Voor de nieuwkomers op dit weblog: dit is geen open forum waar iedereen ongebreideld alles op kwijt kan. Dit is een persoonlijk weblog, waar je op kunt reageren als je je aan de spelregels houdt, en als ik vind dat je bijdrage ook echt een bijdrage is. Ik selecteer dus, onder andere om te voorkomen dat er eindeloze herhalingen ontstaan, of discussies die we al uitgebreid hebben gedaan voor de zoveelste keer heropend worden. Gehakketak tussen mensen, alleen nog interessant voor henzelf, kun je al overal op het web vinden. Ik probeer dat hier te vermijden.
Ik doe veel moeite voor dit weblog, meer dan de meeste bloggers reageer ik ook zelf vaak op de bijdragen en neem deel aan de discussies. Ik verwacht dan ook dat de mensen die reageren ook enige moeite doen, en meer doen dan er alleen een mening op pleuren. Ik verwacht dat ze bereid zijn om te lezen wat er al staat, soms wil ik daar wel even naar verwijzen, dat ze zich verdiepen in wat er gezegd wordt, dat ze niet maar wat beweren wat ze niet waar kunnen maken, en dat ze ook weer ophouden als ze hun punt gescoord hebben, ook als ze niet het gelijk hebben gekregen dat ze hadden willen hebben. Drammen wordt vervelend. Denk even na voordat je er wat opzet: is dit de moeite waard voor anderen om te lezen? Draagt dit iets bij aan een discussie?
En voor wie dat nog niet gedaan heeft, lees de spelregels even. Dan begrijp je meteen dat je bijdrage voor niemand behalve voor jezelf en voor mij leesbaar is, tot ik heb besloten dat het er op kan, en dat het dus ook geen zin heeft om je bericht er tien keer op te zetten. En gescheld helpt ook al niet.
En dit nog even: dat er mensen zijn die het er niet mee eens zijn hoe ik mijn weblog bestier spreekt vanzelf. Je hoeft dat dus niet te melden. Voor wie geinteresseerd is in een lang verhaal waarom ik het zo doe en niet anders, hier. En voor de spelregels, hier.
Je opmerkingen over de zinnigheid van bijdragen onderschrijf ik, maar ik ben nu sinds twee maanden ongeveer je wweblog aan het lezen en ik ontkom niet meer aan het feit (meer dan gevoel dus) dat alle onderwerpen al wel een keer de revue zijn gepasseerd. Ik neem dus aan voldoende bediscussieerd. Jouw weblog is een stamkroeg bijna (en dit heel positief bedoeld). Dit kriterium van jou betekent dus dat nieuwe mensen ervoor terugdeinzen om aan de bar plaats te nemen. Voor mij althans. Maar ik geloof niet dat ik de enige ben. Is je weblog misschien dan toch, zonder dat je het wilt, zichzelf aan het overleven?
Niet als ik in aanmerking neem dat er gemiddeld ruim drieduizend mensen per dag als bezoeker komen, Josse, en dat daalt maar niet. Dat is voor een lastig weblog als dit ruimschoots de moeite om het voor te doen. De faciliteit om te reageren is maar een van de functies die dit weblog heeft. Die zit hem voor veel mensen meer in de informatieverschaffing over een aantal terugkerende thema’s, hoor ik regelmatig, dan in de mogelijkheid om in discussie te gaan, die hier inderdaad beperkt is, en die ik, gezien mijn eigen ervaringen en wat ik op andere sites zie ook beperkt wil houden.
Neem als voorbeeld de huidige afleveringen over Ilan Pappe. Die zijn alleen interessant voor de mensen die belangstelling hebben voor Palestina/Israel, en die daar het nieuws over bij willen houden. Maar dat is wel een tamelijk grote groep vaste klanten, en soms wat nieuwe, die ook blijven komen als ik verslagen maak over onze reizen naar Gaza. De mensen die de lezing hebben bijgewoond stellen prijs op de samenvatting en de foto’s, en de mensen die er niet bij waren maar dat wel hadden gewild zien het als welkome service. En als er dan ook nog mensen reageren, iets toevoegen, verwijzen naar meer nieuws is dat welkom. En soms ontstaat er zowaar iets wat ik vind lijken op een discussie, en dat is prima.
Maar discussies die weer helemaal opnieuw beginnen hebben weinig meerwaarde, vind ik. Vandaar dat ik streng ben. Ook al is dat misschien niet altijd leuk voor de mensen die nog niets van het voorafgaande hebben meegemaakt of voor wie de hele issue nog erg nieuw is.
En als de belangstelling niet meer de moeite is, of ik vind het zelf niet leuk meer, dan doek ik het weblog op en besteed mijn tijd weer aan wat anders. Een website met minder vaak verhalen en zonder reacties kan ook en kost minder tijd, en ik wil ook wel weer eens een boek schrijven.