.jpg

060919prinsjes-160.jpg

7 gedachten over “Dagboek 20 september

  1. Daar ben ik weer, Anja. Na behoorlijk wat strubbelingen privé o.a. De Spakenburgse dames zijn prachtig. En volgens mij de mooisten van allemaal. En verder sluiten je laatste foto’s helemaal aan bij mijn gemoedstoestand: donkere wolken pakken zich samen. Dekker wilt toch de liberalisering erdoor drukken. Zien jij en Ronald kans om in de Eerste Kamer de mensen te herinneren aan de belofte van B-III dat ze geen ingrijpende beslissingen zouden nemen tot 22 november? Dat zou geweldig zijn. Verder ben ik al dagen aan het huilen, omdat ik beschuldigd wordt van fraude, omdat ik een bijstanduitkering heb en men vindt dat ik geen recht op privacy heb en me dus een huisbezoek door SoZaWe moeten laten welgevallen. Ik ben daar tegen, omdat het te ver gaat, volgens mij, maar als er 600 miljoen gefraudeerd is dan frauderen de meeste uitkeringstrekkers. En daarvan moet ik huilen, want dat is natuurlijk niet waar. Ik ben er een vriend door kwijtgeraakt die, naar nu blijkt, vindt dat de mensen lagere uitkeringen moeten hebben en verplicht ervoor moeten gaan werken en verder onze mond moeten houden. Dus ik ben niet blij door de goede economische vooruitzichten. Integendeel. Ik ben heel somber Anja. Aai voor Josefien.

  2. Anja, ik geniet er altijd erg van dat je er zoveel foto’s bij je artikelen zet. een soort beeldverhaal waardoor ik ook benieuwd ben naar je teksten en ze zo goed mogelijk lees.
    Overigens vond ik de leukste hoed de hoed van de mevrouw uit Staphorst.
    GON

  3. Dag Anja,

    Wij waren dus op het zelfde ‘feestje’. Dat van mij begon bij de ingang van het Binnenhof rond kwart voor twee, waar ik toch nog maar even een blik wierp op… Zegt het jongetje vóór mij tegen zijn vader, nadat wij het zoveelste paard voorbij hadden zien gaan, zonder nog maar iets van Beatrix c.s. te hebben gezien: “Maken ze een rondje pap?” Zegt het meisje daarnaast, nadat wij – het voetvolk tenslotte – voor de zoveelste keer hadden moeten wijken voor van die hoge politie- en leger-functionarissen met hun vette onderscheidingen en drie dubbele koorden over schouder en borst die wél door die dubbele afzettingen mochten en die ons uitzicht belemmerden: “Mamma, ik vind hier niks aan. Die dikke meneer met dat touw staat de hele tijd voor mijn neus. Waarom heeft die meneer dat touw Mamma”?
    Enfin. De rest van de middag was als vanouds. Veel mensen met problemen aan de Troontelefoon – goed om te doen. Maar het grote verschil is dat Jan Marijnissen en de SP nu echt als de vierde partij van Nederland zijn geaccepteerd. Bij de NOS, bij NOVA, Radio 1 enzovoorts. En ja, nu we zoveel podium hebben kan het niet anders of het maakt verschil uit. 22 november worden historische verkiezingen voor de SP.

  4. Dat is waar, al die Nederlanders in de problemen , maar het is nooit eigen schuld , lijkt het , terwijl ik ook nogal wat Nederlanders in problemen behoorlijk lui en gemakzuchtig vind.Ook hoe ze in de problemen gekomen zijn is regelmatig hemelschreiend dom en laks.De politici moeten het oplossen maar dat zijn zakkenvullers, maar blijkbaar moeten ze het toch oplossen.

    Natuurlijk nooit veralgemeniseren ,….en verder heb ik niets met deze regering,maar je kan niet eeuwig niets blijven uitvoeren en toch voor een dubbeltje eerste rang menen te moeten zitten ,zeker nu de economie weer aantrekt, want dat is men verplicht aan deze of gene luilak en zuipschuit en daar zijn er te veel van , wat ik prima vind ,maar dan geen gezeur en stijlvol ten onder gaan aan jezelf, lijkt mij. Oke, dit is misschien ‘alleen maar Amsterdam’, maar datlijkt me niet.

  5. Nou nou Cees, je wilt niet weten hoe ik de afgelopen jaren voor de bazen het vuur uit de sloffen gelopen heb, terwijl onze salarissen al enige jaren bevroren zijn, zelfs 1 % prijscompensatie kon er op een gegeven moment niet meer af. Nu de economie weer aantrekt strijken de bazen de bonussen op, maar proberen ze ons, het voetvolk, zonder wie ze het echt niet zouden rooien, met een kluitje in het riet te sturen. Dankzij een strijdlustige ondernemingsraad hebben we er toch wat bij gekregen, maar niet van harte en het signaal is duidelijk, wij worden geminacht (er speelt nog veel meer hoor, via een verkapte reorganisatie die niet zo mag heten proberen ze een boel nuttige mensen de deur uit te jagen – “vrijwillig” natuurlijk, dan kost het minder). Na jarelnalge inzet word je bij het vuil gezet. Eén ding is zeker: wij spelen het spelletje niet meer mee, de motivatie is nihil. En al die mensen noem jij gemakzuchtig, dom en laks.

  6. Cees schrijft: “Natuurlijk nooit veralgemeniseren,…“.

    Je bijdrage is van begin tot einde één stuitende veralgemenisering, Cees.

    Maar prettig voor jou dat je daarmee het probleem midden in de nacht van woensdag op donderdag hebt opgelost. Het zijn gewoon allemaal luilakken en zuipschuiten en daar zijn er te veel van.

    Wat stel je voor? Gewoon uitroeien dat tuig? Niet ‘alleen maar in Amsterdam’, maar mij in Brabant ook?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *